အဆံုးထိခ်စ္ပါေမာင္

အဆုံးထိခ်စ္ပါေမာင္ရဲမင္းကိုၾကည့္ရင္းထြန္းလင္းစိတ္ပ်က္မိသည္..။ရဲမင္းႏွင့္ထြန္းလင္းတို႔ကတစ္ၿမိဳ႕တည္းသားငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾကသည္..။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဇာတိမုံရြာၿမိဳ႕မွအတူထြက္လာခဲ့ၾကသည္..။ရန္ကုန္တြင္အေဆာင္ေန၍ရရာအလုပ္ကိုႀကိဳးစားလုပ္ရင္းႏွစ္ေယာက္စလုံးဘြဲ႕တစ္ခုစီရခဲ့ၾကသည္..။အဆုံးထိခ်စ္ပါေမာင္“ရဲမင္း….ေတာ္ၿပီေလကြာ….”“အာ…ဟာ….ဒါငါေရခ်ိန္မကိုက္…..မကိုက္ေသးဘူး…..မင္း…မင္းလဲထပ္ခ်ကြာထြန္းလင္းေဟ့ေကာင္..္…….”“ငါ….ေတာ္ၿပီ….ဒီအေနေလာက္ပဲေကာင္းတယ္….၊မင္းလဲဒီဟာကုန္ရင္ေတာ္ေတာ့ကြာ….”ေရခ်ိန္မကိုက္ေသးဘူးဆိုေသာရဲမင္းတစ္ေယာက္စကားကေလသံေတြမဆက္မိေတာ့ပဲေခါင္းကလဲငိုုက္စိုက္ျဖစ္ေနၿပီ..။ရဲမင္းကိုၾကည့္ရင္းထြန္းလင္းစိတ္ပ်က္မိသည္..။ရဲမင္းႏွင့္ထြန္းလင္းတို႔ကတစ္ၿမိဳ႕တည္းသားငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾကသည္..။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဇာတိမုံရြာၿမိဳ႕မွအတူထြက္လာခဲ့ၾကသည္..။ရန္ကုန္တြင္အေဆာင္ေန၍ရရာအလုပ္ကိုႀကိဳးစားလုပ္ရင္းႏွစ္ေယာက္စလုံးဘြဲ႕တစ္ခုစီရခဲ့ၾကသည္..။အဲဒီေနာက္ရန္ကုန္မွာပင္ဆက္၍ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီးစီးပြားေရးကိုႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္..။ေနာက္ပိုင္းရဲမင္းကကီလီတြင္ငါးဒိုင္ပိုင္ရွင္တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ၿပီးခ်ိဳမြန္ဆိုေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္..။ထိုအခ်ိန္တြင္ထြန္းလင္းကတကၠစီကား၃စီးပိုင္ေနေခ်ၿပီ..။ရဲမင္းအိမ္ေထာင္က်ၿပီး၆လမၽွအတူေနခဲ့ၾကၿပီးေနာက္မွထြန္းလင္းကသူပိုင္ကားမ်ားကိုေရာင္း၍မုံရြာသို႔ျပန္သြားခဲ့ရာမုံရြာတြင္အိမ္ေထာင္က်ကာပဲႏွင့္ထန္းလ်က္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ခဲ့သည္..။သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကြဲကြာသြားခဲ့သည္မွာ၃ႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။ၿပီးခဲ့သည့္လကရဲမင္းတို႔လင္မယားထံမွစာတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ့သည္..။အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလ်င္းရဲမင္းက်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္သူတို႔လုပ္ငန္းကိုခဏလာေရာက္ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေပးရန္ျဖစ္သည္..။ထြန္းလင္းမုံရြာတြင္လုပ္ေနေသာလုပ္ငန္းကထြန္းလင္း၏ဇနီးကလည္းကၽြမ္းက်င္ၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ဝိုင္းကူလုပ္ေပးေနသည့္ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းေတြကလည္းရွိေနသည့္အတြက္မုံရြာကသူ႔လုပ္ငန္းကိုမိန္းမျဖစ္သူနဲ႔ထားခဲ့ၿပီးရန္ကုန္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္..။ရဲမင္းလုပ္ေနသည့္ငါးဒိုင္လုပ္ငန္းဆိုတာကေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဦးစီးဦးေဆာင္မရွိ၍မျဖစ္…။ခ်ိဳမြန္ကလညး္ခုမွ၂၄ႏွစ္သာရွိေသးသည္..။ရဲမင္းႏွင့္အသက္၈ႏွစ္ေတာင္ကြာသည္..။ရဲမင္းႏွင့္ထြန္းလင္းတို႔ကသက္တူရြယ္တူျဖစ္ၿပီးခုဆိုအသက္၃၂ႏွစ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္..။အမွန္ေတာ့ရဲမင္းမက်န္းမာသည္ဆိုျခင္းမွာတျခားမဟုတ္…။အရက္ကရဲမင္းကိုနိုင္သြားၿပီးအလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္နိုင္ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္..။ယခင္သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အတူေနစဥ္ကတခါတရံမွသာအရက္ေသာက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္..။ယခုထြန္းလင္းမုံရြာျပန္သြားၿပီးသုံးႏွစ္အၾကာရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ရဲမင္းတစ္ေယာက္အရက္၏ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္လုံးလုံးလ်ားလ်ားျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရေတာ့ထြန္းလင္းအံ့ၾသမိသည္..။“ကဲ….ရဲမင္း….ျပန္ၾကရေအာင္….””ေအာ္….ေအး…..”“လာ….ငါတြဲမယ္….”“မင္းကလည္းကြာ…..မလုပ္စမ္းပါနဲ႔….ငါ့ဖာသာ….ေလၽွာက္နိုင္ပါေသးတယ္….”လူကေျခလွမ္းမမွန္ခ်င္ေပမယ့္သူမ်ားတြဲတာကိုေတာ့ရဲမင္းကလက္သင့္မခံ..။သူ႔ဖာသာေလၽွာက္သည္..။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ထြန္းလင္းကယာဥ္ေမာင္ေနရာဝင္ထိုင္၍ဟိုင္းလတ္ကားေလးကိုေမာင္းခဲ့သည္..။ရဲမင္းတို႔ေနတာကအလုံဆင္မင္းေဈးအနီးတြင္ျဖစ္ၿပီးကမ္းနားလမ္းရွိေတာင္ထိပ္ပန္းပြင့္စားေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ဆိုသိပ္အလွမ္းမေဝး…။မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ဟိုင္းလတ္ကားနက္ျပာေရာင္ေလးကအိမ္ေရွ႕သို႔ထိုးရပ္လိုက္သည္..။ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္မွေျပးဆင္းလာသူကခ်ိဳမြန္ျဖစ္သည္..။သူမ၏ေယာက္်ားရဲမင္းကိုတြဲ၍အိမ္ေပၚသို႔ဆြဲတင္သြားသည္..။ထြန္းလင္းကကားကိုအိမ္ႏွင့္တြဲလ်က္အဖီဆြဲထားေသာကားဂိုေဒါင္ထဲသို႔သြင္းလိုက္ၿပီးကား႐ုံတံခါးပိတ္ကာအိမ္ေပၚသို႔တက္လာခဲ့သည္..။အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္၍စာအုပ္ေတြတစ္ထပ္ႀကီးႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနေသာခ်ိဳမြန္၏အစ္မအထက္တန္းျပဆရာမအပ်ိဳႀကီးမမရင္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။“ျပန္လာၿပီလား….ေမာင္ထြန္းလင္း…….”“ဟုတ္ကဲ့………”ထြန္းလင္းႏႈတ္ခမ္းတြန႔္ရင္းမေျဖခ်င္ေျဖခ်င္ေျဖလိုက္သည္..။အမွန္ေတာ့မမရင္ဆိုသူမရင္မြန္၏အသက္က၃၆ႏွစ္ေလာက္သာရွိေသးေၾကာင္းသူသိထားသည္..။သူ႔ထက္၄ႏွစ္ေလာက္သာႀကီးသည္..။ဒါေပမယ့္သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္းစကားမရွိစကားရွာေျပာတတ္သည့္အျပင္သူ႔နာမယ္ေရွ႕ကေမာင္ထည့္ၿပီးေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္လိုေျပာဆိုဆက္ဆံတာကိုထြန္းလင္းမႀကိဳက္ေပ…။ထြန္းလင္းကားေသာ့ႏွင့္ကား႐ုံေသာ့တို႔ကိုနံရံတြင္ခ်ိတ္ေနက်အတိုင္းခ်ိတ္ထားခဲ့ၿပီးသူ႔အိပ္ခန္းရွိရာအေပၚထပ္သို႔တက္လာခဲ့သည္.။ၿပီးေတာ့အဝတ္အစားေတြခၽြတ္ကာေအာက္ထပ္သို႔ေရခ်ိဳးဆင္းခဲ့သည္..။အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္မမရင္ကိုမေတြ႕ရေတာ့..။သူမအိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၿပီထင္သည္..။ရဲမင္းလည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီထင္သည္..။သူတို႔လင္မယားအိပ္ခန္းေရွ႕မွျဖတ္၍အေလၽွာက္အသံကတိတ္ေနသည္..။ေရခ်ိဳးၿပီးအေပၚထပ္သို႔တက္ကာအဝတ္အစားလဲၿပီးညစာထမင္းစားရန္အတြက္ထြန္းလင္းေအာက္ထပ္သို႔ျပန္၍ဆင္းလာခဲ့သည္..။ရဲမင္းကေတာ့ညစာမစားတာၾကာၿပီ..။ထြန္းလင္းဆိုင္မွာစားခဲ့လ်င္ရေပမယ့္သူ႔သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဆိုင္ထမင္းဆိုင္ဟင္းမ်ားကိုသာစားခဲ့ရသည္ျဖစ္၍အိမ္ထမင္းဟင္းကိုထြန္းလင္းပိုခုံမင္သည္မို႔ဆိုင္မွာမစားခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္သည္..။ထြန္းလင္းထမင္းစားခန္းသို႔ေလၽွာက္လာရင္းတစ္အိမ္လုံးတြင္မည္သူ႔ကိုမွမေတြ႕ရပဲတိတ္ဆိတ္ေနသည္..။သူ႔အတြက္ထမင္းပြဲကေတာ့စားပြဲေပၚတြင္အဆင္သင့္ရွိေနမည္ကိုသိၿပီးသားျဖစ္သည္..။သူထမင္းစားခန္းထဲသို႔လွမ္းအဝင္လိုက္တြင္ထမင္းစားပြဲေဘး၌ရပ္ေနေသာခ်ိဳမြန္ကိုသူေတြ႕လိုက္ရသည္..။ခ်ိဳမြန္ကသူဝင္လာရာဖက္သို႔သမင္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီးတစ္ခ်က္ျပဳံးျပလိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့တစ္ဖက္သို႔ျပန္လွည့္သြားသည္..။သူ႔ကိုေက်ာေပးရပ္ေနေသာခ်ိဳမြန္၏ေနာက္ပိုင္းအလွသည္ဇနီးသည္ႏွင့္တစ္လေက်ာ္မၽွကင္းကြာေနရကာယမကာမွီဝဲထားေသာထြန္းလင္း၏ေသြးသားမ်ားကိုတစ္မ်ိဳးတစ္မည္ပင္သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားသြားေစသည္..။ထြန္းလင္းသည္ခ်ိဳမြန္၏ေနာက္ဖက္နားအေရာက္မွေျခအစုံကိုရပ္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူမ၏ေက်ာကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ေက်ာလည္သာသာေလာက္ရွိေသာဆံႏြယ္ေတြကိုဦးေခါင္း၏ေနာက္ဖက္အရင္းမွစုစည္း၍ဆံညႇပ္ျဖင့္စုညႇပ္ထားၿပီးဆံပင္မ်ားကိုသူမ၏ေရွ႕ဖက္သို႔ပုခုံးေပၚမွေက်ာ္ကာဆြဲ၍ခ်ထားသည္..။ေဖြး၍ႏုေနေသာလည္ပင္းဂုတ္သားေလးမ်ားသည္ဟိုတစ္စသည္တစ္စက်၍ေနေသာဆံႏြယ္စေလးမ်ားႏွင့္မခ်င့္မရဲျဖစ္ေစေအာင္ပင္လွပလို႔္ေနသည္..။ဝတ္ထားေသာအဝါေရာင္ဘေလာက္စ္လက္ျပတ္အက်ႌေလး၏တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ထြက္ေပၚေနေသာပုခုံးသားႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္ကဝင္းဝါကာျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည္..။ပုခုံးစြန္းမွသည္အိအိေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ကာသြယ္ဆင္းက်သြားသည့္သူမ၏ဝင္းစက္စက္လက္ေမာင္းသားေလးမ်ားေပၚတြင္လိမ္းက်ံထားေသာသနပ္ခါးအစင္းေၾကာင္းေလးေတြမွာတဝက္တပ်က္ေပၚလြင္ေနသည္..။ထြာဆိုင္သာသာမၽွသာရွိေသာသူမ၏ခါးေသးေသးေလးသည္ႏြဲ႕ေႏွာင္းေနၿပီးအစိမ္းႏုေရာင္ထမီေျပာင္ေလးေအာက္မွေဖာင္းတင္း၍ေနေသာသူမ၏တင္သားႀကီးမ်ားမွာလုံးတစ္ကားစြင့္လြန္းလွသည္..။ထြန္းလင္းခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္..။ေနာက္ဖက္မွသူရပ္ၾကည့္ေနသည္ကိုခ်ိဳမြန္သည္မသိမဟုတ္..။သိေနသည္သာျဖစ္ပါသည္..။သို႔ေသာ္သူမကမသိသလိုဟန္လုပ္ေနသည္ကိုထြန္းလင္းသတိထားမိလိုက္ၿပီးဘာအဓိပၸါယ္ဆိုတာကိုပါသူသေဘာေပါက္လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းေရွ႕သို႔တိုး၍ခ်ိဳမြန္၏ေနာက္ဖက္သို႔တိုးကပ္လိုက္သည္..။သူမဆီမွေမႊးပ်ံ႕၍လြင့္လာေသာရနံ့ေလးကထြန္းလင္း၏ဘဝင္ကိုဆြဲလႈပ္လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းခ်ိဳမြန္၏ေနာက္ဖက္ဆီသို႔ပို၍တိုးကပ္လိုက္သည္..။လူခ်င္းထိလုမတတ္ျဖစ္သြားသည္..။ျပဴတင္းေပါက္ဆီမွတိုးဝင္လာေသာေလႏုေအးေလးကထမင္းစားခန္းထဲသို႔ျဖတ္သန္းဝင္ေရာက္လာသည္..။ခ်ိဳမြန္၏ႏုညက္ဝင္းဝါေနေသာရင္ညြန႔္သားေလးမ်ားေပၚမွတြန႔္တြန႔္ေခြေခြေလးျဖစ္ေနသည့္ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကဘယ္ညာယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားသြားၾကသည္..။ထြနး္လင္းကသူမ၏ပခုံးသားအိအိေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားကိုေသြးတိုးစမ္း၍အသာအယာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။“…ကိုထြန္းလင္း…..ထမင္းစားေတာ့မလား….”“အင္း……”ေလသံမၽွသာျဖင့္ေျပာလိုက္ၿပီးခ်ိဳမြန္သည္သူမ၏ခါးေလးကိုညႊတ္၍ေရွ႕သို႔ကုန္းကာစားပြဲေပၚရွိထမင္းအုပ္ေဆာင္းေလးကိုလွမ္းဆြဲဖယ္၍ဖြင့္လိုက္သည္..။မူလကထိလုထိခင္ျဖစ္ေနေသာသူမ၏တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ားကထြန္းလင္း၏ေပါင္ရင္းခြဆုံကိုဖိကပ္မိသြားသည္..။မာတင္းေနေသာအရာႀကီး၏ထိပ္ကအိစက္ေနေသာတင္သားအိအိႀကီးမ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႔တိုးကပ္မိသြားသည္..။ခ်ိဳမြန္ကခါးကိုျပန္ဆန႔္မတ္လိုက္ၿပီးလက္ထဲမွထမင္းစားပြဲအုပ္ေဆာင္းကိုေဘးမွကုလားထိုင္ေပၚတင္လိုက္သျဖင့္ခ်ိဳမြန္၏တင္ပါးဆုံႀကီးမ်ားကကင္းကြာသြားေပးမယ့္ထြန္းလင္း၏ခါးကေကာ့၍လိုက္သြားသျဖင့္ေစာေစာကလိုပင္ဖိကပ္လ်က္သားအေနအထားပင္ျပန္ျဖစ္ေနသည္..။ထြန္းလင္း၏ႏွာေခါင္းဝမွျပင္းထန္စြာထြက္လာေသာေလပူမ်ားကခ်ိဳမြန္၏ဂုတ္ပိုးသားႏုႏုေလးကိုေႏြးခနဲေႏြးခနဲလာ၍တိုးတိုက္မိသြားသည္..။ၿပီးေတာ့သူ၏ေပါင္ၾကားမွသံေခ်ာင္းႀကီးလိုမာတင္းေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာလီးတန္ႀကီးကပုဆိုးထဲမွပင္ခ်ိဳမြန္၏တင္ပါးသားႀကီးမ်ားကိုထိုးေထာက္ဖိကပ္မိေနသည္..။“ကိုထြန္းလင္း….ထမင္းစားေတာ့ေလ….ေနာ္….”တိုးတိုးေလးအသံကိုထိန္းၿပီးေျပာေပမယ့္အသံေလးကတုန္ခါေနသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္..။ထိုသို႔ေျပာရင္းခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာျဖတ္ခနဲေနာက္သို႔လွည့္လိုက္သျဖင့္ထြန္းလင္း၏ရင္ခြင္ထဲသို႔သူမမွာလုံးလုံးလ်ားလ်ားေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္..။သူ႔ကိုယ္သူသတိမထားလိုက္မိခင္မွာပင္ထြန္းလင္းသည္ခ်ိဳမြန္၏ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကိုရႊတ္ခနဲနမ္းလိုက္ေလသည္..။“အို…..”တုန္လႈပ္စြာေရရြတ္လိုက္ရင္းကခ်ိဳမြန္သည္သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကိုလူးလြန႔္၍တိုးထြက္လိုက္ေတာ့ထြန္းလင္းကသူမကိုအသာပင္လႊတ္ေပးလိုက္မိသည္..။ထြန္းလင္း၏ရင္ခြင္ထဲမွလြတ္ေျမာက္သြားသည္ႏွင့္အပ်ိဳေပါက္ေလးႏွယ္အေျပးေလးတစ္ပိုင္းႏွင့္ထြက္သြားေသာခ်ိဳမြန္၏ေနာက္ဖက္ဆီမွတုန္ခါလႈပ္ရွားသြားေသာတင္သားဆိုင္ႀကီးမ်ားကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္းထြန္းလင္းတစ္ေယာက္ထမင္းစားပြဲကုလားထိုင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္..။-----------------------x---------------------x------------------------အခ်ိန္ကည၁၂နာရီေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည္..။တစ္အိမ္သားလုံးအိပ္ေမာက်ေနၾကၿပီ..။ခုခ်ိန္ထိအိပ္မေပ်ာ္နိုင္ေသးသူတစ္ေယာက္ကေတာ့ခ်ိဳမြန္ပင္ျဖစ္ပါသည္..။ခ်ိဳမြန္သည္အိပ္ယာထက္တြင္ပက္လက္ေလးၿငိမ္ေနၿပီးမ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကမွိုင္းေဝလ်က္ဇာျခင္ေထာင္အမိုးကိုအဓိပၸါယ္မဲ့ၾကည့္ေနၿပီးသူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ခ်ိဳးေနေလသည္..။“အင္း….”သူမေဘးနားတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာလင္ျဖစ္သူရဲမင္းကလူးလွိမ့္လိုက္သျဖင့္ခ်ိဳမြန္ကရဲမင္းဘက္သို႔ငဲ့ေစာင္း၍ၾကည့္လိုက္သည္..။ရဲမင္းမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးခ်ိဳမြန္ဘက္သို႔ေစာင္းကာသူမကိုဖက္လိုက္သည္..။ဒီအခ်ိန္ရဲမင္းတစ္ေရးနိုးေနက်ျဖစ္သည္..။ရဲမင္းကခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္လိုက္႐ုံမကမ်က္ႏွာေလးကိုပါနမ္းလိုက္ၿပီးလက္တစ္ဖက္ကခ်ိဳမြန္၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔လွမ္းလိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္ကေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုကားေပးလိုက္သည္..။ခုံးေမာက္ေနေသာေစာက္ဖုတ္အုံကရဲမင္း၏လက္ဖဝါးတစ္ခုလုံးအျပည့္ျဖစ္သည္..။ထမီေပၚမွကိုင္ရတာအားမရ၍ထမီၾကားသို႔ရဲမင္းကလက္ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။ထမီကခါးတြင္စည္း၍ဝတ္ထားသျဖင့္လက္ကျဗဳံးခနဲသြင္း၍မရသျဖင့္ခ်ိဳမြန္ကသူမ၏ခါးမွထမီကိုျဖည္ေပးလိုက္ေတာ့မွလက္ကေလၽွာခနဲဝင္သြားသည္..။အေမႊးပါးပါးေလးျဖင့္ေဖာင္းထေနေသာေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကိုပြတ္ရင္းညႇစ္ရင္းရဲမင္းခ်ိဳမြန္၏မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္သည္..။မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္၍အရသာခံေနသည္..။ရဲမင္းမကိုင္မီထဲကထြက္ေနေသာအရည္ေလးမ်ားကရဲမင္းလက္ကိုရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္..။“ကိုမင္း….လုပ္နိုင္ေသးလို႔လား….ဟင္…”ရဲမင္းဘက္လွည့္ၾကည့္ၿပီးမ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးႏွင့္ေမးရွာသည္..။“အင္း….”ျပန္ေျဖၿပီးရဲမင္းကအိပ္ယာေပၚမွၾကဳံး၍အထတစ္ခ်က္ယိုင္သြားသည္..။အသာအားယူ၍ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူ႔ပုဆိုးကိုခၽြတ္၍ခ်ိဳမြန္၏ေျခရင္းဘက္သို႔သူ႔ကိုယ္ကိုအေရႊ႕ခ်ိဳမြန္ကသူမထမီကိုခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီးဒူးႏွစ္လုံးကိုေထာင္ကာေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကိုျဖဲကားေပးလိုက္သည္..။ရဲမင္းေပါင္ႏွစ္လုံးအၾကားဒူးေထာက္၍သူ႔လီးကိုကိုင္ကာေစာက္ပတ္ဝသို႔ေတ့ကပ္လိုက္သည္..။လီးကမာသင့္သေလာက္မာေသာ္လည္းဟိုအရင္တုန္းကလိုေတာ့သန္မာေတာင့္တင္းမႈမ်ိဳးမရွိေတာ့ေပ..။ေစာက္ပတ္ထဲထိုးသြင္းရနိုင္႐ုံေလာက္သာလီးကမာသည္..။ေစာက္ပတ္ဝတြင္လီးေတ့မိသည္ႏွင့္ဖိသြင္းလိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုမွိတ္၍အခ်လိုက္ရဲမင္းကသူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးဖက္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာဖင္ကိုႂကြၿပီးေဆာင့္လိုးရန္လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္..။“ကိုမင္း…ေျဖးေျဖးပဲလုပ္ေနာ္….”“အင္း…ပါ……”အင္းပါလို႔ႏႈတ္ကေျပာလိုက္ေပမယ့္ရဲမင္းကလိုးၿပီဆိုကထဲကတအားေဆာင့္၍ခပ္သြက္သြက္ႀကီးလိုးေတာ့သည္..။“ပလြတ္…..ဖြတ္…ပလြတ္..ျပစ္…ဖြတ္……”“ဟင့္…အင့္အင့္….ကိုမင္း…..ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲလုပ္ပါဆို….အင့္ဟင့္….”ရဲမင္း၏ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာသိမ့္သိမ့္တုန္ေနေလသည္..။ခ်ိဳမြန္ဘာပဲေျပာေျပာရဲမင္းကဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ပဲအတင္းနင္း၍ေဆာင့္လိုးေနသည္..။ေမာလြန္း၍လညး္သူ႔ပါးစပ္ကိုဟကာတဟင္းဟင္းအသက္ရႉေနရသည္..။တျဖညး္ျဖညး္ခ်ိဳမြန္အရသာေတြ႕လာၿပီးကာမရွိန္တက္လာသည္..။“ျဗစ္….ပလြတ္….ျပစ္…..ဖြတ္….ဖတ္….စြပ္…ဖြတ္……”ရဲမင္း၏လီးႀကီးကတစ္ေခ်ာင္းလုံးက်င္တက္လာၿပီးရဲမင္း၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားအားေပ်ာ့၍လာသည္..။ရဲမင္းတဟဲဟဲႏွင့္ေမာဟိုက္ကာေနၿပီ..။ခ်ိဳမြန္တစ္ေယာက္သိလိုက္ပါၿပီ…။ရဲမင္းတစ္ေယာက္ၿပီးေတာ့မည္..။သို႔ရာတြင္သူမမွာခုမွအရွိန္ေကာင္းေနတုန္းပင္ျဖစ္ကာအရသာေတြတက္ေနဆဲျဖစ္သည္..။“အင္း….ဟင္း…ကိုမင္း….ထိန္း…..ထိန္းထားပါအုံး….မြန္နဲနဲလိုေသးတယ္…အင္း…အင္း……..”ရဲမင္း၏လီးတန္ႀကီးကသူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္တဆတ္ဆတ္တေငါ့ေငါ့ျဖစ္ကာသုတ္ေရမ်ားကိုပန္း၍ထုတ္ေနေခ်ၿပီ…။ခ်ိဳမြန္၏မွိတ္ထားေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားေထာင့္မွမ်က္ရည္စေလးမ်ားစိမ့္၍စီးက်လာေလသည္..။ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားေသာရဲမင္းမွာခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္ၿပီးေဟာဟဲဆိုက္ကာအေမာေဖာက္ေနေလေတာ့သည္..။သုတ္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ၿပီးသြားေသာလီးႀကီးကခ်ိဳမြန္၏ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ပင္တစတစေသးသြားကာေနာက္ဆုံးကၽြတ္ထြက္သြားရေတာ့သည္..။ရဲမင္းကခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္ေပၚမွေဘးသို႔လွိမ့္ခ်လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့ၿငိမ္၍က်သြားေတာ့သည္..။ခ်ိဳမြန္မွာသာမ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ထထိုင္လိုက္ၿပီးေစာေစာကခၽြတ္ထားေသာပုဆိုးကိုယူကာရဲမင္း၏ေအာက္ပိုင္းကိုဖုံးေပးလိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူမထမီေလးကိုထိုက္လ်က္ကစြတ္ကာဝတ္လိုက္ၿပီးျဖစ္သလိုခါးတြင္ပတ္စီးကာအိပ္ယာေပၚသို႔လွဲခ်လိုက္သည္..။ရဲမင္းကိုေက်ာေပး၍ေစာင္းအိပ္လိုက္ၿပီးမ်က္လုံးေလးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္..။မၾကာမီမွာပင္သူမ၏ေက်ာဖက္မွရဲမင္းတစ္ေယာက္တရႉးရႉးျဖင့္ျပန္လည္အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့သည္..။အတန္ၾကာေတာ့မွခ်ိဳမြန္သည္လွဲေနရာမွေလးေလးပင္ပင္နဲ႔ထ၍ထိုင္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူမ၏မ်က္လုံးအိမ္မွမ်က္ရည္မ်ားကိုလက္ဖမိုးျဖင့္သုတ္ၿပီးျခင္ေထာင္ကိုဖြင့္၍ကုတင္ေအာက္ဆင္းလိုက္သည္..။ထို႔ေနာက္ေနာက္ဖက္အိမ္သာထဲဝင္လိုက္ၿပီးေရေဆးကာအိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လာၿပီးထမီလဲလိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ထိုင္ကာေခါင္းဖီးေနမိသည္..။သူမ၏မ်က္လုံးအိမ္ထဲတြင္မ်က္ရည္ေလးေတြရစ္ဝိုင္းေနသည္..။ထိုအခိုက္မွာပင္အေပၚထပ္မွဆင္းလာေသာေျခသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ခ်ိဳမြန္နားစြင့္လိုက္ရင္းသူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားကေတာက္ေျပာင္လာသည္..။ဆက္ၿပီးနားစြင့္လိုက္ေတာ့ေျခသံကအိမ္ေနာက္ေဖးဖက္သို႔ေလၽွာက္သြားသံကိုသတိထားမိလိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္ခရင္ပတ္ဗူးကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီးသူမ၏မ်က္ႏွာကိုအနည္းငယ္ျခယ္မႈန္းလိုက္သည္..။ၿပီးမွမွန္တင္ခုံေရွ႕မွထကာရဲမင္းထံလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့တရႉးရႉးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္၍ခ်ိဳမြန္ထြက္လိုက္သည္..။ေနာက္ေဖးဖက္သို႔ခပ္သြက္သြက္ေလးေလၽွာက္လာသည္..။ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့အိမ္သာထဲမွထြက္လာေသာထြန္းလင္းကိုေတြ႕လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းႏွင့္ခ်ိဳမြန္တို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၾကသည္..။ခ်ိဳမြန္ကအံတစ္ခ်က္ႀကိတ္လိုက္ကာထြန္းလင္းကိုအငမ္းမရေျပးဖက္မိသည္..။ထြန္းလင္းကလည္းသူမကိုဆီးႀကိဳ၍ဖက္လိုက္ၿပီးပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကိုဖိၿပီးနမ္းလိုက္ရာမွသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုစုပ္နမ္းလိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္ကလညး္ျပန္လည္စုပ္နမ္းသည္..။သူမ၏ခါးကိုသိုင္းဖက္ထားေသာထြန္းလင္း၏လက္ကေအာက္သို႔ေလၽွာက်သြားၿပီးသူမ၏လုံးတစ္ေနေသာဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ေပးသည္..။ခ်ိဳမြန္၏အသက္ရႉသံေတြကျပင္းထန္လာသည္..။ထြန္းလင္းကသူ၏လက္တစ္ဖက္ကိုႏွစ္ကိုယ္ၾကားသို႔ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီးလက္ဖဝါးကိုလွန္၍သူမ၏ေပါင္ၾကားကိုထိုးသြင္းလိုက္ျပန္ရာခ်ိဳမြန္ကသူမ၏ေပါင္တန္းႀကီးႏွစ္လုံးကိုကြ၍ဟေပးလိုက္သည္..။သူ၏လက္ကေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုထမီေပၚမွပင္အုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္ခါးေလးတြန႔္ခနဲျဖစ္သြားရသည္..။ထမီေပၚမွပင္သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုေအာက္မွအထက္သို႔ပင့္၍လွန္ၿပီးပြတ္ေပးလိုက္သည္..။ဆတ္ခနဲတုန္သြားေသာခ်ိဳမြန္ကႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လြႊာကိုႁပြတ္ခနဲဆြဲခြာလိုက္ၿပီးထြန္းလင္း၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုၾကဳံးဖက္ထားလိုက္ၿပီးမ်က္လုံးေလးမ်ားစုံမွိတ္ကာသူမမ်က္ႏွာေလးကိုရင္အုံႀကီးထက္သို႔အပ္ထားလိုက္သည္..။ထမီေပၚမွကိုင္ရသည္မွာပင္ႏူးညံ့၍ေထြးအိမို႔ေဖာင္းလြန္းလွေသာေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုထြန္းလင္း၏လက္မ်ားကဖြဖြေလးဆုပ္လိုက္နယ္လိုက္ညႇစ္လိုက္ျဖင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကလိေပးေနသည္..။ခ်ိဳမြန္၏ကိုယ္လုံးေလးတလႈပ္လႈပ္ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ထြန္းလင္း၏က်န္ေသာလက္တစ္ဖက္ကသူမ၏ပုခုံးတစ္ဖက္ကိုညင္သာစြာကိုင္လိုက္သည္..။ေစာေစာကရဲမင္းလိုးထားခဲ့စဥ္ကၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္ေနရေသာခ်ိဳမြန္မွာကာမစိတ္ေတြဟုန္းခနဲျပန္လည္နိုးႂကြလာေခ်ၿပီ…။ခ်ိဳမြန္သည္သူမ၏ဖင္ဆုံႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ၿပီးထြန္းလင္း၏လက္ဆီသို႔ေစာက္ဖုတ္ကိုကပ္၍ကပ္၍ေပးေနသည္..။သူမေစာက္ဖုတ္ကိုပြတ္ပြတ္ေပးေနရင္းကထြန္းလင္းသည္သူမ၏လည္တိုင္ေလးႏွင့္ေမးဖ်ားေလးကိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္စုပ္စုပ္ၿပီးနမ္းေပးသည္..။ခ်ိဳမြန္တစ္ေယာက္အသက္ရႉသံေတြျပင္းထန္လာ႐ုံမကအသားေတြပါတဆတ္ဆတ္တုန္ကာရပ္ေနေသာေျခေထာက္မ်ားကမခိုင္ခ်င္ေတာ့ေပ..။ေစာက္ပတ္မွစိမ့္ထြက္လာေနေသာေစာက္ရည္တို႔ကလညး္ထမီေလးကိုေဖာက္ကာထြန္းလင္း၏လက္ဖဝါးကိုစိုရႊဲလာေစသည္.။ခ်ိဳမြန္အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရႉလိုက္ၿပီးထြန္းလင္းမ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္စိန္းစိန္းၾကည့္ကာအံကိုႀကိတ္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူမ၏ခါးမွထမီကိုခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္..။ထြန္းလင္းကသူမ၏ေအာက္ပိုင္းကိုငုံ႔အၾကည့္တုန္ရင္ေနေသာခ်ိဳမြန္၏လက္တစ္ဖက္ကထြန္းလင္း၏ပုဆိုးကိုပါဆြဲ၍ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရင္းသူမရင္ထဲသိမ့္ခနဲျဖစ္သြားရသည္..။“အို….အစ္ကိုရယ္….ေယာက္်ားပီသလိုက္တာ..ကြယ္….”တုန္ရင္ေျခာက္ကပ္စြာေျပာလိုက္ၿပီးသူမ၏လက္ဖဝါးေလးကထြန္းလင္း၏မာတင္းေတာင္မတ္ေနေသာလီးေခ်ာင္းႀကီးကိုလွမ္း၍အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးျဖင့္လီးဒစ္ႀကီးထိပ္ကိုညင္သာစြာပြတ္သပ္ၾကည့္ေနသည္..။ထိုသို႔လုပ္ရင္းမွာေအာက္မွေဂြးဥႀကီးမ်ားကိုပါလက္ဖဝါးေလးေပၚအသာမတင္သလိုလုပ္ေနရာ…သူမေစာက္ေခါင္းထဲမွတစစ္စစ္ခံစားလာရကာေစာက္ရည္ေတြကတစိမ့္စိမ့္ယိုစီးစိုရႊဲက်လာေတာ့သည္..။ခ်ိဳမြန္မွာသူမစိတ္ကိုသူမဘယ္လိုမွမထိန္းနိုင္ေတာ့ပါ..။သူမထြန္းလင္း၏လည္ပင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္သိုင္းဖက္ကာယီးေလးခိုလိုက္ၿပီးသူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုထြန္းလင္း၏ခါးသို႔လွမ္း၍ခ်ိတ္ကာခါးထစ္ခြင္တက္လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းကလည္းသူမခါးမွကိုင္၍ထိန္းေျမႇာက္ကာခ်ီေပြ႕လိုက္သည္..။ခ်ိဳမြန္ကခိုထားေသာသူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္၍ဖင္ႀကီးကိုေအာက္သို႔ႏွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီးေကာ့ေထာင္တက္ေနေသာလီးထိပ္ႀကီးႏွင့္သူမေစာက္ပတ္ဝေတ့မိေအာင္ခ်ိန္ဆထိန္းညႇိလိုက္ၿပီးဖင္သားႀကီးကိုေရွ႕သို႔ဖိသြင္းယူလိုက္ေတာ့သည္..။“ျဗစ္….ျဗစ္……ျဗစ္…….”ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္စိုနစ္ေနေသာေစာက္ေခါင္းထဲသို႔စီးခနဲဝင္သြားေသာလီးႀကီးကသံေခ်ာင္းႀကီးအလားမာေက်ာေတာင့္သန္လြန္းလွသည္..။ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးေတြကိုေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္တိုက္ၿပီးဝင္သြားတာကိုကအားရပါးရရွိလြန္းလွသည္..။လီးႀကီးဝင္သြားတာကိုငုံ႔ၾကည့္ေနေသာခ်ိဳမြန္ကလီးႀကီးတဆုံးဝင္ရန္လက္ႏွစ္လုံးေလာက္အလိုတြင္ေတာ့သူမ၏ဖင္ႀကီးကိုအားရပါးရေကာ့ကာဖိေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည္..။“ျဗစ္…ဖြတ္…..ဇြတ္….ဒုတ္………”“အ…အ…အင္း…….အီး……..”မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားစင္းက်သြားရၿပီးခ်ိဳမြန႔္မ်က္ႏွာေလးေမာ့တက္သြားသည္..။“အိုး…အစ္ကိုရယ္…..ႀကီးလိုက္တဲ့ဟာႀကီး…..သူမ်ား..အားရလိုက္တာ………အင္း…အင္း…..ဟင္း..”သူမမေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ပဲပါးစပ္မွပင္ထုတ္ေဖာ္ျမည္တမ္းလိုက္မိသည္..။ၿပီးေတာ့သူမေစာက္ပတ္ဝႏွင့္လီးအရင္းကိုဖိကပ္ၿပီးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ႏွဲ႕ကာဖိပြတ္ႀကိတ္သည္..။“အင္း…..အိ…အီး…..ဟင္းဟင္း…..ေကာင္းလွခ်ည္လား…..ကိုရဲ့….“တစိမ့္စိမ့္ထြက္က်လာေနေသာေစာက္ရည္ေတြကထြန္းလင္း၏လေမြးအုံးတစ္ခုလုံးရႊဲနစ္၍သြားရသည္..။“အို..အို…..ကိုရယ္…..သူမ်ားစိတ္ေတြ…တအားျဖစ္ေနၿပီ……ဟင့္..ဟင့္……….”ခ်ိဳမြန႔္ခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ၿပီးလီးကိုဆြဲထုတ္၍ပင့္အေဆာင့္ခ်ိဳမြန္ကလည္းသူမကိုယ္ကိုအနည္းငယ္ေဖာ့လိုက္ကာေအာက္မွအပင့္ႏွင့္အံကိုက္ဖင္ဆုံႀကီးကိုဆတ္ခနဲဖိေဆာင့္ခ်သည္..။“ျဗစ္….ပလြတ္….ဖြတ္…..စြတ္….ဖြတ္…ဖတ္….အာ့..အ…အင့္…အင့္….ဇြတ္..ဒုတ္……..”ေဆာင့္ခ်က္ေတြကသြက္၍ျပင္းထန္လာသည္..။ပုံစံအေနအထားအရစိတ္ထင္တိုင္းေဆာင့္၍မရေသာပုံစံမို႔လီးႀကီး၏မာေက်ာေတာင့္တင္းမႈကပင္ခ်ိဳမြန္ကိုေက်နပ္အားရေစလွသည္..။“ဖြတ္….စြတ္….ဖြတ္….ဟင္း..ဟင္း…ကို…ကို….လုပ္..ပင့္ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ…..အင္း…ထိလိုက္တာ….ကိုရယ္….အထဲမွာ…နင့္ေနတာပဲ…ကိုဟာႀကီးက…တအားေဆာင့္ေပးပါ…အ…အ….အင္း……”လီးအသြင္းအထုတ္ေစာက္ေစ့ေလးကိုအထဲသို႔ေခါက္ဝင္သြားလိုက္အျပင္သို႔လန္ထြက္လာလိုက္ျဖင့္ခ်ိဳမြန္တစ္ေယာက္အသဲခိုက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနသည္..။ဒီလိုအရသာမ်ိဳးမခံစားရတာၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေလေတာ့ခ်ိဳမြန႔္ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွေစာက္ရည္ေတြကအေတာမသတ္နိုင္ေအာင္ပင္စိမ့္ထြက္ယိုစီးက်ေနသည္မွာဒလၾကမး္ပင္ျဖစ္သည္..။“ျဗစ္…..ဖြတ္..ဖြတ္..ဒုတ္…..အိ..အင္း…..အင္း……..အ……….အ…””ကို…….အား..အား..ကို….ေကာင္း….ေကာင္း…….ေဆာင့္ေပး….ကို……အင့္…..အင့္.”ခ်ိဳမြန္ေမးဖ်ားေလးေမာ့၍ေမာ့၍တက္တက္သြားကာအားရပါးရႀကီးပင္ၿပီးသြားေတာ့သည္..။“အိုး……အိ….အိ…….အား…ၿပီး…ၿပီး….သူမ်ားၿပီး….ၿပီ..ကိုရဲ့……အင္း…အင္…အ……”သူမၿပီးသြားေပမယ့္ထြန္းလင္းကမၿပီးေသး၍ဆက္ကာေဆာင့္ေနသည္..။“အဟမ္း….ဟမ္း……အဟြတ္…အဟြတ္……”ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆတ္ခနဲတုန္သြားၿပီးထြန္းလင္းကလီးကိုဆြဲထုတ္ကာခ်ိဳမြန္ကိုေအာက္သို႔ခ်ေပးၿပီးပုဆိုးကိုကပ်ာကယာေကာက္ဆြဲဝတ္သည္..။ခ်ိဳမြန္ကလည္းသူမ၏ထမီေလးကိကမန္းကတန္းပင္ေကာက္ဆြဲၿပီးမဝတ္နိုင္အားပဲအိပ္ယာထဲသို႔ေျပးဝင္သြားသည္..။ၾကားလိုက္ရေသာအသံကမမရင္၏အိပ္ခန္းထဲမွမမရင္ေခ်ာင္းဆိုးသံပင္ျဖစ္ေလသည္..။မမရင္အခန္းထဲမွထြက္မလာခင္အေပၚထပ္သို႔အေရာက္သြားရန္ရပ္ေနရာမွလွစ္ခနဲပင္ထြက္ခဲ့လိုက္ရသည္..။ဒီညအဖို႔ခ်ိဳမြန္တစ္ေယာက္မွာေတာ့ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေပမယ့္ဆတ္တငံ့ငံ့ျဖစ္က်န္ခဲ့ရသူထြန္းလင္းမွာဘယ္လိုမွအိပ္မေပ်ာ္နိုင္ပဲမ်က္လုံးအေၾကာင္သားျဖင့္အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေနရေတာ့သည္..။==========================================ဒီေန႔ငါးဒိုင္တြင္အလုပ္ကလညး္ပါးသည္..။ရဲမင္းတို႔လင္မယားလည္းရွိေနသည္..။ဒါေၾကာင့္ထြန္းလင္းက“ငါအျပင္ခဏသြားအုံးမယ္ကြာ..”ဟုေျပာ၍ဟိုင္းလပ္ကားေလးကိုယူကာထြက္ခဲ့ေလသည္..။ထြန္းလင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ဘယ္ရယ္မဟုတ္..။ဒိုင္တြင္ခ်ိဳမြန္ကိုေတြ႕ျမင္ေနရရင္းသူမကိုညကလိုးခဲ့စဥ္ကအားမရခဲ့မႈ၊ေျပာရင္းမၿပီးခဲ့ရေသးသည့္ေဝဒနာကဆိုးဆိုးလာၿပီးသူမကိုၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြကထထေနရသျဖင့္မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနရမႈေၾကာင့္စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေလၽွာက္ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။ကားေမာင္းလာၿပီးလမ္းသို႔ေရာက္မွအိမ္ျပန္ၿပီးတစ္ေရးေလာက္အိပ္ရင္ေကာင္းမည္ဟုေတြးၿပီးကားကိုအိမ္ရွိရာသို႔ဦးတည္၍ေမာင္းခဲ့သည္..။အိမ္ေသာ့ႏွင့္ကားေသာ့ကတြဲလ်က္သားရွိေန၍လည္းအိမ္ျပန္ရန္အေတြးကိုထြန္းလင္းေတြးမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။အိမ္ေရာက္ေတာ့ကားကိုအိမ္ေရွ႕တြင္ရပ္ၿပီးကားေပၚမွဆင္းကာအိမ္ေရွ႕သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္လ်င္မမရင္ကတံခါးကိုလာ၍ဖြင့္ေပးေနသည္ကိုအံ့ၾသစြာေတြ႕လိုက္ရသည္..။ဒီေတာ့မွထြန္းလင္းမွာဒီေန႔တနဂၤေႏြေန႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွန္းသတိထားမိလိုက္သည္..။မမရင္ကအိမ္ေရွ႕သံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ၿပီးေသာ့ခေလာက္ကိုျပန္ခ်ိတ္ကာအိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ထြန္းလင္းကအိမ္ေပၚသို႔လွမ္းတက္လိုက္ၿပီးသံတခါးကိုျပန္ပိတ္ကာေသာ့ခေလာက္ကိုညႇစ္၍ျပန္ပိတ္လိုက္သည္..။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ေစာေစာကတံခါးကိုဖြင့္ေပးေသာမမရင္ကိုမေတြ႕ရ..။ထြန္းလင္းအိမ္ေပၚထပ္သို႔ေတာက္ေလၽွွာက္တက္လာခဲ့ၿပီးသူ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ေရာက္ေတာ့ေရခ်ိဳးရန္အဝတ္အစားမ်ားခၽြတ္လိုက္သည္..။ပုဆိုးလဲဝတ္ရင္းသူ႔ေအာက္ပိုင္းကိုသူ႔ဖာသာငုံ႔ၾကည့္မိသည္..။အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ေနေသာလီးတန္ႀကီးကမာေတာင္ေနသည္..။ထြန္းလင္းလီးႀကီးကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္၍ညႇစ္ၾကည့္လိုက္သည္..။လီးႀကီးကပို၍တင္းခနဲတင္းခနဲမာေတာင္တက္လာသည္..။ထြန္းလင္းသက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီးေရလဲပုဆိုးကိုေကာက္စြပ္၍ဝတ္လိုက္ကာေရခ်ိဳးရန္ေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္..။မမရင္၏အခန္းေရွ႕သို႔ထြန္းလင္းအေရာက္အခန္းတံခါးကကၽြီခနဲပြင့္သြားသျဖင့္ထြန္းလင္းလွမ္းလက္စေျခလွမ္းကိုအရပ္လိုက္အထဲမွထြက္၍လာေသာမမရင္ႏွင့္လူခ်င္းတိုက္မိမတတ္ျဖစ္သြားသည္..။ထြန္းလင္းဘာမွစဥ္းစားမေနေတာ့..။မမရင္၏ကိုယ္လုံးကိုဆြဲဖက္၍သူ႔ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္သည္..။မမရင္ကအံ့ၾသစြာျဖင့္ေမာ့၍အၾကည့္လိုက္သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုဆြဲယူ၍စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ရာအပ်ိဳႀကီးမမရင္၏ကိုယ္လုံးေလးသည္တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားၿပီးရင္ထဲတြင္တုန္ခါသြားရေလသည္..။ၿပီးေတာ့မွမမရင္သည္႐ုန္းကန္ရန္သတိရၿပီး႐ုန္းကန္လိုက္ေပမယ့္လည္းသန္မာလွေသာထြန္းလင္း၏လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားတြင္မမရင္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာလႈပ္ပင္မလႈပ္နိုင္ေတာ့ေခ်..။ထို႔ျပင္သူမ၏ဆီးစပ္ေအာက္ဖက္ေစာက္ပတ္၏ေအာက္မွပင့္၍ေထာက္ထားေသာထြန္းလင္း၏လီးတန္မာမာႀကီးကတလႈပ္လႈပ္ရမ္းေနေသာမမရင္၏ကိုယ္လုံးေၾကာင့္ေစာက္ပတ္အုံႀကီးကိုမာေတာင္ေနေသာလီးတန္ႀကီးကလိုက္၍ပြတ္ေပးေနသလိုျဖစ္ေနသည္..။ရင္ထဲတြင္ႏုံးခ်ိ၍လာေသာမမရင္ခမ်ာတေျဖးေျဖးၿငိမ္က်လာသည္..။ဒါကိုသတိထားလိုက္မိေသာထြန္းလင္းကသူ၏လက္တစ္ဖက္ကိုဖက္ထားရာမွျဖဳတ္၍မမရင္၏တင္သားဆုံႀကီးကိုဆုပ္သည္..။ညႇစ္သည္..။နယ္သည္..။ျဖစ္ညႇစ္သည္..။ၿပီးေတာ့ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကားဖင္ၾကားေလးကိုထမီေပၚမွပင္လက္ေစာင္းတိုက္ပြတ္ေပးသည္..။မမရင္၏အသက္ရႉသံေတြမွာျပင္းထန္လာခဲ့ရသည္..။ထြန္းလင္းသည္မမရင္၏ကိုယ္လုံးေလးကိုေစြ႕ခနဲေပြ႕လိုက္ၿပီးသူမ၏အခန္းထဲသို႔လွမ္းဝင္လိုက္ရာမွမမရင္ကိုသူမ၏အိပ္ယာေပၚသို႔အသာပက္လက္လွန္လ်က္ေလးခ်လိုက္ရာေၾကာက္အားလန႔္အားျဖင့္ဒူးေလးႏွစ္လုံးေထာင္လိုက္ေသာမမရင္ေၾကာင့္မမရင္၏ထမီေလးမွာခါးသို႔လန္တက္သြားရေလသည္..။ထိုအခိုက္မွာပင္ထြန္းလင္း၏လက္တစ္ဖက္ကေစာက္ပတ္အုံေလးကိုလွမ္း၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။“ေမာင္…ေမာင္ထြန္းလင္း…မလုပ္…..မလုပ္နဲ႔….အို…အို….ဟင့္အင္း….အင့္….ဟင္း.“ထူထူထဲထဲေလးျဖစ္ေနေသာအေမႊးေလးမ်ား၏ေအာက္မွာပင္မမရင္၏ေစာက္ဖုတ္သည္ေဖာင္းကား၍ေနေခ်ၿပီ..။ထြန္းလင္း၏လက္ညိဳးဖ်ားေလးကေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထဲသို႔အဖ်ားေလးမၽွသာထိုးသြင္းလိုက္ၿပီးသူမ၏ေစာက္ေစ့ကေလးရွိမည့္ေနရာကိုမွန္း၍ဖြဖြေလးေကာ္တင္လိုက္သည္..။“အေမ့………..ဟင့္…ကၽြတ္ကၽြတ္……”မမရင္၏ကိုယ္လုံးေလးဆတ္ခနဲတုန္သြားသည္..။ထြန္းလင္း၏ႏွာမႈတ္သံကတရႉးရႉးျဖစ္ေနသည္..။သူ႔လက္ကေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုဆုပ္၍တစ္ခ်က္ညႇစ္လိုက္ရာကထြန္းလင္းၾကဳံး၍ထလိုက္သည္..။ထို႔ေနာက္ဒူးေထာင္ထားေသာမမရင္၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္မိုးေပၚေထာင္သြားေအာင္သူမ၏ဗိုက္ေပၚတင္လိုက္ၿပီးေဖြးခနဲေပၚလာေသာတင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ားရွိရာေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္နားသို႔ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့သူ႔ပုဆိုးကိုခါးပုံစမွျဖည္ခ်လိုက္သည္..။ေငါက္ခနဲထြက္လာေသာတန္းမတ္ေနသည့္လီးတန္ႀကီးကတရမ္းရမ္းျဖစ္ေနသည္..။ဒါကိုျမင္လိုက္ရေသာအပ်ိဳႀကီးမမရင္တစ္ေယာက္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္..။“မင္း….ဘာ..ဘာ…လုပ္မလို႔လဲ….ဟင္…..မင္း……..မင္း……”အမွန္ေတာ့ဒီအေျခအေနေရာက္မွာသိၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္မမရင္ကဂေယာင္ဂတန္းႏွင့္ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..။ဒါကိုကသူမ၏အမွား..။ထြန္းလင္းေျပာလိုက္တာကလည္းၾကည့္အုံး…။“မမရင္ရဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုက်ေနာ့္လီးႀကီးနဲ႔လိုးမလို႔…”“အို……..”မမရင္မ်က္လုံးေလးအစုံကိုမွိတ္ခ်လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းကအရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္ေနေသာေစာက္ပတ္ဝတြင္သူ၏လီးထိပ္ႀကီးကိုေတ့၍ဖိသြင္းခ်လိုက္သည္..။“ျဗစ္……ျဗစ္…““အေမ့…..အ…….အ….အမေလး………နာ….နာတယ္…အင္း….အင္း………”လီးႀကီးကေစာက္ရည္ေတြစိုစြတ္ေနေသာေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ျဗဳန္းဆိုတဝက္ေလာက္နစ္ဝင္သြားသည္..။ထြန္းလင္းကလီးကိုဆက္၍မသြင္းေသးပဲေစာက္ေခါင္းထဲတြင္တစ္လစ္ႀကီးထားလိုက္ၿပီးမမရင္၏အက်ႌက်ယ္သီးေတြကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဇိမ္ဆြဲ၍ျဖဳတ္ကာေနေလေတာ့ရာကာမဆိပ္မ်ားတက္ေနၿပီျဖစ္္ေသာမမရင္ကစိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ပဲသူမ၏အက်ႌကိုသာမကေဘာ္လီအက်ႌကိုပါအလ်င္အျမန္ခၽြတ္ေပးလိုက္ေလသည္..။ထိုအခါဖြံ့ထြားဆူၿဖိဳးေသာမမရင္၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးထြက္ေပၚလာသည္..။လီးႀကီးကိုေစာက္ပတ္ဝတြင္တစ္လစ္ႀကီးထားလ်က္ကပင္ထြန္းလင္းကမမရင္၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္နယ္ေပးသည္..။နို႔သီးေလးေတြကိုတစ္လုံးခ်င္းပြတ္သပ္ေခ်မြေပးသည္..။ေစာက္ပတ္ထဲတြင္လည္းလီးကတဝက္ေလာက္ဝင္ကာတစ္ေနေလေတာ့မမရင္မွာေတာ္ေတာ္ပင္ခံစားရခက္လာၿပီးဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ျဖစ္လာကာတအင္းအင္းျဖစ္ေနေလသည္..။မၾကာလိုက္ပါေခ်..။မမရင္၏အသံေလးထြက္လာပါေတာ့သည္..။“ေမာင္……ေမာင္..ေလး….မမကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့………ဟင္း..ဟင္း……”“ဒါဆို…..ဘာလုပ္ရမွာလဲ….”“ဟို…ဟိုေလ…လုပ္မွာလုပ္ေတာ့ေလ……ကြယ္….”“ဘာလုပ္ရမွာလဲ…မမရင္ရ..ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါ……”ထြန္းလင္းကစကားေျပာလ်က္ကပင္မမရင္၏နို႔ေတြကိုျဖစ္ညႇစ္ဆြဲနယ္ေနသည္..။“ေျပာေလ…မမရင္….မေျပာရင္..ဒီတိုင္းႀကီးၾကာေနလိမ့္မယ္…”“ကၽြတ္…..မင္းကလဲကြာ…ဟိုဥစၥာေလ……….လိုးေတာ့ကြာ……..”လိုး…ဆိုေသာစကားလုံးကိုတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာေလးကိုတစ္ဖက္သို႔ေစာင္းလွည့္ခ်လိုက္သည္..။ထြန္းလင္းကလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္နို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္၍က်န္ေနေသာလီးႀကီးတဝက္ကိုတခါတည္းဖိေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည္..။“ျဗစ္…….ျဗစ္………ေဖာက္….ဒုတ္……..”“အ….အ…အေမ့…..အား…..အမေလး..ေလး……နာတယ္…ကြာ….ဟင့္….”မမရင္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာေျမာက္ခနဲျဖစ္၍သြားရသည္..။ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ထြန္းလင္းသည္မမရင္၏နို႔ႀကီးေတြကိုစုံကိုင္ကာမက္မက္ေမာေမာႀကီးပင္လိုးပါေတာ့သည္..။ေႏွးလိုက္၊ျမန္လာလိုက္၊အားျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္လိုက္၊အားေလၽွာ့၍ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း၍ေဆာင့္လိုးေနေတာ့ရာမမရင္ခမ်ာသူမလက္ကေလးမ်ားႏွင့္ထြန္းလင္း၏လက္ေမာင္းႀကီးမ်ားကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္း…“ဟင္း…..ဟင္း…..အား…အ…အင့္……..အင္း……အ…”အသံေလးမ်ားျမည္တမ္းကာခံစားေနရွာပါေတာ့သည္..။ဒရၾကမ္းထြက္၍ေနေသာသူမေစာက္ပတ္ထဲမွေစာက္ရည္ေတြေၾကာင့္လီးဝင္လီးထြက္သံမ်ားမွာတစထက္တစခပ္စိပ္စိပ္အသံေလးမ်ားျမည္ထြက္ေနပါသည္..။အားႀကိဳးမာန္တက္ေဆာင့္၍ေနေသာထြန္းလင္း၏လီးႀကီးကမမရင္၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ေဆာင့္ေဆာင့္ဝင္ကာရင္ေခါင္းထဲထိတိုင္ေရာက္၍သြားရသလိုခံစားေနရသည္..။မမရင္၏တစ္ကိုယ္လုံးတုန္တုန္ရင္ရင္ျဖစ္လာၿပီ..။ထိုအခ်ိန္မွာပင္လီးတန္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးပူ၍က်င္တက္လာၿပီးအားမလိုအားမရျဖစ္လာေသာထြန္းလင္းသည္တစ္ကိုယ္လုံးရွိအားအင္မ်ားကိုညႇစ္ထုတ္ကာအံႀကိတ္၍၁၅ခ်က္ခန႔္ေဆာင့္၍လိုးအၿပီးတြင္ေတာ့….“အ…မေလး….ေမာင္…..ေမာင္…….ေလး……ေကာင္း…ေကာင္း…တယ္….အိုး……အိုး….”ဟုမမရင္ထံမွအထိတ္တလန႔္သံေလးထြက္ေပၚလာၿပီးသူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေကာ့ပ်ံတက္သြားသည့္ခဏမွာပင္ထြန္းလင္းသည္လည္းဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်ရင္းကသူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုမမရင္ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ပါေလေတာ့သည္..။ၿပီးပါၿပီ…။