အိပ္ေနရင္းကဆတ္ကနဲႏိုးလာေတာ့ပတ္၀န္းက်င္ကေအးစိမ့္ေနသည္...ညကတည္းကရြာတဲ့မိုးကအခုထိ႐ြာေနဆဲ...တိုက္ခန္းေလးဆိုေတာ့အေအးဓာတ္ေလးကစိမ့္ေနသည္...မ်က္စိတစ္ဖက္ကိုဖြင့္ရင္းကုတင္ေျခရင္းကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့၈း၀၀ျဖစ္ေနၿပီ...အလုပ္က၉း၀၀နာရီတက္ရမွာ...ေနာက္က်လို႔ကေတာ့မန္ေနဂ်ာရဲ႕အဆူခံရေတာ့မယ္...အိပ္ရာက၀ုန္းကနဲထရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲအျမန္၀င္ကာမ်က္ႏွာအျမန္သစ္သြားအျမန္တိုက္လိုက္သည္...ည၀တ္အက်ီၤရဲ႕က်ယ္သီးေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းခၽြတ္လိုက္သည္...၀င္း၀ါေနေသာရင္သားေတြကအိကနဲထြက္လာသည္...မွန္ထဲမွာေပၚေနတဲ့ကိုယ့္ရင္သားေတြကိုကုိယ္ၾကည့္ရင္းအနည္းငယ္ေတာ့ေက်နပ္သြားသည္...လံုးသည္..က်စ္သည္...ျဖဴသည္...မို႔သည္...ေမာက္သည္...ႏို႔သီးေလးကပန္းေရာင္ေလး...အသီးေလးကအတြင္းထဲနည္းနည္း၀င္ေနသည္...လွတာေတာ့အရမ္းလွသည္...ေနမျမင္လမျမင္...ဖံုးဖံုးဖိဖိထားလို႔လားမသိ...အနာတစ္စက္မရွိ...မွဲ႔ေျခာက္တစ္စက္မရွိ။ရင္သားႏွစ္ခုကိုဆပ္ျပာတိုက္ရင္းအနည္းငယ္ပြတ္သတ္မိေတာ့စိတ္ထဲမွာဘာလိုလိုျဖစ္သြားသည္...ဒါေပမယ့္ဘာမွန္းေသခ်ာမသိ...လက္တစ္ဖက္ေျမွာက္ရင္းခ်ိဳင္းကိုလည္းေသခ်ာပြတ္လိုက္သည္...႐ုပ္ကေလးကလွတပတ...လူၾကားထဲမွာခ်ိဳင္းကအနံ႔ထြက္လွ်င္ရွက္လို႔ေသလိမ့္မည္...ခ်ိဳင္းေမႊးေတြကိုspaသြားၿပီးႏႈတ္ထားေတာ့ေျပာင္ရွင္းေနသည္…ဒီဘက္ၿပီးေတာ့ဟိုဘက္...ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးကိုလည္းတိုက္သည္...သူမ်ားေတြလိုဗိုက္ေခါက္ထြက္မေန...ဘယ္ထြက္မတုန္း...တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းGYMကစားတာကိုး...ဆပ္ျပာတုိက္ရင္းေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲေရာက္သြားေတာ့ဒါကလည္းတစ္မ်ိဳး...အေမႊးပါးပါးေလးေတြနဲ႔ႏုအိေဖာင္းမို႔ေနတဲ့အသားစိုင္ေလး...မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွ်ိဳ႕၀ွက္ဆံုးပစၥည္း...အေပါ့သြားလည္းဒီထဲကထြက္သည္...ရာသီလာလည္းဒီထဲကထြက္သည္...ကေလးေမြးရင္လည္းဒီထဲကထြက္တယ္တဲ့...ရႈပ္ေထြးလြန္းလို႔ေသခ်ာေတာ့နားမလည္...ဒါေပမယ့္ေသခ်ာေတာ့ဆပ္ျပာတုိက္လိုက္သည္...ေန႔တိုင္းဆပ္ျပာတိုက္လို႔လားမသိ...ေအာက္ကပစၥည္းေလးကျဖဴ၀င္းေနသည္...ေပါင္ေလးနည္းနည္းကားလိုက္ေတာ့အတြင္းသားေလးကဟတယ္ဆို႐ံုေလးဟလာသည္...ဆပ္ျပာနဲ႔အနည္းငယ္ေသခ်ာပြတ္လိုက္ေတာ့...စိတ္ထဲမွာတမ်ိဳးပဲ...ရႈပ္ပါတယ္...ေနာက္မွစဥ္းစားေတာ့မယ္...႐ံုးကေနာက္က်ေနၿပီ...ဟင္း...ေနာက္မွာဆပ္ျပာတုိက္ဖို႔က်န္ေသးတယ္။ကားစြင့္ေနတဲ့တင္သားေတြကိုလည္းဂ႐ုစိုက္မွ...ဖင္မွာအနာေပါက္မွာေတာ့ေၾကာက္သည္...အသန္႔ႀကိဳက္လို႔ပဲလား...ဂ႐ုစိုက္လို႔လားမသိ...တစ္ကိုယ္လံုးအနာမရွိ...အမာ႐ြတ္မရွိ...သြယ္လ်တဲ့ေပါင္ေတြေျခေထာက္ေတြကိုလည္းေသခ်ာဆပ္ျပာတုိက္သည္...အားလံုးၿပီးသြားေတာ့ေရပန္းကတ၀ုန္း၀ုန္းက်ေနတဲ့ေရေအာက္မွာပြတ္သပ္လိုက္သည္။
မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔အျမန္သုတ္ရင္းနာရီၾကည့္ေတာ့၈း၂၀...ဒီေန႔ေတာ့မန္ေနဂ်ာမမရဲ႕ပြစိပြစီအေျပာေတာ့ခံရေတာ့မယ္...အတင္စီးေတာ့မခံႏုိင္…အျမန္သြားမွ…ေဘာ္ဒီ-ိုးရွင္းကိုတစ္ကိုယ္လံုးလူးရင္းဘရာစီယာကိုတင္းတင္း၀တ္လိုက္သည္...တင္းတင္းမ၀တ္လို႔မျဖစ္...ႏို႔မို႔ဆိုလမ္းေလွ်ာက္ရင္တုန္တုန္တုန္တုန္နဲ႔အေနရခက္သည္။လမ္းမွာေတြ႔သမွ်ေယာက်္ားေတြရဲ႕အေရာင္လက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကမခြာေတာ့ဘူး...ရွက္စရာႀကီး...ရင္သားေတြကအနည္းငယ္ထြားေတာ့ဘရာစီယာၾကားထဲကေနအနည္းငယ္မို႔ထြက္ေနသည္...အဲဒါကေတာ့မတတ္ႏုိင္...႐ံုးတက္အက်ီၤေလးကအစိမ္းႏုေရာင္ေလး...ကိုယ္နဲ႔ကြက္တိခ်ဳပ္ထားေတာ့အားလံုးအိုေက...စကဒ္ကိုေကာက္၀တ္လိုက္ေတာ့…ဟိုက္…ေမ့ေနၿပီ…အတြင္းခံ၀တ္ဖို႔…ဟြန္းမ၀တ္သြားမိလို႔ကေတာ့ေအာက္ကေဟာင္းေလာင္းႀကီးျဖစ္ေနမွာ…မေနတတ္ပါဘူး…ပင္တီအသားေရာင္ေလးကိုအသာစြတ္လိုက္သည္…ဒီတင္သားေတြကလည္းေနာ္…တစ္ေနသည္…စကဒ္အမည္းေရာင္ေလးကိုေကာက္၀တ္သည္…ေသခ်ာတုိင္းၿပီးေဒါက္ေတြထည့္ထားေတာ့လံုးစက္ေနတဲ့တင္သားေတြကအိအိတင္းတင္းေလး…သူငယ္ခ်င္းေတြကကၽြန္မကိုအားက်သည္…နင့္အိုးကစဥ့္အိုးက်ေနတာပဲတဲ့…လမ္းသြားရင္ေယာက္်ားေတြကၽြန္မေနာက္ကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္စိမခြာေတာ့ဘူး…ႏွာဘူးေတြ…မၾကားတၾကားလည္းေျပာေသးတယ္…အိုးကရွယ္ပဲတဲ့…ဘာေတြရွယ္မွန္းေတာ့မသိ…ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ေက်နပ္သည္။
မ်က္ႏွာကိုခရမ္နည္းနည္းလိမ္းၿပီးအၿပီးသတ္လိုက္သည္...မိတ္ကပ္တို႔...ႏႈတ္ခမ္းနီတို႔...မဆိုးခ်င္ပါဘူး...မႀကိဳက္လို႔...သဘာ၀အတိုင္းေလးပဲႀကိဳက္တယ္...လက္ကိုင္အိတ္ထဲ...ဟမ္းဖုန္းထည့္...မနိမ့္မျမင့္ဖိနပ္ေလးကိုေရြးလိုက္သည္...အိမ္အကူေကာင္မေလးမိႏွင္းထည့္ထားေပးေသာမုန္႔ဘူးႏွင့္ထမင္းခ်ိင့္ထည့္ထားေသာျခင္းေလးကိုလွမ္းယူၿပီးအိမ္အျပင္ထြက္လာလိုက္သည္..``မမထီးက်န္ခဲ့ၿပီ´´``ေအာ္ဟုတ္ပ...တံခါးေတြေသခ်ာေသာ့ခတ္ထားေနာ္...ဘယ္သူမွဖြင့္မေပးနဲ႔သိလား...ေဖေဖတို႔ခရီးထြက္တာကျပန္လာအံုးမွာမဟုတ္ေသးဘူး´´``ဟုတ္ကဲ့ပါမမ´´မိုးရြာထဲမွာထီးေလးေဆာင္းၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ရတာကိုေတာ့သေဘာက်သည္...အလုပ္ကအိမ္ႏွင့္နီးလို႔သာေတာ္ေတာ့သည္...ႏို႔မို႔ဆိုအလုပ္ေနာက္က်သည္ႏွင့္အထုတ္ခံရမည္မွာေသခ်ာသည္...လမ္းထိပ္ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုျဖတ္ေတာ့နည္းနည္းေတာ့သတိထားရသည္...ကိုယ့္ေနာက္ပိုင္းကိုအရသာခံၿပီးၾကည့္ေနမယ့္လူေတြကိုေတာ့နည္းနည္းစိတ္တိုမိသည္...သတိထားေလွ်ာက္ေနရင္းၾကားကတင္သားေတြကမသိမသာလႈပ္ရွားသြားသည္...အပ်ိဳဆိုေတာ့တင္သားက်စ္က်စ္ေလးေတြကသိပ္မလႈပ္ရွား...မယမ္းခါ...ဒါကိုပင္ကိုယ္ေတာ္ေတြကသြားေရက်ေနသည္...အကဲဆံုးကခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္...မနက္တိုင္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထုိင္ၿပီးေၾကြျပေနသည္...တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီထင္တယ္...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေက်ာ္သြားေတာ့မွလက္ထဲကလက္ကိုင္ပ၀ါေလးက်သြားသည္...ဒုကၡပါပဲ...ကုန္းေကာက္လိုက္ရင္လည္းသူတို႔အႀကိဳက္ျဖစ္ေတာ့မယ္...စကဒ္နဲ႔ကုန္းေကာက္ဖို႔ကနည္းနည္းခက္သည္...ကုန္းလိုက္သည့္တိုင္တင္သားေတြကသိတယ္မလား...တင္းေနတာကိုး...သူတုိ႔ေရွ႕မွာဖင္ကုန္းျပတယ္ျဖစ္ေနအံုးမယ္...နဂိုကမွႏွာဘူးေတြ...မ်က္လံုးေတြကခြာမွာမဟုတ္ဘူး...ထားလုိက္ပါေတာ့...ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့အေနာက္ကေနခ်ာတိတ္ေျပးခ်လာသည္...``မ...မ´´ရပ္ၿပီးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးကမဆုိးပါဘူး...ေခ်ာေတာ့အေခ်ာသား...မ်က္လံုးကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီးလက္ကိုင္ပ၀ါေလးကိုကမ္းေပးရင္း``မ...မလက္ကိုင္ပ၀ါက်က်န္ခဲ့ၿပီ´´မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔``မလိုပါဘူး...ငါကသက္သက္ပစ္ထားခဲ့တာ´´``ဟာမကလည္းမာနႀကီးလိုက္တာ...က်က်န္ခဲ့တာပါဗ်ာ...ေစတနာနဲ႔လည္းေကာက္ေပးရေသးတယ္´´``မလုိခ်င္ပါဘူး...႐ံုးေနာက္က်ေနတဲ့ဟာကို...မင္းလိုက္မလာနဲ႔ေနာ္...ခ်ာတိတ္´´
``ကၽြန္ေတာ္ကခ်ာတိတ္မဟုတ္ဘူး...ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေကာင္းလင္းဆက္...မနာမည္ကသႏၲာလင္းဆို´´``ဒီမွာဟိတ္...မင္းဘာသာေကာင္းလင္းဆက္မကလို႔င႐ုတ္ေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ငါစိတ္မ၀င္စားဘူး...ဆက္မလိုက္လာနဲ႔ေနာ္...ငါ့လက္ေစာင္းကအုတ္ခဲငါးလံုးက်ိဳးတယ္...မယံုရင္စမ္းၾကည့္မလား´´``ဟာဗ်ာ...မကလည္း´´ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ထြက္လာခဲ့တယ္...ေကာင္ေလးကေတာ့နည္းနည္းေတာ့ကၽြတ္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္...ဆက္လုိက္လာရင္ေတာ့လင္းလင္းလက္ေစာင္းအေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့...အမွန္ကေတာ့...ေျခာက္လိုက္တာပါ...အုတ္ခဲငါးလံုးကြဲဖို႔ဆိုတာလြယ္တာမွတ္လို႔...အုတ္ခဲမက်ိဳးခင္...လင္းလင္းလက္...အရင္က်ိဳးလိမ့္မည္...စိတ္ထဲက...ခ်ာတိတ္ကို...ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး...ဆက္ေလွ်ာက္လာသည္...ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းသတိေပးေနမိသည္...သြားပါၿပီ...လက္ကိုင္ပ၀ါတစ္ထည္ေတာ့...ေနာက္ဆိုအိတ္ထဲထည့္ထားရမယ္...
လင္းလင္းတို႔႐ံုးခန္းဆိုတာကသံုးထပ္တုိက္လံုးခ်င္းေလး...လိႈင္သာယာတို႔...တျခားမွာေတာ့ဂိုေဒါင္ေတြဘာေတြရွိသည္...လင္းလင္းတို႔ကစာရင္းဌာနဆိုေတာ့ဒီမွာပဲ႐ံုးတက္ၾကရသည္...ျခံထဲမွာေတာ့ကားေတြထားသည္...ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ဒ႐ိုင္ဘာတို႔တျခားလူေတြ႐ံုးတက္ၾကသည္...လင္းတုိ႔ကဒုတိယထပ္...ဆရာကတတိယထပ္...ဆရာဆိုတာကလင္းတုိ႔ေဘာ့စ္ကိုေျပာတာပါ...``ေမာနင္းအစ္မ´´
``ေမာနင္းလင္းလင္း´´မန္ေနဂ်ာအစ္မမသူဇာကိုႏႈတ္ဆက္ရင္းၿပံဳးျပလိုက္သည္...``ဒီေန႔အရမ္းလွေနပါလား´´``အစ္မကလည္းအခ်င္းခ်င္းေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ...အစ္မကပိုလွပါတယ္ေနာ္...ေကာ္ဖီေသာက္မလားလင္းလင္းေဖ်ာ္တိုက္မယ္ေလ´´``အစ္မကေကာ္ဖီမေသာက္ခ်င္ဘူး...ေရခဲမုန္႔ပဲစားခ်င္တာ...ဘယ္ေတာ့မွစားရမွာတုန္း...ေစာင့္ေနရတဲ့လူေတြကိုအားနာပါအံုး´´``ဟာ...အစ္မကလည္း...စကားေျပာရင္းေဖာက္လာျပန္ၿပီ...မရွိေသးပါဘူးအစ္မရယ္...လင္းလင္းမွစိတ္မ၀င္စားတာ´´``အံမယ္ေလး...လင္းလင္းကသာစိတ္မ၀င္စားတာ...သတင္းေတြၾကားပါတယ္ေနာ္...လာႀကိဳက္သမွ်လူေတြကိုအကုန္ျငင္းမွေတာ့ဘယ္စြံပါ့လဲ´´``မသိပါဘူးအစ္မရယ္...လာေျပာလူေတြကိုဒီကရင္မွမခုန္တာ...´´ကလင္...ကလင္
``ခဏေနာ္အစ္မ...ဖုန္းလာေနတယ္´´
``ေအးေအး´´
``ဟယ္လို´´
ျမတ္စြာဘုရား...ေစာေစာစီးစီး...ဆဆရာပါလား...
``အမိန္႔ရွိပါရွင့္...လင္းလင္းပါဆရာ´´
``ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့...လုပ္ထားပါ့မယ္ရွင့္´´
``ဟုတ္ကဲ့...စိတ္ခ်ပါဆရာ´´
ဆဆရာ၏မွာၾကားခ်က္မ်ားကိုခ်က္ခ်င္းခ်ေရးၿပီးမသူဇာကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္...
``အစ္မေရ...ဆရာက...ဒီစာရင္ေလးေတြလုပ္ေပးပါတဲ့...မနက္ျဖန္လိုခ်င္တယ္တဲ့...´´
``ေက်းဇူးပဲလင္းလင္းေရ...အစ္မတို႔ဒီလလခ်ဳပ္အခုထဲကစလုပ္ထားရမယ္...ေနာက္သံုးရက္ဆိုလကုန္ၿပီေနာ္...´´
``ဟုတ္...အစ္မ´´
ဟုတ္ပ...ဒီေန႔က၂၈ရက္ဇန္န၀ါရီ..အိ...ေနာက္သံုးရက္ေနရင္လကုန္ေတာ့မယ္...အလုပ္ကေတာ့မ်ားၿပီ...
စာရင္းေတြလုပ္ေနရင္းကြန္ပ်ဴတာကဘာျဖစ္သြားသည္မသိ…ရပ္သြားသည္…စိတ္ညစ္ပါ့…
``လင္းလင္း…ကြန္ပ်ဴတာဘာျဖစ္သြားတာလဲ´´မသူဇာကလွမ္းေမးသည္။
``မသိဘူးအစ္မ…လုပ္ေနရင္းရပ္သြားတာပဲ´´
ကြန္ပ်ဴတာစပယ္ရွယ္လစ္ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုေခၚရေတာ့မည္…အမွန္ကဒင္းကကိုယ့္စားပြဲေရွ႕မွာထိုင္ၿပီးအလုပ္လုပ္ရမွာ…ေအာက္ထပ္မွာသြားၿပီးကားဒ႐ိုင္ဘာေတြနဲ႔ေလပန္းေနတယ္ထင္တယ္…ဖုန္းတစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ၿပီး
“ေမာင္ေလးေရ…အစ္မကြန္ပ်ဴတာဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး…တစ္ခ်က္ေလာက္လာၾကည့္ေပးပါအံုး…”
“လာၿပီအစ္မေရ…လာၿပီ”
ေအာက္ထပ္မွတဒုန္းဒုန္းနဲ႔ေျပးတက္လာသည္…ဒီအလုပ္မွာေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုေတာ့လင္းလင္းအခင္ဆံုး…အလုပ္မွာတျခားေယာက်္ားေလးေတြကအီစီကလီလုပ္ခ်င္သည္…နည္းနည္းခိုင္းမိရင္…မ်ားမ်ားအခြင့္အေရးယူခ်င္သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကေတာ့ဒီလိုမဟုတ္…လင္းလင္းကိုအစ္မတစ္ေယာက္လိုပဲေျပာသည္…ဆက္ဆံသည္…သူ႔မ်က္လံုးေတြမွာမ႐ိုးသားတဲ့အရိပ္အေယာင္မရွိ…ေနာက္ေျပာင္တတ္သည္ကလြဲရင္…မိန္းကေလးေတြကိုစိတ္မ၀င္စားတာေသခ်ာသည္…ဒီမွာလုပ္တာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ…သတိထားမိတာကသူစြဲလန္းေနတာကကြန္ပ်ဴတာ…အလုပ္မွာရွိတဲ့လံုးလံုးက်စ္က်စ္ေကာင္မေလးေတြကိုစိတ္မ၀င္စားပဲ…ေလးေထာင့္ပံုးကိုပဲစိတ္၀င္စားေနတာကနည္းနည္းေတာ့ေဂါက္ေနၿပီထင္တယ္…
“အစ္မဘာျဖစ္သြားတာလဲ”
“ဟဲ့ငါကဘာျဖစ္ရမွာတုန္း…ျဖစ္တာကဒီမွာ”ကြန္ပ်ဴတာကိုလက္ညွိဳးထိုးလိုက္သည္…
“ကၽြန္ေတာ္ကလည္းအဲဒါကိုပဲေမးတာပါအစ္မရယ္”
“ေအးဟယ္…စာရင္းေတြထည့္ေနရင္းရပ္သြားတာပဲ…ဒီေန႔႐ိုက္ထားသမွ်ေတာ့ကုန္ၿပီထင္ပါတယ္”
“ေအးေဆးေပါ့အစ္မရယ္…ႏွစ္ခါ႐ိုက္ေတာ့ပိုမွတ္မိတာေပါ့”
“နင့္အဘ…လကုန္လို႔မွစာရင္းမၿပီးရင္…နင့္ဆရာကငါ့ကိုႏွစ္ခါ႐ိုက္လိမ့္မယ္”
လင္းလင္းစားပြဲကညာဘက္မွာနံရံပဲရွိေတာ့ဘယ္ဘက္ကပဲအ၀င္အထြက္လုပ္လို႔ရတယ္…ေနရာကနည္းနည္းေတာ့က်ဥ္းတယ္…သူကဘယ္ဘက္မွာရပ္ရင္းဘာေတြေလွ်ာက္႐ိုက္ေနမွန္းမသိဘူး…လုပ္ေတာ့လုပ္ေနတယ္…ၾကားကအေနရခက္တာကလင္းလင္း…အနားမွာေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကကပ္ၿပီးရပ္ေနေတာ့စိတ္ထဲမွာနည္းနည္းေတာ့တမ်ိဳးပဲ…ရွိန္းကနဲလိုလိုဖိန္းကနဲလုိလို…သူကေတာ့ဘာမွမသိ…ေလးေထာင့္ပံုးကိုပဲအာ႐ံုစိုက္ေနသည္…
“အစ္မဖယ္ေပးရမလား”
“ရတယ္အမ…ၿပီးၿပီ”
ေဘးကေနကိုယ္ကိုကိုင္းၿပီးေမာက္စ္ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းကိုင္လုိက္ေတာ့သူ႔လက္နဲ႔လင္းလင္းရင္ဘတ္ေလးကမသိမသာေလးပြတ္ဆြဲသြားတယ္…စိတ္ထဲမွာေတာ့ေထာင္းကနဲေဒါသထြက္သြားတယ္…ဒါေပမယ့္သူ႔ကိုၾကည့္ေတာ့လည္းကိုယ့္ကိုရွိတယ္လုိ႔ေတာင္မထင္…ကြန္ပ်ဴတာကိုသာအေသအခ်ာၾကည့္ၿပီးလုပ္ေနသည္…ေနာက္ဆံုးသူ႔လက္ျပန္အ႐ုတ္ကိုယ့္ရဲ႕ရင္သားေလးနဲ႔သူ႔တံေတာင္ဆစ္နဲ႔နည္းနည္းတိုက္မိသြားသည္…ကိုယ္ကတြန္႔ကနဲျဖစ္သြားရင္းေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားကလွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေလးကစိကနဲညွစ္လိုက္မိသည္…သူကေတာ့သိေတာင္မသိ…
“အိုေကေနာ္အစ္မ…အားလံုးရၿပီေနာ္”
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္သားကိုတံေတာင္ဆစ္နဲ႔တိုက္မိတာသူကေတာ့မသိ…ခံရတဲ့မိန္းကေလးရင္ထဲမွာေတာ့နည္းနည္းေလး၀ုန္းဒိုင္းက်ဲသြားတယ္…လင္းလင္းမ်က္ႏွာေလးပန္းေရာင္ေလးသန္းသြားသည္…ေဘးကတျခားလူေတြကေတာ့သတိမထားမိ…စိတ္ထဲမွာေတာ့နညး္နည္းရွက္သြားသည္…
“ေက်းဇူးေနာ္ေအာင္ေက်ာ္ထက္”
“ဟာရပါတယ္…ဒါေတြကမိုင္နာပါ”
ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေအာက္ထပ္ကိုတဒုန္းဒုန္းနဲ႔ေျပးဆင္းသြားသည္…ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတာ့ခက္ေတာ့တာပါပဲ…ေျပာရင္လည္းငါအလြန္ျဖစ္အံုးမယ္…ေျပာလုိ႔ကလည္းမျဖစ္…တမင္သက္သက္အခြင့္အေရးယူတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး…ထားလိုက္ပါေတာ့…
ေန႔ခင္းသံုးနာရီေလာက္ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္က်ေတာ့သူကျပန္တတ္လာသည္…လင္းလင္းအတြက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္လာေပးသည္…အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ကိုယ္ကေကာ္ဖီေသာက္ေလ့မရွိ…ဒင္းေလးကတစ္ေန႔ေလးငါးခြက္ေသာက္သည္…သူေဖ်ာ္သည့္ေကာ္ဖီကအနံ႔ေရာအရသာပါနည္းနည္းေလးေတာ့ထူးျခားသည္…သူေသာက္ေတာ့ကိုယ္ကလည္းနည္းနည္းေတာ့ေသာက္ခ်င္သည္…သူကလည္းအလုိက္တသိနဲ႔ေဖ်ာ္ေပးရင္းကေကာ္ဖီကိုစြဲသြားေတာ့သည္…အခုလည္းၾကည့္…ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ကိုင္ၿပီးတက္လာသည္…
“အစ္မအတြက္”
ခြက္ေလးကိုစားပြဲေပၚတင္ရင္းခံုကိုေနာက္ျပန္ထုိင္လိုက္သည္…
“အစ္မအလုပ္မ်ားေနလား”
“လကုန္ရက္နီးၿပီဆိုေတာ့သိတယ္မလား”
“ဟုတ္တာေပါ့…”
“ညေနအလုပ္ဆင္းရင္ဘယ္သြားစရာရွိတုန္း”
“မရွိပါဘူး”
“ဟုတ္လို႔လားေအာင္ေက်ာ္ထက္ရယ္…ေကာင္မေလးနဲ႔မခ်ိန္းထားဘူးလား”
လင္းလင္းကိုၾကည့္ၿပီးခြက္ထုိးခြက္လန္ရီေရာ
“ေကာင္မေလး…ဟားဟား…အစ္မကကၽြန္ေတာ့္ကိုအထင္ႀကီးေနျပန္ပါၿပီ…ဘယ္ေကာင္မေလးမွမရွိဘူး…အိမ္ျပန္မယ္…ေရခ်ိဳးမယ္…ထမင္းစားမယ္…အိပ္မယ္”
“ဒါဆိုညေနအားတယ္ေပါ့”
“အားပါတယ္”
“တစ္ခုေလာက္ကူညီပါအံုးေအာင္ေက်ာ္ထက္ရယ္…႐ံုးျပန္ရင္အစ္မရဲ႕laptopေလးကိုၾကည့္ေပးပါအံုး”
“ဘာျဖစ္တာတုန္း”
“မသိပါဘူး…သံုးရတာသိပ္အဆင္မေျပဘူး…နည္းနည္းေလးေနတယ္”
“အိုေကေလ…႐ံုးဆင္းရင္အတူတူျပန္ၾကတာေပါ့”
ညေနငါးနာရီအလုပ္ဆင္းေတာ့သူကေအာက္မွာေစာင့္ေနသည္…မိုးကအခုထိမစဲေသး…အရမ္းမရြာေပမယ့္…မိုးစက္ေလးေတြက်ေနတုန္း…ထီးေလးဖြင့္လိုက္ၿပီးသူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့သူကထီးပါတဲ့ပံုစံမေပၚ…
“အစ္မေရ…မိုးကေတာ့ေတာက္ေတာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ရြာေနုတုန္းပဲ”
“ဟုတ္ပဟယ္…ျပန္ၿပီဆုိရြာၿပီ…ေကာင္ေလးထီးမယူလာဘူးလား”
“ဟီးမနက္ကေမ့က်န္ခဲ့တယ္…အစ္မထီးကိုပဲကပ္ေဆာင္းေတာ့မယ္”
ေသဟ…လင္းလင္းေရ…ကိုယ္ေရးတဲ့ဇာတ္ကိုယ္ႏုိင္ေအာင္ကေပေတာ့…ကိုယ္ကသူ႔ကိုအကူအညီေတာင္းထားေတာ့လည္းေပးမေဆာင္းလို႔ကမေကာင္း…မတတ္ႏုိင္…အတူတူေဆာင္းရတာေပါ့…ရွက္စရာႀကီး…သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီး…
“ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့လုပ္ၿပီ…မိုးေန႔တိုင္းရြာေနတာဘာလို႔ထီးမယူလာတာတုန္း”
“ဟိုေလ…မနက္ကအိပ္ယာထေနာက္က်ေတာ့၀ုန္းဒိုင္းက်ဲၿပီးထြက္လာတာ…လမ္းတစ္၀က္က်မွထီးက်န္ခဲ့မွန္းသတိရေတာ့တယ္”
ဟင္းျဖစ္ရမယ္…အံမယ္…လင္းလင္းလဲဘာထူးလဲ…အလုပ္နဲ႔အိမ္နဲ႔ကနီးလို႔…ႏုိ႔မို႔ဆိုသူ႔ထက္ဆိုးမွာ…မိုးေလးဖြဲဖြဲေလးထဲမွာ…ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ႏွစ္ေယာက္အတူေဆာင္းၿပီးအလုပ္ျပန္သြားတာကိုအလုပ္ကလူေတြကသတိထားမိၾကတယ္…မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ဘာေတြအတင္းေျပာၾကမလဲမသိ…မတတ္ႏုိင္…အိုး…ကိုယ္က႐ိုးသားရင္ၿပီးတာပါပဲ…
သူကေတာ့စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေအာင္ေျပာၿပီးအတူတူေလွ်ာက္လာေပမယ့္…လင္းလင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့တစ္မ်ိဳးေလးၾကည္ႏူးေနပါတယ္…တကယ္ပါဘုရားစူးပါေစ…ဘယ္တုန္းကမွေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ထီးအတူတူေဆာင္းၿပီးမိုးရြာထဲမေလွ်ာက္ဘူးပါဘူး…ထီးအတူတူေဆာင္းလာေတာ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔အသားနဲ႔ကိုယ့္အသားကနည္းနည္းေတာ့ထိမိတာပါပဲ…ထိမိလိုက္တုိင္းရင္ထဲမွာဖိန္းကနဲရွိန္းကနဲျဖစ္ျဖစ္သြားသည္…ခပ္ခြာခြာကေလွ်ာက္လို႔လည္းမေျပာရက္…ဘာလို႔မွန္းမသိ…ေက်နပ္ေနသည္…တျခားအခ်ိန္ေတြဆို…ကိုယ့္အသားလာထိရင္လုံး၀မႀကိဳက္…ေဒါသကေထာင္းခနဲထြက္လာတတ္သည္…မိုးကရြာေနရင္းကပိုသည္းလာသည္…မိုးစိုမွာစိုးလို႔ႏွစ္ေယာက္သားပိုၿပီးပူးကပ္သြားသည္…သိတဲ့အတိုင္းရန္ကုန္မိုးက…ရြာရင္တေ၀ါေ၀ါႏွင့္ေလပါတုိက္သည္…လမ္းကေျဖးေျဖးပဲေလွ်ာက္ေနရသည္…ေျခာ္လဲမွာလည္းစိုးသည္…ေလကအရမ္းတုိက္လာေတာ့ထီးကိုကိုင္ရတာအဆင္မေျပ…တစ္ဖက္ကထီးကိုင္ရင္းတစ္ဖက္ကျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ရေတာ့သိပ္အဆင္မေျပ…ဘယ္လက္နဲ႔ထီးကိုင္ထားေတာ့သိပ္ေတာ့အားမပါ…ေလတိုက္လွ်င္လန္သြားႏိုင္သည္…ေတြးေနတုန္းပဲဇတ္ကနဲထီးကလန္သြားေတာ့…သူကထီးကိုကမန္းကတန္းဖမ္းကိုင္လိုက္သည္…သူဖမး္ကိုင္လိုက္တာကထီးကိုင္ထားတဲ့လင္းလင္းလက္ကို…အိုး…ဒိန္းကနဲရင္ေတြခုန္သြားသည္…တစ္ခါမွဒီလိုအကိုင္မခံရဖူးေတာ့…ဆန္႔က်င္ဘက္အေတြ႔အထိေၾကာင့္ၾကက္သီးေလးမ်ားထသြားသည္…စိတ္ထဲမွာလည္းမေနတတ္ျဖစ္သြားသည္…ေျပာလည္းမေျပာရဲ…ရွက္ေနမိသည္…မ်က္ႏွာႏွစ္ခုအေတာ့္ကိုနီးကပ္ေနေတာ့…သူ႔အသက္ရႈသံကိုေတာင္ၾကားရသည္…ကိုယ္ေတာင္ေျပာင္းဆန္ေနရင္သူ႔ရင္ထဲမွာေကာဘာျဖစ္ေနမလဲ…သတိထားေနရင္းၾကားမွလင္းလင္းေျခေခ်ာ္ၿပီးေနာက္ကိုပက္လက္လန္ေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည္...
“အေမ့”
ေအာင္ေက်ာ္ထက္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ကေနခါးကိုအျမန္လွမ္းဖက္ၿပီးထိန္းေပးလိုက္သည္…အင့္…တင္းရင္းေနတဲ့တင္သားေတြအေပၚကေနလင္းလင္းရဲ႕ခါးေသးေလးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့…အိုး…လင္းလင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အိအိေလးဟာတင္းကနဲျဖစ္သြားသည္…ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ…ရွက္ေသြးဖ်န္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကနီရဲတြတ္ေနသည္…တင္းတင္းေလးဖက္ထားေတာ့လင္းလင္းတစ္ကိုယ္လံုးသူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနသည္…ရင္ခုန္သံေတြကတအားျမန္လာသည္…သူေရာ…ဟုတ္ပ…သူ႔ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြတဒိန္းဒိန္းကိုၾကားေနရသည္…
“မေျခေထာက္နာသြားေသးလား”
“ဟင့္…အင္း”
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ…သူ႔လက္ေတြကိုတြန္းဖယ္ဖို႔အားမရွိ…သူ႔လက္ကိုဖယ္ခိုင္းဖို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကဆြံ႔အေနသည္…ဒီလိုမိုးသည္းထဲမွာစကားတစ္လံုးမွမေျပာျဖစ္ေပမယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့စကားလံုးေတြေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာေနၾကတယ္…ၾကင္နာစြာစိုးရိမ္စြာၾကည့္ေနမိတဲ့…သူ႔မ်က္လံုးအၾကည့္ကေနဘာေတြေျပာခ်င္လဲဆိုတာလင္းသိတယ္…လင္းရဲ႕မ်က္၀န္းေတြကလည္းအရည္ေတြလဲ့ေနၿပီးသူ႔ကိုလင္းရင္ထဲကဆႏၵေတြကိုျပေနမိတယ္…လင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကိုတစ္ေယာက္သိသြားၿပီ…ေအာ္အခ်စ္ဆိုတာဒါပါလား…
“လက္ႀကီးကဖယ္ပါအံုးကြာ”လင္းလင္းအသံေလးကတုိးတုိးေလး…
သူ႔လက္ကို႐ုတ္လိုက္ၿပီးထိတ္ထိတ္ျပာျပာနဲ႔…
“ဟာ…ေဆာရီး…မ…မကိုအသားယူခ်င္လို႔ကိုင္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္…မ…ေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔လွမ္းကိုင္လိုက္တာပါ”
ဘာေတြလာၿပီးေျဖရွင္းခ်က္ေပးေနတာလဲ…မ်က္ေစာင္ေလးတစ္ခ်က္ထုိးရင္း…
“ရပါတယ္”
သူ႔ရဲ႕ကုိယ္နံ႔ကလင္းလင္းကိုယ္ေပၚမွာစြဲေနၿပီ…ေယာက်္ားေလးေပမယ့္…ေခၽြးေစာ္မနံ…ၾကည့္ရတာRollOnသံုးတယ္ထင္ပါတယ္…အနံ႔ေလးတမ်ိဳးေလးပဲ…လူပ်ိဳနံ႔…ရင္ခုန္သံေတြကမီးရထားႀကီးခုတ္ေမာင္းသြားသလိုတဒိန္းဒိန္းနဲ႔အက်ယ္ႀကီးၾကားေနတယ္…အုိ…ရွက္စရာႀကီး…သူမ်ားၾကားသြားမလား…
“မစိတ္ဆိုးသြားလား…စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္…မထင္ေနသလိုကၽြန္ေတာ္ကအခြင့္အေရးယူတာမဟုတ္ပါဘူး”
စိတ္မဆိုးေပမယ့္…စကားျပန္မေျပာမိ…ရင္ခုန္သံေတြကဆူညံေနတုန္းပဲ…ဒါကိုသူကမသိ…သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးသြားၿပီလို႔ထင္ေနတယ္…သနားစရာမ်က္လံုးေလးနဲ႔ေတာင္းပန္ေနရွာတယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နားေရာက္ေတာ့စိတ္ကနည္းနည္းထင့္သြားသည္…မနက္ကအီစီကလီလာလုပ္တဲ့ေကာင္ေလးကလင္းလင္းကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းကေဘးမွာပါလာတဲ့ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုလည္းျမင္ေရာ…ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနသည္…သူကေတာ့ဘာမွမသိ…ေဘးကေနတတြတ္တြတ္နဲ႔ေတာင္းပန္စကားေတြေျပာေနသည္…ေတာ္ပါေသးသည္…ဟိုအေကာင္ကေနာက္ကေနလိုက္မလာ…ဒီလိုနဲ႔တိုက္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ေလွခါးတံခါးေသာ့ဖြင့္ဖို႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲကေသာ့ကိုလွမ္းထုတ္လုိက္ေတာ့…
“ေပးေပးအစ္မကၽြန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္မယ္”
သူကေသာ့ဖြင့္ေပးၿပီးလင္းလင္းကအရင္၀င္လိုက္သည္…ဒီေကာင္ေလးကအဲဒါမ်ိဳးေလးေတြအလိုက္သိသည္…ေသာ့ျပန္ခတ္ၿပီးျပန္ေပးေတာ့လက္ခ်င္းထိသြားသည္…သူကေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္…ကိုယ္ကခုနကရႈိးတိုးရွန္းတန္းအျဖစ္အပ်က္ေလးျပန္ေပၚလာသည္…ေသာ့ကိုအိတ္ထဲျပန္ထည့္ရင္း…ေလွခါးကိုတက္လိုက္သည္…ေလးငါးထစ္တက္ၿပီးေတာ့မွသတိရလိုက္သည္…ေလွခါးကိုငါကအရင္တက္ေတာ့ငါ့အေနာက္ပိုင္းကိုသူၾကည့္ေနမွာေပါ့…ရင္ထဲမွာရွက္သြားသည္…လွည့္လဲမၾကည့္ရဲ…ေလွခါးထစ္ကိုတက္တိုင္းအရမ္းလွတဲ့လင္းလင္းရဲ႕တင္သားေတြကၿငိမ့္ကနဲၿငိမ့္ကနဲရမ္းခါသြားသည္…ေလွခါးတက္သည့္အခါကိုယ္သည္အနည္းငယ္ေရွ႕သို႔ကိုင္းေလ့ရွိသျဖင့္အေနာက္ကိုဖင္အနည္းငယ္ကုန္းထားသည့္သေဘာပင္…ေနာက္ၿပီးမိုးေရရႊဲရႊဲစိုထားသျဖင့္စကဒ္သည္အသားႏွင့္တသားတည္းထိကပ္ေနသည္…ေအာက္ခံပင္တီေလးရဲ႕ခ်ဳပ္႐ုိးေလးေတြကတင္သားေတြကိုအနားသတ္ေပးထားတာကိုျမင္ေနရသည္…စဥ့္အိုးသ႑န္လံုး၀န္းေသာလင္းလင္းတင္သားမ်ားသည္ေအာင္ေက်ာ္ထက္မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ထင္ထင္ရွားရွားလႈပ္ရွားေနသည္…အပ်ိဳစစ္စစ္ျဖစ္သည့္အတြက္တင္သားမ်ားသည္လံုးက်စ္ေနၿပီးေလွခါးတက္သည့္အခါအေနာက္မွၾကည့္သူအဖို႔အေတာ္ကိုစိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းေနေပသည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္သည္ကားလူသားတစ္ဦးေပတည္း…ကိုယ့္မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္မွာလႈပ္ခါေနေသာတင္သားလွလွအိအိေလးကိုၾကည့္ရင္းစိတ္ထဲမွာေထြျပားသြားသည္…မေထြျပားပဲခံႏုိင္႐ိုးလား…ဒီေလာက္လွေသာလင္းလင္း၏တင္သားတင္းတင္း၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုႏွစ္ေပအကြာကျမင္ေနရတာကိုး…ညဘာက္ေျခကအေပၚလွမ္းလိုက္ရင္တင္သားေလးကညာဘက္ကိုမသိမသာေလးလႈပ္ခါသြားသည္…ဘယ္ဘက္ေျခကအေပၚတစ္ထစ္ကိုလွမ္းလိုက္ရင္အိုးေလးကဘယ္ဘက္ကိုလႈပ္ခါသြားသည္…စကဒ္ကလည္းကြက္တိခ်ဳပ္ထားလို႔ေကာက္ညွင္းထုပ္ေလးလိုျဖစ္ေနသည္…ခုနကကိုယ္လံုးအိအိေလးကုိဖက္ခဲ့တဲ့အရွိန္ေလးကမေသေသးခ်ိန္မွာအခုလိုလင္းလင္းရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကိုအနီးကပ္ေတြ႔လိုက္ရလို႔…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မခံႏုိင္…ရင္ထဲမွာေျဗာင္းဆန္ေနသည္…ရင္ထဲတြင္မကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာသည္…ေလွခါးအေကြ႔ေရာက္ေတာ့လင္းလင္းထိန္းေလွ်ာက္ေပမယ့္…မရ…တင္သားေတြကသိသိသာသာကိုလႈပ္ခါသြားသည္…ေတြးၿပီး…လင္းလင္းမ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားသည္…လင္းလင္းမသိမသာေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့…ဒီေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကနီရဲေနသည္…မ်က္လံုးေတြကလည္းအေရာင္လက္ေနသည္…ဟယ္…ဒါဆို…ဒါဆို…ဒင္းငါ့အေနာက္ပိုင္းအေသအခ်ာၾကည့္ၿပီးစိတ္ကစားေနၿပီနဲ႔တူတယ္…ငါ့ႏွယ္ေနာ္…ရွက္လြန္းလို႔ေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္…ေနာက္ႏွစ္ထစ္တပ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကလံုး၀မခြာေတာ့ဘူး…ရွက္လြန္းလို႔ေသလိုက္ခ်င္ေပမယ့္…စိတ္ထဲမွာေက်နပ္သလိုလို…ဘာလိုလိုနဲ႔…သတိထားၿပီးတက္ေတာ့…ဖင္ကုိရႈံ႕ထားသလိုျဖစ္ၿပီးလင္းလင္းေရွ႕ပစၥည္းေလးကအထဲမွာဆြဲဆြဲညွစ္ေနမိတယ္…ခက္ေနတာက…အတြင္းကပင္တီေလးကလိမ္ၿပီးလွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေလးကႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏႈတ္ခုၾကားမွာေရာက္ေနေတာ့…ဆြဲဆြဲညွစ္လိုက္တုိင္း…အတြင္းသားေတြကိုႀကိဳးေလးနဲ႔ပြတ္ဆဲြသလိုျဖစ္ေနသည္…ဆြဲညွစ္ေလ…ဖီလင္တက္ေလ…အသံကလည္းမထြက္ရဲ…ေလွခါးတစ္ထစ္တက္တုိင္းေနာက္ကခ်ာတိတ္ကိုရွက္တာတမ်ိဳး…ေပါင္ၾကားထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့အမ်ိဳးအမည္မသိေ၀ဒနာကတမ်ိဳး…ရွက္ရြံ႕စိတ္နဲ႔ရမက္ႏိႈးဆြသလိုျဖစ္ၿပီးရင္ထဲမွာတစ္စံုတစ္ခုကိုတမ္းတလာသည္…လင္းလင္းမ်က္ႏွာေတြလည္းပူထူေနၿပီ…အပ်ိဳဆိုေတာ့လည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာျဖစ္မွန္းမသိ…ဟင္းကနဲသက္ျပင္းေလးခိုးခ်ရင္းအခန္း၀သို႔ေရာက္သြားသည္…
တီ…ေတာင္
လူေခၚဘဲလ္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္ၿပီးေနာက္အခန္းတံခါးကိုမိႏွင္းလာဖြင့္ေပးသည္…မိႏွင္းအၾကည့္ကလင္းလင္းကိုေက်ာ္၍ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုၾကည့္ေနသည္…လင္းလင္းသိတာေပါ့…ဒီအိမ္ကိုလင္းလင္းဘယ္ေယာက်္ားေလးမွေခၚဖူးတာမဟုတ္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုက်ေတာ့ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုခင္မင္မိတာရယ္…သူကဘယ္တုန္းကမွအခြင့္အေရးမယူဖူးတာရယ္ေၾကာင့္အိမ္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ေခၚလာမိတာပါ…အခုေတာ့တစ္လမ္းလံုးရင္ခုန္စရာေတြခ်ည္းျဖစ္လာလို႔…အလိုလိုရင္ေတြတုန္ေနမိသည္…မိႏွင္းအၾကည့္ကဘာဆိုတာသိသည္…ကေလးမုန္႔ခိုးစားသည္ကိုလူမိသြားသလိုမ်ိဳးစိတ္ထဲမွာစိုးရိမ္သြားသည္…ေမေမတုိ႔ကိုျပန္တုိင္ေျပာရင္ဒုကၡ…မသိခ်င္ေယာင္ဟန္ေဆာင္ၿပီး…မရွင္းျပေတာ့…လက္ထဲမွဆြဲျခင္းေလးကိုလွမ္းေပးလိုက္ရင္း…
“မိႏွင္း…ဧည့္သည္ပါလာတယ္…မိုးေရေတြစိုေနလို႔ေကာ္ဖီပူပူေလးေဖ်ာ္လိုက္ေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ့မမ”
လင္းလင္းတို႔ဧည့္ခန္းေလးကရွင္းရွင္ေလး…ဆိုဖာငါးလံုးရွိသည္…အလယ္တြင္မွန္စားပြဲတစ္လံုးရွိသည္…ေထာင့္တြင္ဖုန္းတင္ထားေသာခံုေသးေသးတစ္ခုရွိသည္…တီဗီႀကီးႀကီးတစ္လံုးကိုလည္းေတြ႔ရသည္…၀င္ေပါက္ေဘးတြင္ဖိနပ္စင္ေလးရွိသည္…ဧည့္ခန္းထဲမွၾကည့္လွ်င္အထဲမွအခန္းမ်ားကိုအလြယ္တကူမျမင္ႏုိင္ေအာင္လိုက္ကာေလးႏွင့္ကာထားသည္…လိုက္ကာေလးကိုဆြဲမလိုက္ၿပီး…
“လိုက္ခဲ့ေလခ်ာတိတ္”
သူကကိုယ့္ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္…ေအာ္…ခက္ေတာ့တာပဲ…
“ဒီေလာက္စိုရႊဲေနတာအက်ီၤေလးဘာေလးလဲမွေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့မ”
လင္းလင္းရဲ႕အိပ္ခန္းထဲကိုေခၚလာသည္…တံခါးကိုေတာ့တမင္သက္သက္ဖြင့္ထားလိုက္သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္အခန္းေလးကိုေ၀့ၾကည့္လိုက္ရင္း…သေဘာက်သြားသည္…အပ်ိဳတစ္ဦးေနတဲ့အခန္းမို႔…အရာရာကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးျဖစ္ေနသည္…အိပ္ယာလွလွေလးေပၚမွာ…အရုပ္ေလးေတြကအစီအရီ…ခုတင္ေဘးကစားပြဲေပၚမွာLaptopတစ္လံုး…စင္ေလးေပၚမွာသီခ်င္းေခြေတြအစီအရီ…အခန္းထဲကအနံ႔ေလးကမကိုယ္ေပၚကအနံ႔ေလးနဲ႔တူတယ္…သင္းသင္းေလးနဲ႔ေမႊးတယ္…အပ်ိဳ႕နံ႔ထင္ပါရဲ႕…အိပ္ယာေပၚမွာအ၀ါေရာင္Poohဖက္ေခါင္းအံုးေလးႏွင့္…ေစာင္ေလးကိုေျခရင္းမွာေသခ်ာေခါက္ထားသည္…မကိုဖက္ၿပီးဒီအိပ္ယာေပၚမွာအိပ္လိုက္ရရင္ေတာ့…စိတ္ကူးနဲ႔..ျပံဳးလိုက္မိသည္…
လင္းလင္းကမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးကမ္းေပးရင္း…အိပ္ခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္…
“ေရခ်ိဳးထားႏွင့္ေနာ္…ေဖေဖ့အက်ီၤသြားယူလိုက္အံုးမယ္”
လွည့္ထြက္သြားတဲ့လင္းလင္းရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကိုေငးၾကည့္မိၿပီးမရဲ႕လံုးက်စ္တဲ့တင္သားေတြကိုစိတ္ကစားေနမိသည္…မလမ္းေလွ်ာက္တာအရမ္းလွသည္…တင္သားေလးေတြကလႈပ္တယ္ဆုိ႐ံုေလးသာလႈပ္သည္…စိတ္ထဲမွာမရဲ႕တင္သားေတြကိုဆုပ္နယ္ခ်င္ေနမိသည္…၀ွီး…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔၀င္လိုက္သည္…လင္းလင္းေဖေဖ့အခန္းထဲကအက်ီၤတစ္စံုသြားယူလိုက္သည္…ခုနကအျဖစ္အပ်က္ေလးကအေတြးထဲေရာက္လာေတာ့စိတ္ထဲမွာၾကည္ႏူးသြားသည္…အရမ္းလွတဲ့မနဲ႔မိုးရြာထဲမွာထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔အတူတူေလွ်ာက္ခြင့္ရတာနည္းတဲ့အခြင့္အေရးလား…ထီးလန္ေတာ့မလိုျဖစ္တုန္းကထီးကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုဖမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့သူ႔ရင္ထဲမွာလဲရွိန္းကနဲဖိန္းကနဲျဖစ္သြားသည္…အခုမွမဟုတ္…ဟိုးအရင္ကတည္းကမနားေရာက္ရင္…မရဲ႕ကိုယ္န႔ံသင္းသင္းေလးနဲ႔မေတာ္တဆအသားခ်င္းထိမိသြားရင္ရွိန္းကနဲဖိန္းကနဲျဖစ္ျဖစ္သြားဖူးသည္…ဆန္႔က်င္ဘက္အထိအေတြ႔ေတြေၾကာင့္သာယာမိတာေတာ့အမွန္…ဒါေပမယ့္…ဒီထက္ပိုၿပီးအခြင့္အေရးမယူရဲ…ေတာ္ၾကာရထားတဲ့အခြင့္အေရးေလးေတာင္ဆံုးရႈံးသြားႏုိင္တယ္…ခုနကမေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔ခါးကိုလွမ္းဖက္လိုက္တာ…မစိတ္ဆိုးသြားလားမသိဘူး…မရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကိုတစ္သက္လံုးဖက္ထားခ်င္တယ္ဗ်ာ…အေတြးေတြနဲ႔ဖီလင္ကတက္လာေတာ့…ေအာက္ကအဂၤါေလးကေထာင္မတ္လာသည္…ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္းအံ့ၾသမိသည္…လူပ်ိဳျဖစ္လာေပမယ့္တစ္ခါမွဒီလိုတင္းၿပီးေထာင္ေနေအာင္မျဖစ္ဘူး…မအေၾကာင္းေတြးလုိက္မွေထာင္မတ္လာလိုက္တာ…ေတာင့္တင္းေနတာပဲ…မရဲ႕အရမ္းမုိက္တဲ့အိုးေလးကိုမ်က္စိထဲကကိုမထြက္ေတာ့ဘူး…မျဖစ္ေသးပါဘူး…စိတ္ေလွ်ာ့…Laptopလည္းျပင္ေပးရအံုးမယ္…ေရပန္းကက်လာတဲ့ေရေတြကိုပိုဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ…ရင္ထဲကအပူတေျဖးေျဖးက်သြားသည္…
မီးခဲကိုျပာအုပ္သလိုခဏတာသာျဖစ္သည္…က်န္းမာသန္စြမ္းေသာလူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ကဒီလိုေရအၾကာႀကီးခ်ိဳးလိုက္ျခင္းသည္…ေနာက္တစ္ခါထၾကြလာမယ့္ဆႏၵကိုပိုၿပီးစုထားလိုက္သည္ႏွင့္တူပါသည္…ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္၏ရင္ထဲတြင္လင္းလင္းႏွင့္ေနရသည္ကုိသာယာသြားသည္…ႏွလံုးသား၏ေနရာတိုင္းကိုလည္းလင္းလင္းဆိုေသာ…မိန္းမေခ်ာ…မမလွလွေလးကအပိုင္စီးသြားၿပီ…မကိုခ်စ္ခ်င္သည္…မကိုနမ္းခ်င္သည္…မကိုေထြးေပြ႔ထားခ်င္သည္…မကိုပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္ခ်င္သည္…ေနာက္…မရဲ႕အလွတရားကိုမ်က္စိႏွင့္တပ္အပ္ျမင္ခ်င္လာသည္…လင္းလင္းသည္ေအာင္ေက်ာ္ထက္၏ႏွလံုးသားကိုကိုင္လႈပ္ေနၿပီလား…
ထိုအခ်ိန္တြင္လင္းလင္းကေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုသံုးခ်က္ေခါက္ၿပီး…
“ခ်ာတိတ္ေရ…အ၀တ္ေတြေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕မွာထားထားတယ္ေနာ္…ျမန္ျမန္လည္းခ်ိဳးအံုး…အေအးမိအံုးမယ္”
ဇတ္ကနဲလန္႔ေတာင္သြားသည္…မမ်ားသိသြားၿပီလား…မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး…အခန္းကဒီေလာက္လံုေနတာ…
“ဟုတ္…မေရ”
အေတြးထဲမွာလည္း…မကငါ့ကိုေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္ပါလား…ၾကင္နာပါလား…စိတ္ကူးထဲမွာၾကည္ႏူးျခင္း၊…ခ်စ္ျခင္းမ်ားနဲ႔ျပံဳးေနမိသည္…ဟိုက္…ေအာက္ကညီေလးကျပန္ေထာင္လာသည္…ကြိဳင္ပဲ…မအသံၾကားသည္ႏွင့္ျပန္ေထာင္လာသည္…ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲမသိ…ေရပန္းကိုဂိတ္ဆံုးဖြင့္လိုက္သည္…သို႔ေသာ္…ဒီေကာင္ကလည္သြားၿပီ…ေရေအးေလာက္ႏွင့္ေတာ့ျပန္ၿပီးမေသးသြားေတာ့…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မသိသည္က…ေရပန္းကေရစက္ေလးေတြကအရွိန္နဲ႔လိင္တံကိုလာၿပီးဆြေနသလိုျဖစ္သည္…ေရစက္ေလးမ်ားႏွင့္ညီေလးရဲ႕အေရျပားေတြထိတိုင္းထိတိုင္း…ဖ်င္းကနဲဖ်င္းကနဲျဖစ္ျဖစ္သြားပါသည္…လူပ်ိဳတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ကိုမီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစေသာထိုႏႈိးဆြမႈကို…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မခံႏိုင္ေတာ့…လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေပါင္ၾကားထဲကိုခ်ိဳးခ်လုိက္သည္…အႀကံကခ်ိဳးခ်လိုက္လွ်င္ေကြးၿပီးက်ဳံ႕သြားမည္ဟုထင္ေနသည္…ဘဘာ၀တရားကဒီလိုမဟုတ္…ထုိလို႔ေအာက္ကိုခ်ိဳးခ်ျခင္းသည္…တင္းေနေသာအေၾကာကိုအစြမ္းကုန္ပိုတင္းေစပါသည္…ျပႆနာပဲ...
ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႔ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ…အျပင္ကလင္းလင္းကလည္း…ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လည္းအံ့ၾသမိသည္…ဘာလို႔မ်ားေစတာနာေတြပိုေနရတာလဲ…ဘာလို႔မ်ားစိုးရိမ္ေနရတာလဲ…သူမ်ားကိုသာေျပာေနသည္…လင္းလင္းတစ္ကိုယ္လံုးလည္းရႊဲရႊဲစိုေနသည္…ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးမွ…ေဖေဖတုိ႔အခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လိုက္ၿပီးအက်ီၤေတြခၽြတ္လိုက္သည္…၀င္း၀ါေနတဲ့ရင္သားေလးကဘယာစီေအာက္မွာ႐ုန္းထေနသည္…လက္ေနာက္ျပန္နဲ႔ဘယာစီယာရဲ႕ခ်ိတ္ကိုခၽြတ္ခ်လိုက္တာနဲ႔…အိေနတဲ့ရင္သားေလးႏွစ္လံုးကတုံကနဲေရွ႕သို႔ထြက္လာသည္…ေန႔ခင္းကသူ႔လက္နဲ႔ပြတ္ဆြဲသြားတာဒီေနရာေပါ့…အေတြးကစိတ္ကူးရင္း…လက္ကရင္သားႏွစ္ခုကိုပြတ္ဆြဲလိုက္မိသည္….ဆတ္ကနဲကိုယ္ကတြန္႔သြားၿပီး…ပါးစပ္ကလည္း…အဟင့္ဆိုၿပီးထြက္သြားသည္…တစ္ကိုယ္လံုးတုန္သြားသျဖင့္…လင္းလင္းရဲ႕ရင္သားေလးႏွစ္ခုဟာလည္းအိအိေလးနဲ႔လႈပ္ရွားသြားသည္…ဟာ…ငါဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ…စကဒ္ကိုခၽြတ္ဖို႔ဇဒ္ကိုဆြဲခ်လိုက္ေတာ့စကဒ္ကအသားမွာကပ္ေနသည္…ေရေတြစိုေနသျဖင့္နည္းနည္းအားယူကာခၽြတ္ခ်လိုက္သည္…စကဒ္ခၽြတ္ေနတုန္း…ဖင္ကိုနည္းနည္းကုန္းလိုက္သည္…ဒါမွအဆင္ေျပမွာကိုး…ဟာ…ခုနကေလွခါးမွာငါ့ဖင္ကိုဒင္းတ၀ႀကီးၾကည့္သြားခဲ့တာပဲ…ပင္တီေလးက…ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏႈတ္ခုၾကားမွာညပ္ေနသည္…ကိုယ့္ဟာကိုယ္ငံု႔ၾကည့္ၿပီးရွက္ေသြးဖ်ာသြားသည္…ၾကည့္မိေနတုန္း…ဖင္ေလးကစီကနဲဆဲြညွစ္မိေတာ့…ေရွ႕ကပန္းေလးကပင္တီစေလးကိုညွစ္တာကိုတအံ့တၾသၾကည့္ေနမိသည္…ဘာေတြလဲ…ပင္တီကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့…လင္းလင္းရဲ႕ေပါင္သြယ္လွလွေလးအတုိင္းအလိပ္လုိက္လိမ့္ၿပီးၾကမ္းျပင္ကိုက်သြားသည္…ေပါင္ၾကားထဲကိုလက္နဲ႔စမ္းၾကည့္ေတာ့ခၽြဲက်ိက်ိအရည္ေလးေတြ…ဟာ…တစ္ေယာက္ထဲအရမ္းရွက္ေနမိသည္…အသက္သာ၂၈ေက်ာ္လာတယ္…တစ္ခါမွဒီလိုမျဖစ္ဘူးဖူး…ဒီေန႔က်မွရင္ေတြကတဒုန္းဒုန္းနဲ႔…စိတ္ထဲမွာလည္း႐ိုးတိုး႐ြတျဖစ္ေနမိသည္…ဒီအေၾကာင္းသူမ်ားသိသြားမွာလည္းေၾကာက္ေနသည္…အထူးသျဖင့္ခ်ာတိတ္သိသြားမွာစိုးသည္…အိုး…သူမွမသိႏုိင္ပါဘူး…ဆပ္ျပာရည္ကိုလက္ဖ၀ါးထဲထည့္ၿပီးတစ္ကိုယ္လံုးကိုေဖါ့အပါးေလးႏွင့္ဂ်ီးလိုက္တြန္းသည္…ရင္သားေလးႏွစ္ခုကိုေတာ့ေဖါ့ႏွင့္မတိုက္…အသားေလးကႏုႏုေလး…ေသြးထြက္သြားလိမ့္မည္…လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေအာက္ေနပင့္ၿပီးပြတ္သပ္လိုက္သည္…လင္းလင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ခုနကအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြအစီအရီေပၚလာသည္…ျပည့္ၿဖိဳးေနတဲ့ရင္သားေတြကလင္းလင္းရဲ႕သြယ္လ်တဲ့လက္ကေလးႏွင့္ေတာင္မဆန္႔ခ်င္…လင္းလင္းရင္သားေတြကတျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔မတူ…လံုးစက္ေနသည္…အပ်ိဳဆိုေတာ့တင္းၿပီးတြဲက်ျခင္းမရွိ…ေနာက္ႏို႔သီးေလးေတြကေသးေသးေလးေတြ…တျခားလူေတြလိုမည္းမေန…ပန္းေရာင္ေလး…ႏုိ႔သီးေလးေတြကရင္သားေပၚမွာတင္တယ္ဆို႐ံုေလးတင္ထားသည့္သ႑န္…ရင္သားေလးကိုေအာက္ေနလက္ႏွင့္ပင့္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုလက္မနဲ႔လက္ညွိဳးနဲ႔ဖိၿပီးဂ်ီးတြန္းလိုက္သည္…ဒီေန႔မွဘာျဖစ္သည္မသိ…ႏႈတ္ခမ္းေလးမွ…ဟင့္ကနဲအသံထြက္သြားၿပီး…ေပါင္ၾကားကဇိကနဲဆြဲညွစ္သြားသည္…ဖင္ေလးသည္ေနာက္သို႔အနည္းငယ္ေကာက္သြားၿပီးခါးသည္အေရွ႕သို႔ကိုင္းသြားသည္…ထိုသို႔ျဖစ္သြားသည္ကိုလင္းလင္းေသေသခ်ာခ်ာသိသည္…ရင္သားတစ္ခုလံုးကိုအုပ္ၿပီးေသခ်ာေဆးေၾကာလိုက္သည္…အို…ခ်ာတိတ္ကငါ့ရဲ႕ႏို႔ေတြကိုဒီလိုမ်ိဳးေနာက္ကေနကိုင္လိုက္ရင္ျဖင့္…အိုး…ရွက္စရာႀကီး…လင္းလင္းစိတ္ေတြကခ်ာတိတ္ကိုပဲတမ္းတေနမိသည္…ဆပ္ျပာတိုက္ရင္းအေနာက္ကတင္သားေတြကိုပါေသခ်ာပြတ္သည္…လင္းလင္းရဲ႕အေနာက္ပိုင္းကတျခားေကာင္မေလးေတြထက္ပိုၿပီးဖြ႔ံသည္…အခုေခတ္ေကာင္မေလးေတြက…တင္မရွိ…ရင္မရွိ…၀ါးျခမ္းျပားေလးပံုစံမ်ားသည္…လင္းလင္းကဒီလိုမဟုတ္…တင္သားႏွစ္ခုသည္အေနာက္ကိုသိသိသာသာလံုးထြက္ေနသည္…¬ဒါ့ေၾကာင့္လည္းလမ္းသြားလွ်င္ေယာက်္ားေတြကလင္းလင္းေနာက္ပိုင္းအလွကိုအရသာခံၿပီးၾကည့္ၾကျခင္းျဖစ္သည္…ၾကည့္မိလွ်င္လည္းမ်က္စိကမလႊဲေတာ့…ႏွာဘူးေတြ…ဟိုခ်ာတိတ္လည္းႏွာဘူးပါပဲ…ဟယ္…မဟုတ္ပါဘူး…ငါကေလွခါးကိုအရင္တတ္မိတာကိုး…သူအရင္တက္ရင္ဒါမ်ိဳးဘယ္ျဖစ္မွာလဲ…ခ်စ္ေတာ့အျပစ္မျမင္ဆိုတာဒါမ်ိဳးပါပဲ…
လက္ကတင္သားႏွစ္ခုကိုပြတ္သပ္ေနရင္းကတင္သားႏွစ္ခုၾကားကုိလည္းေရာက္သြားသည္…ဒီေနရာကိုေတာ့လက္ကသိပ္မမွီခ်င္…ဘယ္မွီမလဲ…သူမ်ားေတြလိုျပားခ်ပ္မေနေတာ့စြံ႔ကားေနတဲ့တင္သားေတြကေတာင္တန္းႀကီးေတြလိုျဖစ္ေနသည္…ဖင္ၾကားေလးကလွ်ိဳေျမာင္ေလးေပါ့…ဒီတင္သားေတြေပါ့…ခ်ာတိတ္ကေနာက္ကေနအားရပါးရၾကည့္ေနမွာပဲ…ဟြန္း…လူဆိုး…မိန္းမတစ္ေယာက္ကသူ႔ရဲ႕အလွအပေအာက္မွာေယာက္်ားတစ္ေယာက္နစ္ေျမာေနတာကိုဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေက်နပ္သည္…ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူဆိုေတာ့ပိုဆိုးသည္…ပိုလို႔ေက်နပ္သည္…ဂုဏ္လည္းယူသည္…ေဘးဘက္တင္သားမ်ားကလည္းအတြင္းကိုခ်ိဳင့္မေန…ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည္…ဒါကေတာ့လင္းလင္းကအပ်ိဳစစ္စစ္ကိုး…အအိုေတြကေတာ့…ဒီေနရာမွာခ်ိဳင့္သြားတတ္သည္…ေဘးၿပီးေတာ့အေရွ႕ေပါင္ၾကားထဲကုိစမ္းလိုက္ေတာ့ခၽြဲက်ိက်ိအရည္ေလးေတြထပ္ထြက္လာျပန္သည္…စိတ္ညစ္ပါ့…ဒီေန႔ေတာ့ရင္ခုန္စရာအျဖစ္အပ်က္ေတြက…အပ်ိဳေလးရဲ႕စိတ္ကုိႏိႈးဆြၿပီးရင္းႏိႈးဆြေနသည္…ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးရဲ႕ေအာက္နားမွာ…အေမႊးႏုႏုေလး…အေမႊးေတြကအရမ္းမမ်ား…ပါးသည္…ႏုသည္…ဒီေတာအုပ္ရဲ႕ေအာက္မွာလင္းလင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကအနည္းငယ္ထူေနသည္…ပင္တီေလးရဲ႕ပြတ္တိုက္အားေတြေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကမာၿပီးတင္းေနသည္…အမွန္ကလင္းလင္းစိတ္ထေနၿပီ…ေျပာင္သြားေအာင္ေသခ်ာပြတ္ေဆးလိုက္ေတာ့မွပိုဆိုးသြားသည္…
ဟင့္…ဟာ…မရေတာ့…လက္ကေလးနဲ႔အတြင္းသားၾကားကိုစမ္းလိုက္ေတာ့တစ္ေနရာမွာ…မာေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနသည္…အဲဒါဘာလဲ…ဒီေနရာဟာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ဆႏၵအျပင္းဆံုးျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ေနရာ…ဒါကိုလင္းလင္းမသိေသး…ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားကထိပ္ဖူးေလးသည္…အစြမ္းကုန္ေထာင္ေနၿပီ…ေသခ်ာစမ္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့…ရင္ထဲမွာဗံုးတစ္လံုးေပါက္ကြဲသြားသည္…ဖင္ကိုအစြမ္းကုန္ေနာက္ကိုေကာ့လိုက္မိၿပီး…ရင္ႏွစ္မႊာကေရွ႕ကိုေကာ့လိုက္မိသည္…ဟာ…ဟင့္…မတိုးမက်ယ္…ေရရြတ္သံႏွင့္အတူ…တကိုယ္လံုးမွအေၾကာအျခင္မ်ားသည္…ပုရြက္ဆိပ္မ်ားအုပ္လုိက္လမ္းေလွ်ာက္လာသလို…တရြရြျဖစ္လာသည္…ေသြးသားမ်ားဆူပြက္လာသည္…အပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္သည္…သူလုပ္ရမည့္တာ၀န္မ်ားအတုိင္း…ေျပာင္းလဲလာသည္…မ်က္ႏွာေလးပန္းေရာင္ျဖစ္လာသည္…တစ္ခါပြတ္မိတုိင္း…ရင္ထဲမွာဗုံးတစ္လံုးေပါက္ကြဲေနသည္…ရပ္မရေတာ့…ေရွ႕ကိုေကာ့ထားေသာရင္သားမ်ားသည္တင္းလာသည္…စိတ္ထဲမွလည္း…ထိုရင္သားႏုထြားေလးကိုအားနဲ႔ဖိကိုင္ဆုတ္နယ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္…ညာဘက္ရင္သားကိုဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ဖိညွစ္ပစ္လိုက္သည္…သြယ္လ်တဲ့လက္ေတြက…ဆႏၵကိုအလိုက္တသိအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးေနသည္…ပန္းကေလးကိုအစြမ္းကုန္ညွစ္ထားမိသလို…လက္ကလည္းမရမက…ၾကားထဲ၀င္ကာပြတ္သပ္ေနမိသည္…စိတ္ထဲမွာလည္းခ်ာတိတ္ကိုသာတမ္းတေနသည္…ေရပန္းေလးေအာက္မွာ…လင္းလင္းရမက္ထန္ေနပံုေလးကိုခ်ာတိတ္ျမင္ရင္႐ူးသြားႏုိင္သည္…ဖြံ႔ထြားေနတဲ့ရင္သားကိုလက္တစ္ဖက္ကဆုပ္နယ္ေနၿပီး…လက္တစ္ဖက္ကေအာက္ပိုင္းကိုသည္းႀကီးမည္းႀကီးပြတ္သပ္ေနသည္…တင္သားမ်ားသည္…အထိအေတြ႔ႏႈိးဆြမႈကိုမခံႏုိင္လြန္းလို႔…ရမ္းခါေနသည္…လက္ေခ်ာင္းေလးႏွင့္ရသာဖူးေလး…ထိမိလိုက္တုိင္း…ဖီလင္တက္လြန္းသျဖင့္ေနာက္သို႔တြန္႔သြားသလို…ခႏၶာကိုယ္ကတုန္႔ျပန္မႈေၾကာင့္အေရွ႕ကိုအလုိလိုျပန္ေကာ့ေပးမိသည္…ဖင္ေလးသည္နာရီလက္တံအတုိင္းရမ္းခါေနသည္…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတာ့မဟုတ္…တစ္ခါတစ္ခါ…တစ္ကိုယ္လံုးဇတ္ကနဲတုန္သြားေသးသည္…လင္းလင္း…မတိုးမက်ယ္ေလးညီးတြားေနမိသည္…လင္းလင္းဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းမခုိင္ေတာ့…
“ေဒါက္ေဒါက္”
တုန္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး…အရမ္းလန္႔သြားသည္…ဘယ္သူလဲ…စိတ္ကူးေတြအကုန္လံုးလြင့္သြားၿပီး…လက္ရွိကမာၻေလးထဲကိုသတိျပန္၀င္လာသည္…ေတာက္…ခုနကအခန္းတံခါးမပိတ္မိေတာ့…ဒင္း၀င္လာႏုိင္တာေပါ့…ဘာမွအျပစ္မရွိေသာမိႏွင္းကိုစိတ္ထဲမွာႀကိမ္းေနမိသည္…
“မမ…ထမင္းစားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္သြားၿပီ…”
မိႏွင္း….မိႏွင္း…အေတာ္ရႈပ္တာပဲ…ဟင္း…ေဒါသေလးထြက္သြားသည္…
“ေအး…ေအး…၀က္အူေခ်ာင္းလည္းေၾကာ္ေပးထားအံုးေနာ္…သူက၀က္အူေခ်ာင္းႀကိဳက္တယ္”
ေလသံေလးကသူ႔အတြက္ေစတနာပလပြ…သူႀကိဳက္တာေလးကိုဘာလို႔ခ်က္ခ်င္းေတြးမိတာလဲ…အမွန္ကခ်စ္တာကိုး…
“အခုေၾကာ္လိုက္မယ္…မမ”
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကဒုကၡသည္ေအာင္ေက်ာ္ထက္…မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါႏွင့္ျမန္ျမန္သုတ္ၿပီး…အ၀တ္ျမန္ျမန္လဲကာ…လင္းလင္းအိပ္ယာေဘးကခံုမွာထုိင္ေနမည္…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ေအာက္ကေကာင္အေၾကာေထာင္ေနတာကိုခ်ိဳးႏိွမ္မည္…အႀကံကအဲဂလို…မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးကိုမ်က္ႏွာနားကပ္လိုက္ေတာ့…အန႔ံေလးတစ္ခုႏွာေခါင္းထဲ၀င္လာသည္…မရဲ႕မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးထင္ပါရဲ႕…မရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွေလးရယ္…မရဲ႕ကုိယ္လံုးက်စ္က်စ္ေလးရယ္…ဒီမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါႏွင့္သုတ္ထားပါလား…မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကိုလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္မ်က္ႏွာနားကပ္ၿပီးအားရပါးရရႈလိုက္မိသည္…လင္းလင္းရဲ႕ကိုယ့္သင္းနံ႔ေလးကဒီရင္မွာစြဲသြားၿပီ…အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီ…မေရ…မရဲ႕စြင့္ကားေနတဲ့တင္သားေတြ…မရဲ႕ဖြ႔ံထြားတဲ့ရင္သားေတြကိုမ်က္စိထဲမွာ…ေတြးၾကည့္ေနမိသည္…ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္…မရဲ႕အျပင္ဘက္ကပကတိသ႑န္ကေတာ့ပိုလွမည္အမွန္ပဲ…မရဲ႕ဟိုေနရာေလးေကာ…ေသခ်ာသာျမင္ရလွ်င္အရမ္းရင္ခုန္စရာေကာင္းမွာအမွန္ပင္…တျခားေနရာေတြထက္…ဒီေနရာပိုလွလိမ့္မယ္…ဘယ္လိုပံုမ်ိဳးျဖစ္ႏုိင္မလဲ…အေတြးထဲမွာစိတ္ကူးမိသည္…အေတြးကိုျမန္ျမန္ဖ်က္ၿပီး…ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဟသည္ဆို႐ံုေလးဟလိုက္သည္…အခန္းထဲမွာဘယ္သူမွမရွိ…ဂြတ္…လင္းလင္းအေဖအက်ီၤႏွင့္ပုဆိုးကိုအျမန္လဲၿပီး…ခံုတြင္အျမန္ထိုင္ကာမရဲ႕Laptopကိုဖြင့္ၾကည့္ေနမိသည္…စတိုင္ကေတာ့…စက္ျပင္ေနသည္ေပါ့…ေပါင္ၾကားကလူစြာေလးကို…ေပါင္နွစ္လံုးၾကားမွာအေသညွပ္ထားၿပီးခ်ိဳးႏိွမ္ထားသည္…ဆႏၵကိုဒုတိအႀကိမ္ခ်ိဳးႏိွမ္ျခင္းသည္…ေအာင္ျမင္ဖို႔ခက္ပါသည္…ဒါကိုလူႏံုေလးေအာင္ေက်ာ္ထက္မသိ…အတင္းဖိထားသည္…
ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီးေရစက္ေတြသီးေနတဲ့ကိုယ္ကိုမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔အျမန္လိုက္သုတ္လိုက္သည္…စိတ္ထဲမွာေတာ့မေက်နပ္…ဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနသည္မသိ…တစ္ကိုယ္လံုးအေၾကာေတြကတင္းေနသည္…ပထမ…ဘရာစီယာေလး၀တ္မည္စိတ္ကူးၿပီးမွ…အေတြးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္မ၀တ္မိ…ည၀တ္ဂါ၀န္ေလးေကာက္စြတ္လိုက္သည္…ရာဂနတ္ကားအပ်ိဳစင္ေလးကိုအေမွာင္လမ္းသို႔ေကာင္းေကာင္းႀကီးလမ္းညႊန္ေနၿပီ…မသိစိတ္ကခ်ာတိတ္ရဲ႕တစ္စံုတစ္ခုကိုတမ္းတေနသည္…ေသြးသားကေတာင္းဆိုလာေတာ့လည္း…အပ်ိဳစင္ေလးလည္း…ဥာဏ္နီဥာဏ္ျပာေတြမသိမသာထြက္လာေနသည္…ဒီအခ်ိန္မွာလုပ္သင့္လားမလုပ္သင့္လားမစဥ္းစားေတာ့…ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ရင္ထဲကမီးေတာက္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည္…လင္းလင္းအခန္း၀ကေနလင္းလင္းေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္…သူဘယ္မွာလဲ…သူ…ခုတင္ေဘးကစားပြဲမွာထိုင္ၿပီးLaptopကိုကိုင္ေနသည္…
“ဗိုက္ဆာေနၿပီလား…ခ်ာတိတ္”
“မဆာေသးပါမရယ္”
တစ္ခ်က္ၿပံဳးျပၿပီးလင္းလင္းေအာင္ေက်ာ္ထက္ရဲ႕ဘယ္ဘက္က…ခုတင္ေပၚမွာတင္ေလးေစာင္းၿပီးပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္လိုက္သည္…ထိုအျပံဳးကဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကိုဆြဲေဆာင္ေနသည္…ခ်စ္ရည္လႊမ္းေနသည္…အၾကင္နာၿပံဳး…ခ်ာတိတ္…အရမ္းခ်စ္သြားသည္…မ…အရမ္းလွသည္…သူကလည္းျပန္ၿပံဳးျပၿပီးကိုယ့္ကိုတစ္ခ်က္ေလးစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္…လင္းလင္းသိတာေပါ့…ည၀တ္ဂါ၀န္ေလးနဲ႔လင္းလင္းအရမ္းလွေနမယ္ဆိုတာ…ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ…ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့လင္းလင္းမ်က္ႏွာေလးလန္းဆန္းေနသည္…ေနာက္…ဆႏၵရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကိုအဆံုးမသတ္ႏုိင္ေသးလို႔မ်က္ႏွာေလးကပန္းႏုေရာင္သန္းေနသည္…တျခားအခ်ိန္ထက္ဒီလိုအခ်ိန္မွာပိုၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္…ေနာက္ၿပီးလင္းလင္းရဲ႕အမို႔အေမာက္ေလးေတြကည၀တ္ဂါ၀န္ေအာက္မွာ၀ိုးတ၀ါးနဲ႔ဆဲြေဆာင္ေနတယ္…အခုအခံမရွိဘူးဆိုတာပိုၿပီးသိသာသည္…ခ်ာတိတ္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာလဲ႐ိုးတိုး႐ြတျဖစ္ေနသည္…သြယ္လ်တဲ့လက္ေမာင္းေလးေတြက၀င္းေနသည္…အနာတစ္စက္မရွိ…ဘယ္ဘ၀ကဘယ္လိုဆုေတာင္းခဲ့လဲမသိ…မကအရမ္းလွေနသည္…ဂါ၀န္ေလးကိုေပါင္ႏွစ္ခုၾကားမွာညွပ္ထားလိုက္ေတာ့ရင္ဘတ္ကအမို႔အေမာက္ေလးကပိုၿပီးပီျပင္လာသည္….ဟာ…မ…ေအာက္ခံဘာမွမ၀တ္ထားပါလား…ျမင္ရသည့္အေနအထားနဲ႔ပင္ဆုပ္နယ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္…သုိ႔ေသာ္…မလုပ္ရဲ…ဂါ၀န္ေအာက္မွာအထင္းသားေပၚေနတဲ့ေပါင္တံရွည္ရွည္ေလးကလည္းတင္းေနသည္…သူမ်ားေတြလိုေပါင္လံုးတုတ္တုတ္ႀကီးမဟုတ္…အေနေတာ္ေလးျဖစ္သည္…ေျခသလံုးေလးကလည္း…အေမႊးတပင္မရွိ…ေျပာင္ေခ်ာၿပီးသြယ္လ်လ်ေလးျဖစ္သည္…ျမတ္ႏိုးစရာေကာင္းတဲ့…မကိုတစ္ကိုယ္လံုးၾကည့္ၿပီး…ေအာက္ကေကာင္ကလည္း႐ုန္းထေနသည္…ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုအတင္းဖိကပ္ထားသည္…အေနရခက္သည္ဆိုတာဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုေခၚတာလားမသိ…
ေဖေဖ့အက်ီၤနဲ႔ေတာ္ရဲ႕လား”
“အင္း…နည္းနည္းေတာ့ႀကီးေနတယ္…ရပါတယ္…မရဲ႕”
“ထမင္းစားၾကေအာင္ေနာ္”
ဟိုက္…ဒီကထလို႔မရ…ေသာက္ရွက္ေတာ့ကြဲၿပီ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မ်က္ႏွာနီရဲလာသည္…
“ခဏေလးပါမရယ္…လုပ္လက္စေလးမျပတ္ေသးလို႔”
“မရဘူးကြာ…ထဆိုထပဲ…လာသြားစားမယ္”
လင္းလင္းကလည္းဇြတ္…
ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေတာ့ဂြက်ၿပီ…မ်က္ႏွာေလးကနီရဲတြတ္ေနၿပီ…ကြိဳင္မွကြိဳင္ႀကီး…
လင္းလင္းကမတ္တပ္ရပ္ၿပီးခ်ာတိတ္ကိုအေပၚကမိုးၾကည့္လုိက္သည္…
“ဟာ”
ခ်ာတိတ္ေတာ့ေသြးေလေျခာက္ျခားေနၿပီ…အရမ္းလွတဲ့မကအနားမွာကပ္ရပ္ေနသည္…ည၀တ္ဂါ၀န္ေလးကအနီးကပ္က်ေတာ့ပါးလ်လြန္းသည္…မရဲ႕ရင္ႏွစ္မႊာကအလံုးလိုက္ကပ္ၿပီးျမင္ေနရသည္…ထိပ္ကႏို႔သီးေလးေတြကပန္းေရာင္…၀ိုးတ၀ါးေပမယ့္ေသခ်ာသည္…ေနာက္…အေစ့ေလးေတြကေသးေသးေလး…မရဲ႕စမူဆာေလးကလည္းဂါ၀န္ေအာက္မွာေဖာင္းမို႔ေနသည္….ေသခ်ာသည္မွေသခ်ာတာေပါ့…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေပါင္ႏွစ္ခုၾကားကေန…အလံတိုင္ေလးကေသြးနံ႔ရေသာက်ားလို၀ုန္းကနဲကန္ထြက္ေထာင္ထြက္လာသည္…ေပါင္ႏွစ္လံုးသည္လည္းတားဆီးရန္မတတ္ႏုိင္ေတာ့…ဘယ္သူမွမရွိေတာ့လင္းလင္းစိတ္ေလးကရဲေနသည္…စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ခ်ာတိတ္လက္ကိုဆြဲမလိုက္သည္…ဒီအခ်ိန္မွာပဲမ်က္စိကခ်ာတိတ္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲကိုေရာက္သြားသည္…အိုး…ဘာႀကီးတုန္း…ဘုရား…ဘုရား…ဒါ…ဒါ…ခ်ာတိတ္ရဲ႕…ဟိုဟာႀကီးပါလား…အံ့ၾသျခင္း…မွင္တက္ျခင္းေတြနဲ႔အတူလင္းလင္းမ်က္လံုးေလးျပဴးသြားသည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကထိုင္လ်က္နဲ႔ဖံုးကြယ္ေနရာမွ႐ုတ္တရက္၀ုန္းကနဲမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္…အေၾကာက္တရားကားအမွန္ကိုဘြင္းဘြင္းႀကီးထုတ္ေဖာ္လိုက္သည္…မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့မွပိုဆိုးသြားသည္…ခံတပ္ေပၚကအေျမွာက္ႀကီးလိုေလထဲတြင္တန္းတန္းႀကီးထြက္ေနသလို…ခ်ာတိတ္ရဲ႕အဂၤါေလးသည္…အေရွ႕ကိုတန္းတန္းထြက္ေနေတာ့သည္…
လင္းလင္းပါးစပ္ကအံ့ၾသသံႏွင့္အတူကိုယ္ကိုတပတ္လွည့္ၿပီးမ်က္ႏွာကိုလႊဲဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္…အမွားေပၚအမွားဆင့္ျခင္းသည္အဆိုးဆံုးေသာအေျခအေနကိုတြန္းပို႔လိုက္ျခင္းပင္…လင္းလင္းေနာက္ကိုအလွည့္…ခုတင္ေစာင္းကလင္းလင္းေျခေထာက္ကိုျဖတ္ခံထားသလိုျဖစ္ၿပီး…၀ုန္းကနဲခုတင္ေပၚကိုေနာက္ျပန္ပစ္က်သြားသည္…ေရနစ္သူသည္လက္တြင္ဆုပ္ကိုင္ထားမိေသာအရာကိုအားကုန္ဆြဲမိသလို…လင္းလင္းအမွတ္တမဲ့ခ်ာတိတ္လက္ကိုဆြဲလိုက္မိသည္…တစ္စကၠန္႔…ဒီအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္…လင္းလင္းကိုယ္ေပၚမွာထပ္မိလ်က္သားျဖစ္သြားသည္…ခ်ာတိတ္ဆုေတာင္းျပည့္သြားသည္…ရာဂနတ္၏ဆႏၵကားတကယ္ျဖစ္သြားသည္…အပ်ိဳစင္တစ္ဦးအဖို႔…အံ့ၾသျခင္း…ရွက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္အတူအသားမ်ားတဇတ္ဇတ္တုန္ေနသည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္၏အမွားကား…အမွားေကာင္းပင္…လင္းလင္းေပၚထပ္ၿပီးက်သည္မွကြက္တိ…သံလိုက္သည္သံကိုဆြဲသလို…ဘယ္လိုဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္မသိ…ခ်ာတိတ္၏အေျမွာက္သည္…လင္းလင္း၏လွ်ိဳေျမွာင္ေလးကိုတည့္တည့္ႀကီးဦးတည္ထားေပသည္…လင္းလင္းကားပက္လက္ကေလး…သူ႔အေပၚမွာခ်ာတိတ္...တိတ္ဆိတ္ေသာအခန္းထဲက…ေသြးသားထဲကအေတာင့္တဆံုးဆႏၵ…တစ္ခါမွမႀကံဳဘူးသည့္အထိအေတြ႔…
ပါးလ်တဲ့ဂါ၀န္ေလးေအာက္မွာဘာမွအခုအခံမရွိတဲ့လင္းလင္းရဲ႕အလွဆံုးရင္သားေလးေတြ…ခ်ာတိတ္သိတာေပါ့…အေတြ႔အထိက…အခ်ိန္ေတြကိုေမ့သြားသည္…လက္ရွိအေျခအေနကိုေမ့သြားသည္…တဇတ္ဇတ္တုန္ေနတဲ့…မရဲ႕ကိုယ္လံုးလွလွေလး…ႏူးညံ့ေသာအေတြ႔အထိ…တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနေသာရင္ခုန္သံ…သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့မရဲ႕ကိုယ္န႔ံေလး…အ့ံၾသစြာ…ခ်စ္ရည္လႊမ္းစြာၾကည့္ေနတဲ့…မရဲ႕မ်က္လံုးေတြ…ခ်ာတိတ္စိတ္ထဲမွာတစ္ခုပဲရွိေနသည္…ပါးလ်ၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိနမ္းလိုက္မိသည္…ရွက္ရြံ႕ျခင္းနဲ႔အတူ…လင္းလင္း႐ုန္းဖယ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္…ေပါင္ၾကားကခ်ာတိတ္ရဲ႕ပစၥည္းကလင္းလင္းရဲ႕…လင္းလင္းရဲ႕ပန္းကေလးကို…အို…ဟင့္…သိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ…ေခါင္းကိုမိုးၾကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလို…ရွက္လြန္းလို႔ျပာေ၀သြားသည္…ခ်ာတိတ္ဇတ္ကနဲတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္မိသည္…
“ဟင့္”
မတိုးမက်ယ္ညည္းသံေလးနဲ႔အတူ…ေယာင္ယမ္းၿပီးသူ႔ကိုဖက္ထားမိသည္…အထိအေတြ႔ေၾကာင့္…အမွားမွားအယြင္းယြင္းဆက္ျဖစ္ေနဆဲ…ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုစုထားေနရာကေဘးကိုကားေပးလိုက္မိသည္…ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကေလထဲမွာကုတ္ေကြးေနသည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲကိုအလိုက္သင့္ေရာက္သြားသည္…ဂါ၀န္ေလးကခါးထိလန္က်သြားၿပီး…ေအာက္တြင္ေဟာင္းေလာင္း…လင္းလင္းရဲ႕လွ်ိဳေျမွာင္ေလးနဲ႔…ခ်ာတိတ္ရဲ႕အေျမွာက္ကား…ပုဆိုးပါးေလးသာျခားေတာ့သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ခါးကိုတြန္႔ၿပီး…မရဲ႕ေတာင္ကုန္းေပၚကေနပြတ္ဆြဲပစ္လိုက္သည္…
“ဟာ…ဟင့္အင္း”
ၿငီးျငဴသံေလးနဲ႔အတူ…ႏွစ္ေယာက္သားခြာမရေတာ့…ခ်ာတိတ္ကိုတင္းတင္းဖက္ထားၿပီးမ်က္စိကိုမွိတ္ထားမိသည္…မ်က္ႏွာေလးကိုကား…ညာဘက္သို႔လႊဲထားမိသည္…ခ်ာတိတ္…မရဲ႕နားသယ္စပ္ေလးကိုနမ္းလိုက္သည္…ေနာက္လည္ပင္းသားေလး…လင္းလင္းရင္ထဲေျဗာင္းဆန္ေနသည္…လက္ေမာင္းႏွစ္ခုလံုးမွာၾကက္သီးေလးေတြထေနသည္…ေအာ္အပ်ိဳကိုး…ျဖစ္မွာေပါ့…တစ္ခုကအတင္း၀င္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္…တစ္ခုကအလိုက္တသိ…တည့္ေအာင္ေျပာင္းေပးသည္…အေပးအယူကားေျပာစရာမလို…မာၿပီးတင္းေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားကိုရွည္ေမ်ာေမ်ာအရာတစ္ခုတိုး၀င္လာသည္…အထိအေတြ႔ကုိႏွစ္ေယာက္သားမလြန္ဆန္ႏုိင္…ထိပ္ဖူးလံုးလံုးက…လင္းလင္းရဲ႕ရသာဖူးေလးကိုအေပၚကေနေအာက္ကိုဖိဆြဲသြားသည္…အဆံုးသတ္ကား…လင္းလင္းရဲ႕အေပါက္၀ေလးေအာက္နားကိုသြားေဆာင့္မိသည္…အပ်ိဳေလး…ေကာ့ပ်ံသြားသည္…ဘယ္ခံႏုိင္ပါ့မလဲ…လင္းလင္းရဲ႕အကြဲေၾကာင္းၾကားထဲမွာလည္း…အရည္ေတြရႊဲစိုေနသည္…
ႏွစ္ေယာက္သားအခ်စ္မီးေတာက္ေလးႏွစ္ကိုယ္တူထြန္းညွိေနတုန္း…
မိႏွင္းကမမေၾကာ္ခိုင္းတဲ့၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ေၾကာ္ၿပီးသည့္အေၾကာင္းမမတို႔ကိုသြားေျပာရန္အခန္း၀သို႔အေရာက္…ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းကမယံုခ်င္စရာ…ခုတင္ေပၚမွာမမနဲ႔ဟိုအစ္ကိုထပ္ၿပီးအိပ္ေနၾကသည္…အံ့အားသင့္ျခင္းႏွင့္အတူ…မွင္သက္မိသည္…ဒီအိမ္မွာမိႏွင္းအလုပ္လုပ္တာသံုးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ…မမလင္းလင္း…အရမ္းလွသည္…မိန္းမခ်င္းမနာလိုခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္…ေဘာ္ဒီကမိုက္သည္…ေတာင့္သည္…စိတ္ထားလည္းေကာင္းသည္…စကားေျပာလွ်င္လည္းခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာသည္…ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ဘာမွအရႈပ္အရွင္းမရွိ…သူမ်ားေတြဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကပါသည္ဟုလာေျပာျပလွ်င္…မိႏွင္းလာေျပာတဲ့သူကိုပါးပိတ္႐ိုက္မိလိမ့္မယ္…မဟုတ္ကဟုတ္က…မမကိုစြပ္စြဲရမလားလို႔…အခုေတာ့…အခုေတာ့…ျဖစ္ေနပံုက…
ဒီအေျခအေနကိုမိႏွင္းဘယ္လိုတားဆီးရမလဲ…မမကအိမ္ရွင္…သူႀကိဳက္တဲ့လူနဲ႔ဖက္ၿပီးအိပ္ေနတာကိုမိႏွင္းလိုအိမ္အကူကဘယ္လိုတားဆီးရမွာလဲ…ခက္တာပဲ…ေမေမႀကီးတို႔သိလွ်င္ရွက္လြန္းလို႔မမကိုသတ္လိမ့္မည္…လက္ခနဲအၾကံႏွင့္အတူထမင္းစားခန္းကိုေျပးသြားသည္…ေၾကြပန္းကန္တစ္ခု…ေခါင္းေပၚအျမင့္ေလာက္ကေျမွာက္ၿပီးပစ္ခ်လိုက္သည္…
“ဂြမ္း”
ေၾကြပန္းကန္နဲ႔ေက်ာက္ျပားထိသံကအေတာ္က်ယ္သည္…ရာဂနတ္သားညႊန္ၾကားမႈ၏ေအာက္တြင္လႈပ္ရွားေနေသာလင္းလင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္…တုန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္…အသိတရားကား၀င္လာသည္…လင္းလင္းခ်ာတိတ္ကိုတြန္းဖယ္ၿပီး…ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေျပး၀င္သြားမိသည္…အပ်ိဳေလး…အခုမွ…အရမ္းရွက္ေနၿပီ…ေရပန္းကိုဘားကုန္ဖြင့္ၿပီးႀကံဳ႕ႀကံဳ႕ေလးထုိင္ေနမိသည္…ရွက္သည္…အရမ္းရွက္ဖို႔ေကာင္းသည္…အသက္၂၈ေက်ာ္မွ…ဒီလိုမ႐ိုးမသားစိတ္ေတြထၾကြေနတာဘာေၾကာင့္လဲ…ေသခ်ာတာေတာ့…လင္းလင္းေၾကာင့္…ငါသာသူ႔ကိုအိမ္မေခၚခဲ့ရင္…ငါသာည၀တ္ဂါ၀န္ေလးမ၀တ္ခဲ့ရင္…ဟီး…ရွက္မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းစမ္းစမ္းနဲ႔ငိုခ်လိုက္သည္…
ခ်ာတိတ္…ထူပူသြားသည္…သြားၿပီ…မေတာ္တဆျဖစ္တာမွန္ေပမယ့္…ဒါမ်ိဳးေတာ့လံုး၀မျဖစ္သင့္…မကိုအခြင့္အေရးယူသလိုျဖစ္သြားသည္…အခြင့္အေရးမွအေတာ့္ကိုယူမိသည္…မလည္းအရမ္းရွက္ေနမွာေပါ့…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…သြားေခ်ာ့မည္…မစိတ္ဆိုးလုိ႔သတ္ရင္လည္းသတ္ပေစေတာ့…မေပးတဲ့အျပစ္ကိုခံယူမည္…ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မ…ေရပန္းေအာက္မွာငိုေနသည္…အရမ္း၀မ္းနည္းသြားသည္…တကယ္ပါ…အဲဒီလိုျဖစ္ဖို႔လံုး၀မရည္ရြယ္ပါ…မေဘးနားမွာဒူးေထာက္ၿပီး…
“မ”
လင္းလင္းကားတအိအိနဲ႔ငိုေနဆဲ…
“မ…မငိုပါနဲ႔ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္…တကယ့္ကိုမရည္ရြယ္ပါဘူး…အခြင့္အေရးယူတာလဲမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ”
ေခ်ာ့မယ့္သူရွိေလ…ပိုငိုေလဆိုတဲ့ကေလးလို…လင္းလင္းအေပၚကေရပန္းနဲ႔အျပိဳင္ငိုေနသည္…
“မ…မေက်နပ္ရင္ႀကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲႀကီးခံရဲပါတယ္”
“ကၽြန္ေတာ္မေကာင္းတာပါဗ်ာ...ဒီေလာက္မကိုေစာ္ကားတဲ့ေကာင္”
ကိုယ့္ပါးကိုကိုယ္ဘယ္ျပန္ညာျပန္တီးေနမိသည္…တကယ္ခ်ေတာ့…မ်က္လံုးေတြပင္ျပာေ၀သြားသည္…မအငိုတိတ္သြားသည္…မ်က္ရည္ေတြရႊဲေနတဲ့မ်က္၀န္းေလးကခ်ာတိတ္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္…
“ကဲကြာ…ကဲကြာ…”
ကိုယ့္ပါးကိုယ္ခ်တာအားမရေတာ့…ဇတ္ကနဲမတ္တပ္ရပ္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္းနံရံကိုလက္သီးနဲ႔အားကုန္ထိုးေနမိသည္…နံရံထက္လက္သီးကပိုမာႏိုင္ပါ့မလား…တကယ္ထိုးေတာ့…လက္ကေပါက္ၿပဲၿပီးေသြးေတြျဖာက်ေနသည္…လက္ႏွစ္ဖက္လံုးေပါက္ၿပဲၿပီးေသြးေတြကရဲေနသည္…လက္ၿပီးေတာ့ေခါင္း…နံရံကိုေခါင္းနဲ႔ေျပးေဆာင့္လိုက္သည္…တစ္ခ်က္…ႏွစ္ခ်က္…နံရံကေအးေဆးပါ…ေခါင္းကခ်ိဳေစာင္းကေတာ့ကြဲၿပီ…ေသြးေတြကၾကည့္မေကာင္းေအာင္တေ၀ါေ၀ါဆင္းေနသည္…ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာနီရဲတြတ္လာသည္…
လင္းလင္းရဲ႕ႏွလံုးသားကေက်ာက္႐ုပ္မဟုတ္…ခ်ာတိတ္ရဲ႕အက္ရွင္ေတြက…လင္းလင္းႏွလံုးသားကိုအရည္ေပ်ာ္သြားသည္…ခုနကရွက္စရာကိစၥကိုေမ့သြားၿပီး…ခ်ာတိတ္ကိုအတင္းဆြဲထားသည္…
“အိုု….မလုပ္နဲ႔…ေတာ္ပါေတာ့”
“မရဘူးဗ်ာ…မရဘူး…မခြင့္လႊတ္ေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး”
“ေတာ္ပါေတာ့ဆို…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…အားလံုးကလင္းလင္း…အျပစ္ေတြပါ”
ခ်ာတိတ္တစ္ခ်က္ရပ္သြားၿပီး…မကိုၾကည့္လိုက္သည္…ၾကင္နာသနားစြာနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့မရဲ႕မ်က္၀န္းေတြကခ်ာတိတ္အတြက္…ေသြးတိတ္ေဆးေပါ့…
“မ…ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္တယ္ေပါ့”
“မလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္…ရပ္လိုက္ပါေတာ့…လင္းလင္းခြင့္လႊတ္တယ္သိလား”
လင္းလင္းေအာင္ေက်ာ္ထက္လက္ေတြကို…ဆုတ္ကိုင္ထားသည္…ခ်ာတိတ္ေသြးေတြကလင္းလင္းဂါ၀န္ေလးေပၚမွာစြန္းထင္းကုန္သည္…ေသြးသစၥာေပါ့…
“မကို…ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ…တကယ္ပါ…ဒါမ်ိဳးျဖစ္မယ္လို႔လံုး၀မရည္ရြယ္ပါဘူး”
“မ…ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ရဲ႕လားဟင္…”
ရင္ထဲကစကားေတြမၿမိဳသိပ္ႏုိင္ေတာ့…ေထြးအန္ထြက္လာသည္…ႏွလံုးသားထဲကအခ်စ္ေတြကိုတားဆီးလုိ႔မရ…မရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကုိင္ထားၿပီးအတင္းေမးလုိက္မိသည္…
“ခ်စ္တာေပါ့…ခ်ာတိတ္ရယ္…ခ်စ္တာေပါ့”
ခ်စ္ရည္ရႊမ္းတဲ့အၾကင္နာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔လင္းလင္းရင္ထဲကအေျဖကိုေပးလုိက္သည္…လင္းလင္းကပြင့္လင္းသည္…ရွင္းသည္…ဟုတ္တာေပါ့…ဒီေလာက္ခ်စ္တဲ့ခ်ာတိတ္ကိုလင္းလင္းရင္မွာအသဲစြဲသြားၿပီ…ရင္ခုန္စရာအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔…ခ်ာတိတ္ရဲ႕ေသြးနဲ႔ရင္းျပီးအျပစ္ေပးတဲ့ပံုစံ…အို…သနားစရာေလး…ဒီလိုမလုပ္လိုက္ပါနဲ႔…မရင္ေတြက်ိဳးရခ်ည္ရဲ႕…
“အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္”
“ခ်စ္တာေပါ့ေမာင္ေလးရယ္”
အားရ၀မ္းသာနဲ႔လင္းလင္းကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ဖက္လိုက္မိသည္…ခ်စ္ေတာ့လည္းပြင့္ထြက္ကုန္ၿပီ…ခ်ာတိတ္ကိုတင္းတင္းေလးျပန္ဖက္ထားမိသည္…ေရပန္းေလးေအာက္မွာခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္တင္းတင္းေလးဖက္ထားမိသည္…
လင္းလင္းသတိျပန္ရလာေတာ့…အို…ခ်ာတိတ္ရဲ႕ေသြးေတြကအမ်ားႀကီး…ခ်ာတိတ္လက္ကိုအသာေလးေျဖရင္း…
“ေသြးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ေနတယ္ေနာ္…ခဏေလး…ေဆးသြားယူလိုက္မယ္”
အၾကင္နာေတြ…အၾကင္နာေတြ…
မလက္ကိုမလႊတ္ခ်င္ေပမယ့္…ေသြးေတြကအမ်ားႀကီး…အခုမွေခါင္းေတြေတာင္မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္လာသည္…ေသြးဆူတုန္းကျဖင့္ေဆာင့္ခ်င္သလိုေဆာင့္ေနတဲ့သူ…အခုေတာ့ခံရၿပီေပါ့…လင္းလင္းအခန္း၀နားကေန…
“မိႏွင္း…မိႏွင္း…တင္ခ်ာနဲ႔ဂြမ္းျမန္ျမန္ယူလာခဲ့”
“ၾကားလား”အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေခၚရင္း…ခ်ာတိတ္ရဲ႕ေခါင္းကေသြးေတြကိုေဆးေပးေနမိသည္…
“ဟုတ္ကဲ့…မမေရ…လာၿပီ”
ဟိုက္…မမဘာျဖစ္သြားလို႔တင္ခ်ာနဲ႔ဂြမ္းေတာင္းေနရတာတုန္း…အို…ဟိုဟာမ်ားကြဲသြားလို႔လား…သြားပါၿပီ…ႏွေျမာလိုက္တာ…ဟိုခ်ာတိတ္ကေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ…ေတာက္…မမကိုမညွာမတာ…လုပ္ရက္လိုက္တာ…ဒင္း…မမကိုဘာမ်ားမွတ္ေနလဲမသိဘူး…အပ်ိဳစစ္စစ္ဆိုတာဒင္းမသိဘူးလား…အေတြးကေတာ္ေတာ္ကို႔ေခ်ာ္သြားၿပီ…
စတုိခန္းထဲကတင္ခ်ာနဲ႔ဂြမ္းေျပးယူၿပီးလင္းလင္းအခန္း၀ေရာက္ေတာ့…မမထြက္လာၿပီး…အျမန္ယူလိုက္သည္…
“ေပးစမ္းပါ…ျမန္ျမန္”
ဆတ္ကနဲမိႏွင္းလက္ထဲကတင္ခ်ာနဲ႔ဂြမ္းကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး…လင္းလင္းအခန္းတံခါးကို၀ုန္းကနဲပိတ္လိုက္သည္…ဒီမိႏွင္းတစ္ေယာက္ကအေတာ့္ကိုစပ္စုသည္…ဒီေလာက္အေရးႀကီးေနပါတယ္ဆိုမွဒင္းကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔…
မိႏွင္းကတေမွာင့္…ဟယ္…မမ…မမရဲ႕ဂါ၀န္မွာေသြးေတြ…ငါထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါလား…ပညာရွိေလသံနဲ႔…အမွန္ကတလြဲ…###…ငါ့မမကိုမညွာမတာလုပ္ရက္လိုက္တာ…ၾကည့္ပါအံုးသနားစရာ…ေသြးေတြအမ်ားႀကီး…မမေတာ့္ေတာ့္ကိုနာသြားမွာပဲ…မမေတာ္ေတာ္ရွက္ေနတယ္ထင္တယ္…တံခါးကို၀ုန္းကနဲေဆာင့္ပိတ္လိုက္တယ္…မိႏွင္းကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္စဥ္းစားတာကေတာ့ျဖဴးေနတာပဲ…လြဲေနတာကေတာ္ေတာ္ဆိုးသည္…
တင္ခ်ာနဲ႔ဂြမ္းကိုေဘးခ်ၿပီး...
“ထိုင္လိုက္ေနာ္…အနာကိုတင္ခ်ာနဲ႔ေဆးေပးမယ္”ေအာင္ေက်ာ္ထက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာထိုင္ခ်လိုက္သည္…
လင္းလင္း...ခ်ာတိတ္ေဘးနားမွာ...ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး...
“ေသြးေတြကအမ်ားႀကီးပဲ…ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ညွင္းဆဲရတာတုန္း”
“မစိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္လို႔…ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဒဏ္ခတ္လိုက္တာ”
“ေနာက္ကိုအဲဒီလိုမလုပ္ရဘူးေနာ္…ခ်ာတိတ္က…သက္သက္လုပ္တာမွမဟုတ္တာ”
လင္းလင္းပါးစပ္ကေျပာရင္း…
ေအာင္ေက်ာ္ထက္ရဲ႕...လက္ဆစ္အေပါက္အျပဲေတြကထြက္ေနတဲ့...ေသြးေတြကိုဂ႐ုတစိုက္သုတ္ေပးေနသည္...ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာေသြးေတြကအိုင္ထြန္းေနသည္...တင္ခ်ာပုလင္းဖြင့္ၿပီး...ဂြမ္းကို...တင္ခ်ာ...ဆြတ္လိုက္သည္...တင္ခ်ာပုလင္းကိုအနားတြင္ျပန္ခ်ထားသည္...
“နည္းနည္းေတာ့စပ္မယ္ေနာ္”
ညာဘက္လက္ရဲ႕လက္ဆစ္ကိုတင္ခ်ာဆြတ္ထားတဲ့ဂြမ္းနဲ႔တို႔လိုက္ေတာ့...အေတာ့့္ကိုစပ္သြားသည္...ေအာင္ေက်ာ္ထက္သတၱိရွိပါတယ္...ဘုရင့္ေနာင္လုိလက္သည္းၾကားမွာအပ္စိုက္ၿပီးတူနဲ႔ထုတာမ်ိဳးေတာ့မခံႏုိင္ေပမယ့္...ဒီတင္ခ်ာထည့္တာေလာက္ေတာ့ခံႏုိင္ပါတယ္...မ...ထည့္ေပးတာပဲ...စပ္လည္းခံရမွာေပါ့...
“ေနာက္အဲဒီလိုလူမိုက္မလုပ္ရဘူးေနာ္”
ညာဘက္ၿပီးေတာ့ဘယ္ဘက္...ဒဏ္ရာေတြကမရဲ႕ယုယမႈေတြေၾကာင့္...ဘာမွ်မခံစားရေသး...အမွန္ကေသြးပူေနေသးတာကိုး...
လင္းလင္းေအာင္ေက်ာ္ထက္နဖူးေစာင္းကအနာေတြကိုလည္းတင္ခ်ာထည့္ေပးသည္...လင္းလင္းကေအာင္ေက်ာ္ထက္ရဲ႕ေခါင္းအထက္ကေနျမင္ရေအာင္ကိုယ္ေလးကိုမတ္ၿပီးအေပၚစီးကေနအနာကိုတင္ခ်ာထည့္ေပးေနသည္...ခ်ာတိတ္အသက္မရႈႏုိင္ေတာ့...မရဲ႕ရင္ႏွစ္မႊာကား...ေအာင္ေက်ာ္ထက္မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္မွာ...ရွင္းရွင္းေလး...နီးနီးကပ္ကပ္ေလး...အရြယ္က...ပန္းသစ္ေတာ္ေလာက္ရွိသည္...ျဖဴ၀င္းေနသည္...ႏို႔သီးေသးေသးေလးက...ကပ္ေနတယ္ဆို႐ံုေလး..အသည္းယားစရာ...ကုန္းစို႔ပစ္လုိက္ခ်င္သည္...
ဂါ၀န္ေလးကကပ္ေနေတာ့...လင္းလင္းရဲ႕ေတာအုပ္ေလးကိုအထင္းသားျမင္ေနရသည္...ေပါင္လံုးလွလွက်စ္က်စ္ေလးႏွစ္ခုၾကားမွာ...ပန္းကေလးကမို႔ေမာက္ေနသည္...ေအာင္ေက်ာ္ထက္တင္ခ်ာေၾကာင့္နာေနတာေတြ…စပ္ေနတာေတြ…ေမ့သြားသည္...တင္သားေလးေတြကလည္းေရစိုဂါ၀န္ေအာက္မွာကားစြံ႔ေနသည္...ေအာင္ေက်ာ္ထက္ဘာသားနဲ႔ထုထားတဲ့လူမို႔လဲ…မရဲ႕ခါးက်င္က်င္ေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္လိုက္ၿပီး…မရဲ႕ရင္သားေတြေပၚမွာ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မ်က္ႏွာအပ္ထားပစ္လိုက္သည္…
“အို...အေမ့”
ခ်ာတိတ္ရဲ႕ႏွာေခါင္းကအသက္ရႈလိုက္တဲ့ေလေတြကလင္းလင္းရင္ကိုေႏြးသြားေစသည္…ေသြးသားေတြကေတာင္းဆိုေနၿပီ…အပ်ိဳေလးရဲ႕အရွက္တရားကားျငင္းဆန္ေနဆဲ…
“ေဟ့...ေအး...ကြာ...အဲဒီလိုမဆိုးရဘူးေလ”
“အရမ္းခ်စ္တယ္...မရယ္”
“ခ်စ္...ခ်စ္ပါတယ္...ေမာင္ေလးရယ္”
မရင္သားေတြရဲ႕ႏူးညံ့မႈအထိအေတြ႔ကခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာကိုပိုၿပီးဖိကပ္ေစသည္…လံုးက်စ္တဲ့ႏုိ႔ႏွစ္လံုးၾကားမွာမ်က္ႏွာေရာက္ေနၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္ကခါးက်င္က်င္ေလးကိုအတင္းဖက္ထားသည္…လင္းလင္း႐ုန္းမရ…ရင္ခုန္သံေတြကေျဗာင္းဆန္ေနသည္…စိတ္ထဲတြင္ယားသလိုလို…ေက်နပ္သလိုလို…ရွက္ရြံ႕ေနသလိုလို…ခ်ာတိတ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးေလးေတြက…စူးကနဲစူးကနဲျဖစ္ေစၿပီး…လင္းလင္းၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထသြားသည္…အပ်ိဳေလး…ရင္သားေလးကိုပိုေကာ့ေပးလိုက္မိသည္…
ေျပာေနရင္းနဲ႔လင္းလင္းရဲ႕ညာဘက္ႏို႔အံုေပၚကႏုိ႔သီးေလးကို…ခ်ာတိတ္ဖိၿပီးစို႔လိုက္သည္…
“ေတာ္ပါၿပီဆုိမွ”
“ေဟ့အင္း..ကြာ…လင္း…အရမ္းရွက္တယ္”
ခက္ၿပီ…တစ္သက္လံုးအပ်ိဳစင္ဘ၀ကိုထိန္းလာသမွ်…ဒီက်ားဆိုးေလးနဲ႔မွ…ေသာင္းက်န္းသမွ်ခံေနရသည္…
“မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…လင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ…”
မရ…ေသြးနဲ႔ရေသာက်ားဆိုးလို…ေသာင္းက်န္းၿပီ…ႏို႔သီးေလးကေသးေသးေလးဆိုေတာ့အလြယ္တကူစို႔လို႔မရ…အတင္းဖိကပ္ၿပီးစို႔ပစ္လိုက္သည္…အေပၚမွာအက်ီၤပါးကခံေနေသးတာကိုး…ဘာမွတားဆီးလို႔မရ…ႏုိ႔သီးေသးေသးေလးကိုငံုၿပီးေသခ်ာစုပ္ပစ္လိုက္သည္…အားမရ…ႏႈတ္ခမ္းႏႈတ္ခုနဲ႔ဖိညွပ္ၿပီးလွ်ာေလးနဲ႔ယက္လိုက္သည္…လင္းလင္းတစ္ကိုယ္လံုးထိန္းမႏုိင္ေတာ့…ႏုိ႔စို႔ေပးျခင္းကား…အပ်ိဳစင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးကိုပရမ္းပတာျဖစ္သြားေစသည္…အထိအေတြ႔ကိုမခံႏုိင္…ခါးေသးေလးကိုဖက္ထားေသာလက္ကလည္းလင္းလင္းတင္သားေတြေပၚကိုအုပ္ကိုင္မိထားသည္…တင္သားေတြကတင္းၿပီးထြားေတာ့ေအာင္ေက်ာ္ထက္လက္နဲ႔အျပည့္ကိုင္မရ…သို႔ေသာ္…ဆုတ္နယ္ပစ္လိုက္သည္…ဒီဘက္ၿပီးေတာ့ဟိုဘက္ႏို႔…
“အို…အဟင့္”
က်င္ခနဲျဖစ္သြားသည္ႏွင့္အတူ…လင္းလင္းႏုိ႔သီးေလးကို…ခ်ာတိတ္အမိအရဖမ္းကိုက္ထားသည္…လွ်ာၾကမ္းႀကီးကလည္းႏို႔သီးေလးကိုပြတ္သပ္ေနသည္…လင္းလင္းလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေအာင္ေက်ာ္ထက္ပုခံုးကိုအားကုန္တြန္းၿပီး႐ုန္းကန္လိုက္သည္…႐ုန္းေလ…ပိုၾကမ္းေလပင္…မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကႏို႔အံုတစ္ခုလံုးကိုပြတ္ၿပီးေခ်ပစ္လိုက္သည္…လင္းလင္းရဲ႕တင္းေနတဲ့ႏို႔ေလးျပားသြားသည္…အတြင္းကိုအားနဲ႔ဖိေခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားသျဖင့္…နည္းနည္းနာသြားသည္…
ဟာ…အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ”
“ေတာ္ေတာ့ဆို”
“ေျပာလို႔မရဘူးလား”
အသံေလးကနည္းနည္းထန္ေနသည္…နည္းနည္းေလးလည္းတုန္ေနသည္…အမွန္အတုိင္းေျပာရလွ်င္…ေၾကာက္လန္႔ေနသည္…အထိအေတြ႔ကိုသာယာေပမယ့္…လင္းလင္းဒီေလာက္ထိေတာ့…မလိုက္ေလ်ာႏုိင္…လင္းလင္း…ခ်ာတိတ္ကိုခ်စ္ပါသည္…အရမ္းခ်စ္သည္…သို႔ေသာ္ခ်စ္သည္ကတျခား…ေသာင္းက်န္းသည္ကတျခား…ရွက္ဖို႔လည္းအရမ္းေကာင္းသည္…တျခားသူသာေတြ႔သြားရင္…လင္းလင္းကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသမိမွာအမွန္ပင္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မ်က္စိကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…မရဲ႕သနားညွာတာဖို႔…ေတာင္းပန္တဲ့အၾကည့္ေတြ…ခ်ာတိတ္သနားသြားသည္…
“လိမၼာပါတယ္ေမာင္ေလးရယ္...မကိုခ်စ္တယ္မလား”
“အင္း”
“စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ေနာ္”
“မ…ကၽြန္ေတာ့္ကိုေရာ…ခ်စ္ရဲ႕လား”
“ခ်စ္ပါတယ္ေမာင္ေလးရယ္”
“ဒါဆို…အာ၀ါးေပး”
ဟင္း…လင္းလင္း…မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္မိသည္…လက္နက္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲေနေတာ့လဲ…နည္းနည္းေတာ့အေလ်ာ့ေပးရမွာေပ့ါ…ေအာင္ေက်ာ္ထက္နဖူးေလးကိုလင္းလင္းႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္စံုကပ္သြားသည္…အၾကင္နာအနမ္း…ေအာင္ေက်ာ္ထက္မကို…ခၽြဲေနသည္…လက္ညွိဳးေလးနဲ႔...ပါးကိုတစ္ခ်က္ထိုးျပလိုက္သည္…သေဘာကဒါကိုလည္းနမ္း…
“ခ်ာတိတ္ေနာ္…နည္းနည္းဆိုၿပီး…အဆစ္ထပ္ေတာင္းေနတယ္”
လိုက္ေလ်ာလိုက္ပါသည္…ဒီဘက္ပါးကိုရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္သည္…ရွက္လိုက္တာ…
ဘယ္ဘက္ပါးကိုေဖာင္းၿပီးလက္ညွိဳးထပ္ထိုးလိုက္ျပန္သည္…
“ဟင္း…ၿပီးကိုမၿပီးႏုိင္ဘူး”
လင္းလင္း…ထပ္နမ္းလိုက္ပါသည္…
“ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္”
“ဟင္”
ေအာင္ေက်ာ္ထက္မရဲ႕နဖူးေျပာင္ေျပာင္ေလးကိုနမ္းလိုက္သည္…ေနာက္ညာဘက္ပါး…ဘယ္ဘက္ပါး…အခ်စ္တံဆိပ္ခပ္ႏိွပ္ပစ္လိုက္သည္…လင္းလင္းအတြက္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္သည္…အခ်စ္ဦး…အနမ္းဦး…စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ေနၿပီးထိန္းသိမ္းလာတဲ့အပ်ိဳဘ၀မွာအနမ္းဦးကိုဒီတစ္သက္မေမ့ႏုိင္ေတာ့…ႏွလံုးသားထဲတြင္စြဲထင္သြားၿပီ…
“မ…ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်ာတိတ္လို႔မေခၚနဲ႔”
“အံမယ္…ခ်ာတိတ္ကိုခ်ာတိတ္ပဲေခၚမွာေပါ့…ဘယ္လိုေခၚရမွာတုန္း”
“ေမာင္လို႔ေခၚ…”
“ဟာ…ဟ…ေမာင္တဲ့…သူ႔ကိုယ္သူ…ခြိ…မေခၚႏုိင္ေပါင္”
“မေခၚဘူးဆိုရင္..”အသံေလးကျပတ္သြားသည္…လက္ႏွစ္ဖက္ကလင္းလင္းမ်က္ႏွာဖူးဖူးေလးကိုကိုင္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကိုေအာင္ေက်ာ္ထက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထပ္ၿပီးဆြဲငံုပစ္လိုက္သည္…လင္းလင္း႐ုန္းလိုက္သည္…
“ဟင့္အင္း…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…လင္း…ရွက္တယ္ကြာ”
“ဒါျဖင့္ေမာင္လို႔ေခၚ”
“ေက်ာ္…လို႔ေခၚမယ္ကြာ”
“အိုေက”
“ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္”
ေက်ာ္…မရဲ႕ေတာင္းပန္သံေလးေၾကာင့္လက္ကိုေလွ်ာ့ေပးလိုက္မိသည္…လင္းလင္း…အသာ႐ုန္းၿပီး
“လာ…ထဖ်ားေတာ့မွာပဲ…ေခါင္းကေသြးေတြကလည္းမတိတ္ေသးဘူး”
လင္းလင္းကဆြဲထူလိုက္သည္ကို…မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔…ေက်ာ္ထလိုက္သည္…ေက်ာ္လက္ကိုဆြဲထားရင္း…ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ကိုထြက္လိုက္သည္…မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကိုယူေပးၿပီး…
“ေရေတြသုတ္ထားေနာ္…အက်ီၤသြားယူလိုက္အံုးမယ္”
ေဖေဖ့အက်ီၤႏွင့္ပုဆိုးေနာက္တစ္ထည္…အျမန္သြားယူလိုက္သည္…
အက်ီၤေတြကိုလွမ္းေပးရင္း…
“လဲလိုက္ေနာ္”
ဗီဒိုထဲမွည၀တ္ဂါ၀န္ေနာက္တစ္ထည္ကိုထုတ္၍ဟိုဘက္ခန္းမွာအျမန္သြားလဲလိုက္သည္...လင္းလင္းအခန္းျပန္ေရာက္လာေတာ့…ခ်ာတိတ္လဲအ၀တ္လဲၿပီးေနၿပီ…
“ခဏထုိင္ခံုမွာထိုင္ေနအံုးေနာ္…စိတ္ေျပသြားရင္ထမင္းစားခန္းထဲလာခဲ့သိလား”
“ဟုတ္…မ”
လင္းလင္းနပ္သြားၿပီ…သူဆက္ေနလွ်င္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ပိုကဲလာေတာ့မည္…ေပါင္ၾကားကခ်ာတိတ္ပစၥည္းကေထာင္ေနဆဲ…အ၀တ္ေတြကိုအျမန္သိမ္းက်ံဳးေကာက္ၿပီး…ထမင္းစားခန္းထဲက…အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲသြားထည့္လိုက္သည္…မိႏွင္းကေတာ့အကဲခတ္ေနသည္…
“ေကြကာအုပ္ကိုပူပူေလးေဖ်ာ္ထားေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့…မမ”
အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးတစ္လံုးရယ္…ဒီကိုဂ်င္တစ္လံုးရယ္…ေရတစ္ခြက္ခပ္ၿပီး…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုသြားေပးလိုက္သည္…ခ်ာတိတ္ကေတာ့ခုနကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္လင္းလင္းဆူမွာကိုနည္းနည္း႐ြံ႕ေနသည့္ပံုစံ…
“ေဆးေသာက္လိုက္ေနာ္…ေတာ္ၾကာဖ်ားေနအံုးမယ္”
ေရခြက္ကိုလွမ္းယူၿပီးေဆးေသာက္လိုက္သည္…လင္းလင္းအခန္းထဲတြင္မေနရဲ…တစ္ခါေသဖူးပ်ဥ္ပိုးနားလည္သြားၿပီ…ထမင္းစားခန္းထဲျပန္လာၿပီးအ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္…ခ်က္ျခင္းႀကီးေသြးေအးဖို႔မလြယ္ေပမယ့္…လင္းလင္းကအ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသားမိန္းကေလးတစ္ဦး…မျဖစ္သင့္ကိုမျဖစ္ရေအာင္…တားႏုိင္ေသာသတိတရားရွိသည္…နည္းနည္းေတာ့လန္႔သြားသည္ကားအမွန္ပင္…အခန္း၀နားျပန္သြားၿပီး…
ေက်ာ္…ထမင္းစားေတာ့မလား”
နမိတ္ျပေမးခြန္းေမးလိုက္ျခင္းပင္…အမွန္ကေအာက္ကခ်ာတိတ္ၿငိမ္သြားၿပီလားဟုေမးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ကလည္း…ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္…ဒီေလာက္ေသာင္းက်န္းေတာ့…မစိတ္ဆုိးသြားၿပီထင္တယ္…တကယ္တမ္းဆို…မကိုနည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္သည္…အသက္ခ်င္းကြာေနတာကတေၾကာင္း…အရမ္းခ်စ္ေနေတာ့…မုန္းသြားတာစိုးတာကတေၾကာင္း…ဒီလိုမ်ိဳးအရမ္းေသာင္းက်န္းလိုက္ေတာ့…ပိပိျပားျပားေနခဲ့တဲ့လင္းလင္းကို…ေစာ္ကားသလိုျဖစ္ေနေပၿပီ…
“ထမင္းစားခန္းကို…လိုက္ခဲ့ေနာ္”
လင္းလင္းတုိ႔အိမ္ေလးကကြန္ဒိုေတာ့မဟုတ္…အခန္းကေတာ့ေတာ္ေတာ္က်ယ္သည္…ေနာက္ေဖေဖကႏွစ္ခန္းဆက္၀ယ္ထားလို႔ပိုက်ယ္သည္…အခန္းဖြဲ႔ပံုေလးကလည္းလွသည္…၀င္၀င္ခ်င္းဧည့္ခန္း…ဧည့္ခန္းမွအတြင္း၀င္လွ်င္ညာဘက္တြင္ဘုရားခန္း…ဘယ္ဘက္ကေဖေဖတို႔အိပ္ခန္း…ေနာက္တစ္ခန္းက…လင္းလင္းအိပ္ခန္း…လင္းလင္းအခန္းေရွ႕က…ဧည့္သည္ေတြလာလွ်င္တည္းဖို႔အခန္း…ေနာက္ႏွစ္ခန္းမွာတစ္ခန္းကစတိုခန္း…ေနာက္တစ္ခန္းကမိႏွင္းအိပ္သည္…ေနာက္ဆံုးမွာထမင္းစားခန္းနဲ႔မီးဖိုေခ်ာင္…ထမင္းစားခန္းထဲတြင္လင္းလင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္စာအတြက္…ထမင္း၀ိုင္းကိုမိႏွင္းကေသခ်ာျပင္ထားေပးသည္…မိႏွင္းလက္ရာကေကာင္းသည္…ေမေမကေသခ်ာသင္ေပးထားသည္ကိုမိႏွင္းကလည္းဂ႐ုတစိုက္နာခံသည္…ခ်က္ျပဳတ္သည္…ၾကက္သားဟင္း၊ကန္ဇြန္း႐ြက္ေၾကာ္၊ခ်ဥ္ရည္ဟင္းတစ္ခြက္…ေနာက္မမေက်ာ္ခိုင္းထားသည့္၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္…လင္းလင္း၀က္အူေခ်ာင္းကိုပါးပါးေလးျဖစ္ေအာင္လွီးၿပီးပန္းကန္ထဲျပန္ထည့္လုိက္သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လာသည္…
“ဒီမွာလာထုိင္”
ဖင္ထိုင္ခံုေလးကိုအေနာက္ကိုေရႊ႕ေပးသည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ထိုင္လိုက္သည္…ဟင္းနံ႔ေလးကသင္းေနသည္…ျပင္ထားပံုကလည္းခ်စ္စရာ…စားခ်င္စဖြယ္…ေဘးနားမွာ…လင္းလင္းလာထုိင္သည္…တစ္ခ်က္ၿပံဳးျပၿပီး…ခ်ာတိတ္ေရွ႕ေၾကြပန္းကန္ေမွာက္ထားတာကိုလွန္ၿပီး…ထမင္းအေနေတာ္ခူးထည့္ေပးလိုက္သည္…လင္းလင္းပန္းကန္ကိုလည္းလွန္ၿပီးထမင္းခူးထည့္လိုက္သည္…ၾကက္သားတံုးေလးကိုအသားဖဲ့ၿပီး…ေအာင္ေက်ာ္ထက္ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးသည္…ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္နည္းနည္းကိုလည္းထည့္ေပးသည္…အၾကင္နာေတြ…ခ်ာတိတ္ေၾကြသြားသည္…မကိုလည္းပိုခ်စ္သြားသည္…ေအာ္ငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္ပါလား…ၾကင္နာပါလား…ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔…ထမင္းစားလုိက္သည္…
“ထည့္စားေနာ္”
၀က္အူေခ်ာင္းပါးပါးေလးကို…ထပ္ထည့္ေပးၿပီး…
“ေက်ာ္…ႀကိဳက္တဲ့၀က္အူေခ်ာင္း…”
မရဲ႕ပန္းကန္ထဲကိုလည္းေက်ာ္…၀က္အူေခ်ာင္းျပန္ထည့္ေပးသည္…ေနာက္ၾကက္သားထဲမွအသည္းတံုးေလးကိုလည္း…မထဲထည့္ေပးလိုက္သည္…တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အရမ္းၾကင္နာေနၾကသည္…အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေနၾကသည္…ခ်စ္စခင္စကိုး…လင္းလင္းဖန္ခြက္ထဲေရေအးေလးထည့္ၿပီးေက်ာ့္ပန္းကန္နားခ်ေပးလိုက္သည္…
ေက်ာ္နဲ႔မမ..ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ထမင္းလက္ဆံုစားေနခ်ိန္မွာ…
စံုေထာက္႐ူးမိႏွင္းအႀကီးအက်ယ္အံ့အားသင့္ေနသည္…ဟယ္…ဒီေကာင္ကေတာ္ေတာ္စြမ္းတာပဲ…မကိုေသြးထြက္ေအာင္လုပ္တာေတာင္…မေၾကာက္တဲ့အျပင္…မမနဲ႔အတူတူထမင္းစားေနေသးတယ္…ေနာက္…မမကိုမေခ်ာ့တဲ့အျပင္…မမကေတာင္ေခ်ာ့ေနရတဲ့ပံုစံ…မမကိုလည္းအံ့ပါရဲ႕…ေသြးေတာင္ထြက္တယ္ဆိုေတာ့…ေတာ္ေတာ့ကိုနာမွာ…စိတ္မနာတဲ့အျပင္…ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ထမင္းအတူရီရီေမာေမာစားႏုိင္တယ္…မိႏွင္းဆုိရင္ေတာ့…ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးအမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္လိုက္မယ္…မိႏွင္းရဲ႕ေတြးေခၚခ်က္ေတြက…ျမစ္ႀကီးနားနဲ႔ထား၀ယ္လို…ေ၀းတာမွအေ၀းႀကီးျဖစ္ေနၿပီ…မမဘက္ကေနမခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ၿပီး…စိတ္ထဲကေနေအာင္ေက်ာ္ထက္ကိုဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းေနသည္…
ထမင္းတစ္ပန္းကန္ကုန္သြားေတာ့…
“ထပ္ထည့္အံုးမလား”
“ေတာ္ၿပီ…မ…ဗိုက္၀သြားၿပီ”
“ေရာ့ေကြကာအုပ္ေသာက္…အားရွိသြားေအာင္”
ေကြကာအုပ္ေသာက္ေနတုန္း…လင္းလင္းပန္းကန္ေတြကိုသိမ္းေပးလိုက္သည္…ေက်ာ္…မ…လုပ္သမွ်ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္…မ…ကေတာ္ေတာ္အိမ္မႈကိစၥႏုိင္မည့္ပံုစံ…ပန္းကန္ေတြသိမ္းေနသည့္ၾကားကလင္းလင္း…ေက်ာ့္ကုိျပံဳးျပလိုက္သည္…
“Laptopျပင္တာမၿပီးေသးဘူးမလား…ထားလိုက္ပါေတာ့…ေနာက္ေန႔မွဆက္လုပ္လိုက္ေနာ္”
လင္းလင္းအလိမၼာနည္းနဲ႔အိမ္ျပန္ပို႔သည္...ေနာက္္တစ္ေန႔အိမ္လာခိုင္းသည္…ခ်စ္ေတာ့လည္းဥာဏ္နီဥာဏ္ျပာထြက္ေနသည္…ထြက္မွာေပါ့…မနက္ျဖန္ဆို…ေဖေဖတို႔ျပန္လာေတာ့မည္…ေက်ာ့္ကိုအိမ္လာခိုင္းတာကအလုပ္ၿပီးရင္လည္းထပ္ေတြ႔ခ်င္သည္…ေဖေဖတို႔ကိုလည္းသမီးခ်စ္သူကေက်ာ္ပါဆိုၿပီးၾကြားခ်င္သည္…
ေက်ာ္ကေတာ့သေဘာမေပါက္…မကသူ႔ကိုႏွင္တယ္လို႔ထင္ေနမိသည္…ဒါေပမယ့္လည္း…မသေဘာပါ…ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္…အခ်ိန္က၈နာရီေက်ာ္ေနၿပီ…
ႏွဖူးမွာေရာ…လက္မွာပါ..အေရျပားေတြစုတ္ၿပဲေနသည္…မိုးကေအးေတာ့နည္းနည္းကိုက္ခ်င္လာသည္…ေအာက္ဆံုးထပ္ေရာက္ေတာ့မေနတဲ့…သံုးထပ္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္…မ…ကျပံဳးျပၿပီးတာ့တာျပေနသည္…ျပန္ၿပီးတာ့တာလုပ္ကာ…လက္ကိုအာ၀ါးေပးၿပီး…ေလျဖင့္မႈတ္သည့္ပံုစံလုပ္ျပလိုက္သည္…အနမ္းပ်ံေလးႏွင့္ႏႈတ္ခြန္းေျခြလိုက္သည္…တာ့တာ…မ…ရီေနသည္…ေက်ာ္…အရမ္းေပ်ာ္သည္…နဖူးမွာဒဏ္ရာေတြနဲ႔ဆိုေပမယ့္…အမွတ္တရျဖစ္သြားသည္…ဒီေန႔ဇန္န၀ါရီ၂၈…အရမ္းခ်စ္တဲ့မက…ေက်ာ့္ကိုခ်စ္ပါသည္တဲ့…အရမ္းခ်စ္တယ္…မရယ္…
ေက်ာ္…လမ္းထိပ္ေရာက္ၿပီးမျမင္ရေတာ့သည္အထိ…လင္းလင္းၾကည့္ေနမိသည္…ေလးငါးလွမ္းေလာက္သြားလိုက္…လင္းလင္းကို…လက္ျပလိုက္…လုပ္သြားေသာေက်ာ္…ဟြန္း…ကေလးက်ေနတာပဲ…ရင္ထဲမွာ…ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိသည္…၀ရံတာကေန…အိမ္ခန္းထဲကိုျပံဳးၿပံဳးနဲ႔ျပန္၀င္လာသည္…တံခါးကိုေသာ့ခ်ၿပီးပိတ္လိုက္သည္…ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ…မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုမ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာခရမ္ျဖင့္လိုက္တို႔လိုက္သည္…ေရနည္းနည္းစြတ္ၿပီးပြတ္မိၿပီးေတာ့မွ…ငါ့ပါးကို…ေက်ာ္နမ္းသြားတာပါလား…လူဆိုး…ရွက္ၿပံဳးေလးျပံဳးလိုက္မိသည္…ေျခေထာက္လက္ေတြ…ေဆးၿပီး…မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔သုတ္လိုက္သည္…အိပ္ယာေပၚကိုပစ္လွဲခ်လိုက္ရင္း…ေက်ာ့္အေၾကာင္းေတြးမိသည္…ညေနကဘာေတြျဖစ္သြားသည္မသိ…အျဖစ္အပ်က္ကလည္းျမန္လြန္းသည္…အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္တလြဲေတြ…ရင္ေတြတဇက္ဇက္ျဖစ္သြားေစသည္…ေက်ာ္ကလည္းဆိုးသည္…မရမကအေျဖေတာင္းသြားေသးသည္…ေက်ာ့္ကိုလင္းလင္း…အေျဖေပးလိုက္မိသည္…အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုစဥ္းစားရင္း…လင္းလင္း…ကိုယ့္ရင္သားကိုကုိယ္သတိထားမိသည္…ပက္လက္ကေလးလွန္ေနေသာ္လည္းလင္းလင္းရင္သားကထြားေတာ့ေဖာင္းမို႔ေနသည္…ထိပ္ဖ်ားေလးကနည္းနည္းေလးနာေနသည္ထင္သည္…ေက်ာ္…လူဆိုး…သူ႔နဖူးကေသြးေတြကိုသုတ္ေပးေနတာကို…လင္းလင္းႏုိ႔ကိုတအားစို႔သြားသည္…ဒီကေတာ့ေစတနာနဲ႔…သူကဒါပဲေခ်ာင္းေနသည္…ႏုိ႔ခံရသည့္ပထမဆံုးအျဖစ္အပ်က္ေလးက…အပ်ိဳစင္တစ္ဦးအဖို႔…ျပန္ေတြးတိုင္း…ေသြးဆူေစသည္…ေက်ာ္…ႏို႔ကိုကုန္းစို႔လိုက္ေတာ့…ႏုိ႔သီးေလးေႏြးခနဲျဖစ္သြားၿပီး…ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေစသည္…လင္းလင္းအဲဒီတုန္းက႐ုန္းလုိက္တယ္ဆုိေပမယ့္…ႏုိ႔စို႔ခံရတာကိုမခံႏုိင္လြန္းလို႔႐ုန္းမိတာပါ…စိတ္ထဲမွာေတာ့ေက်ာ္လုပ္သမွ်ကိုခံခ်င္ေနမိသည္…ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္ေနမိသည္…ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္တယ္အထိထိန္းသိမ္းလာတဲ့အပ်ိဳစင္ဆိုတဲ့ဂုဏ္ေလးကိုလည္းႏွေျမာသည္…ေက်ာ္ရဲ႕အထိအေတြ႔ကိုသာယာမိတာကအမွန္…ေ၀ခြဲမရ…ေက်ာ္တစ္ကယ္တမ္းေတာင္းဆိုလာလွ်င္လင္းလင္းတကယ္ေပးႏုိင္မွာလား…
လင္းလင္း…ညာဘက္ႏို႔က…ႏုိ႔သီးေလးကို…ဘယ္လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္သည္…ခ်ာတိတ္စို႔သြားလို႔…ႏုိ႔သီးပန္းေရာင္ေလးကနီရဲေနသည္…ဟင္း…နာေနလုိ႔…လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ပြတ္လိုက္မိသည္…
“ဟာ…ဟင့္”
အခြင့္အေရးေခ်ာင္းေနေသာရာဂနတ္ကား…ဒီတစ္ကြက္မွာေတာ့…အပ်ိဳေလးကိုဇာတ္သြင္းေတာ့သည္…
“ေက်ာ္…ေက်ာ္”
ပါးစပ္ကတတြတ္တြတ္ေခၚေနရင္း…လက္ကေပါင္ၾကားထဲကိုေရာက္သြားသည္…လင္းလင္းရဲ႕အရမ္းလွတဲ့ေနရာေလးေပါ့…မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္အရွက္တရားစုေ၀းေနတဲ့ေနရာ…ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုက…မာတင္းေနသည္…ဒီႏွစ္ခုၾကားအကြဲေၾကာင္းေလးကစိုရႊဲေနသည္…ဟင္း…အကြဲေၾကာင္းေလးထိပ္ကအေစ့ေလးက…မာၿပီးေထာင္ေနသည္…အေစ့ေလးကိုလက္ကပြတ္လိုက္ခ်င္သည္…ပြတ္လည္းပြတ္လိုက္ေရာ…
“အင္…ဟာ”
ေအာက္ကေမြ႔ယာနဲ႔လြတ္သြားသည္အထိ…ဇတ္ကနဲလင္းလင္းတင္သားႏွစ္ခုေကာ့ပစ္လိုက္သည္…အေစ့ေလးကိုပြတ္ၿပီးရင္းပြတ္ေနမိသည္…တင္သားႏွစ္ခုကလည္းၾကြလိုက္…ျပန္က်လာလုိက္…ဇတ္ကနဲျပန္ၾကြလိုက္…နဲ႔ရမ္းခါေနသည္…မ်က္စိေလးကိုမိွတ္ထားၿပီး…ဖီလင္တက္ေနသည္…အေတြးထဲမွာ…ဒီေနရာေလးကို…ေက်ာ္…သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ထိုးသြားသည္…ပြတ္ဆြဲသြားသည္…ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုရဲ႕အတြင္းကအသားႏုေလးေတြကရႈံ႕ခ်ည္ပြခ်ည္နဲ႔…အလုပ္မ်ားေနသည္…၀တ္ရည္တို႔ကားဒလေဟာဆင္းေနဆဲ…အတြင္းကအရမ္းယားေနသည္…တစ္စံုတစ္ခုထိုးထည့္လိုက္ရင္ေတာ့…ၿငိမ္သြားႏုိင္သည္…လင္းလင္းဒါေတာ့မရဲ…ေတာ္ၾကာလက္သည္းနဲ႔ထိုးမိမွျဖင့္အတြင္းမွာအနာျဖစ္သြားမည္…အစိေလးကိုပြတ္လြန္းအားႀကီးေတာ့…အစိေလးကနီရဲၿပီးေထာင္ေနသည္…သာမန္ထက္အနည္းငယ္ပုိထြက္လာၿပီးအရမ္းမာေနသည္…ေရနစ္သူလိုမွီရာလွမ္းဆြဲသလို…လင္းလင္းဘယ္ဘက္လက္ကလည္း…ရင္သားကိုဆုပ္နယ္မိသည္…ဒီလိုနယ္ေတာ့ေအာက္ကဟာက…ပုိယားသည္…ပိုယားေတာ့ပိုပြတ္မိသည္…ပိုပြတ္မိေတာ့…ရင္သားကိုတအားဆုပ္နယ္ပစ္လိုက္သည္…လင္းလင္းခမ်ာမုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ေနသည့္ဘ၀ပါလား…
အပ်ိဳေလး…အခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲေသာင္းက်န္းေနသည္…ေက်ာ္တဲ့က်ားေလးရဲ႕ေသာင္းက်န္းမႈေတြေၾကာင့္ႏုိးထလာတဲ့ရမက္မီးကိုလင္းလင္းမၿငိွမ္းႏုိင္ေတာ့…
“အင္”
လင္းလင္းရဲ႕ရမက္သံေလးကတိုးတိုးေလးနဲ႔…ဆက္တုိက္ထြက္ေနသည္…
“ေက်ာ္ရယ္…မလုပ္ပါနဲ႔”
“အိုး…ေက်ာ္ရယ္”
ခ်စ္သူကိုတမ္းတေနရင္း…လက္ေတြကစကၠန္႔မလပ္လႈပ္ရွားေနသည္...ကာမအရွိန္သည္...တေျဖးေျဖးနဲ႔အျမင့္ဆံုးသို႔ေရာက္လို႔လာသည္...ညည္းသံေလးကပိုစိတ္လာသလို...တစ္ကိုယ္လံုးလႈပ္ယမ္းေနတာကလည္း...ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ...မ်က္ႏွာေလးကေသြးေရာင္ေလးလႊမ္းၿပီးပန္းေရာင္ေလးျဖစ္ေနသည္...မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွဆံုး...ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး...ျမတ္ႏုိးဖို႔အေကာင္းဆံုး...အခ်ိန္ေလးပါ...ေခါင္းေလးကဒီဘက္ကိုယမ္းလိုက္...ဟိုဘက္ကိုယမ္းလုိက္...ခံစားခ်က္အတိုင္း...နစ္ေျမာေနသည္...အေတြးတိမ္တုိက္ထဲမွာ...ေက်ာ္နဲ႔ေပ်ာ္ျမဴးေနတုန္း...အာေခါင္ကေရငတ္သလိုျဖစ္လာသည္...ရင္ထဲမွာတစ္လိပ္လိပ္နဲ႔ျပင္းထန္လာသည္...အေၾကာေတြကတေျဖးေျဖးတံု႔ဆိုင္းကုန္သည္...ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကုတ္ေကြးကုန္သည္...ဖင္ေၾကာကိုအစြမ္းကုန္ရႈံ႔႕ပစ္လိုက္သည္...တင္းရင္းတဲ့ေပါင္ေတြလည္းအေၾကာေလးေတြထလာသည္...၀ုန္းကနဲ...အေရွ႕ကိုေကာ့ပစ္လိုက္သည္...
“အာ”
“အဟာ”
“အား”
အတြင္းထဲမွလိႈင္ေခါင္းေလးက...အားကုန္ဆုပ္ၿပီးညွစ္ပစ္လိုက္သည္...၁စကၠန္႔...၂စကၠန္႔...၃စကၠန္႔...ဒီအရသာ...ကာမအရသာရဲ႕အထြတ္အထိပ္...ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕...အႏွစ္ခ်ဳပ္...
အတြင္းထဲမွျပြတ္ကနဲအရည္ထြက္သြားသည္ေတာ့သိလိုက္သည္…တစ္ခါ...ႏွစ္ခါ...သံုးခါ...လူတစ္ကိုယ္လံုးေလထဲေမ်ာေနသလို...အရသာကအထြတ္အထိပ္ပါလား...လင္းလင္း...အပ်ိဳအဖုတ္ေလးကတာ၀န္ေက်ပါသည္...အေကာင္းဆံုးလုပ္ေဆာင္သြားသည္...လင္းလင္းၿပီးသြားၿပီ…အပ်ိဳေလး၏တစ္ကိုယ္ရည္အယားေျဖမႈ…အထေျမာက္သြားသည္…
၀ုန္းကနဲခုတင္ေပၚပစ္က်ၿပီး...လင္းလင္းၿငိမ္သြားသည္...အေတြးထဲမွာေတာ့...ၿငိမ့္ကနဲၿငိမ့္ကနဲ...ေလာကနတ္ျပည္ေရာက္ေနသည္...အင္အားတို႔သည္႐ုတ္ခ်ည္းေလ်ာ့က်သြားသည္...ေပါင္ၾကားထဲမွအရည္ေတြကေတာ့တစိမ့္စိမ့္နဲ႔အျပင္ကိုထြက္လာသည္...ခုတင္ေလးေပၚမွာအကြက္ေသးေသးေလး...ခ်စ္ေရအိုင္ေလး...အိပ္ယာမွႏုိးလာသလို...အသိေလးက၀င္လာေပမယ့္...လင္းလင္း...မထခ်င္...မ်က္စိေလးကိုဆက္လက္ေမွးထားခ်င္သည္...မုန္တိုင္းၿပီးသြားလို႔လိႈင္းၾကမ္းေတြၿငိမ္သြားေပမယ့္...လိႈင္းေသးေသးေလးေတြကေတာ့ကမ္းကိုလာပုတ္ေနဆဲ...စိတ္ထဲမွာတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္မိပါသည္...
“ေက်ာ္ရယ္...အရမ္းခ်စ္တယ္”
အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူေတာင္းဆိုလာလွ်င္လင္းလင္းအသက္ကိုေတာင္လင္းလင္းမႏွေျမွာ…ရက္ရက္ေရာေရာေပးလိုက္ခ်င္ပါသည္…လင္းလင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္…ဒီဟာေလးက…အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ခ်ာတိတ္အတြက္…ေနာက္တစ္ခါဆိုလင္းလင္းမျငင္းေတာ့ပါဘူး…ေက်ာ္လိုခ်င္ရင္…မျငင္းဆန္ပဲေပးပစ္လိုက္မည္…ေမတၱာရည္ေလးေတြထြက္သြားေတာ့…ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေျပာင္းလြဲသြားသည္…တယ္ခက္ပါလား…မိန္းမသေဘာ…
ဖက္လံုးေလးကိုတအားဖက္ၿပီးရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္သည္…ဖက္လံုးကိုေက်ာ္မ်ားမွတ္ေနသလားမသိ…ဖက္လံုးေလးကိုေခါင္းနဲ႔ေ၀ွ႔ၿပီးဖက္ထားျပန္သည္…လင္းလင္း…ဖက္လံုးကိုေက်ာ္အမွတ္နဲ႔ခၽြဲေနသည္…
ဖုန္းသံေလးျမည္လာေတာ့ေမွးေနရာကေန…လင္းလင္းထကိုင္လိုက္သည္…
“ဟယ္လို”
“ဟယ္လို…မ…ေက်ာ္ပါ”
အခ်စ္ဦးေလးဖုန္းဆက္တယ္…လင္းလင္းေပ်ာ္သြားသည္…
“အိမ္ျပန္ေရာက္သြားၿပီေပါ့”
“ဟုတ္”
“ေခါင္းကနာေနေသးလား”
“မနာဘူး…စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနတယ္…မိုးေအးလို႔လားမသိဘူးကိုက္ခ်င္တယ္”
ေက်ာ္…ခၽြဲၿပီ…သူ႔မမကို…ခၽြဲေနသည္…
“မနက္က်ရင္ေဆးထည့္အံုးေနာ္”
“ဟုတ္…မ…အိပ္ေတာ့မွာလား”
“မအိပ္ေသးပါဘူး”
“မ…ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိမရဘူးလား”
ဟင္း…ရတာမွသိပ္ရတာေပါ့…ေကာင္ဆိုးေလး…
“အိပ္ယာေပၚမွာေက်ာ့္အေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာ”
“ဟုတ္လား…ေက်ာ္လည္း…မအေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာ”
“အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္…မ”
“ခ်စ္တာေပါ့…ေက်ာ္ရဲ႕…မရင္ထဲမွာေက်ာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္”
“မနက္ျဖန္ေစာေစာလာခဲ့မယ္ေနာ္”
“ဘာလုပ္မလို႔တုန္း”
“အလုပ္တူတူသြားမယ္ေလ…၇နာရီေလာက္ဆို…မ…ႏိုးေနၿပီလား”
“ႏုိးပါတယ္…လာခဲ့ေလ…မုန္႔အတူတူစားၾကတာေပါ့”
“မ…သိလား…မေပးတဲ့အနမ္းကေက်ာ့္ပါးမွာစြဲေနတယ္”
“ဟယ္…ရွက္စရာႀကီး”
“ရႊတ္…ဒါပဲေနာ္ဂြတ္ႏုိက္…အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္…မ”
ဖုန္းထဲမွာေတာင္အနမ္းေလးကေပးသြားေသးသည္…လူဆိုးေက်ာ္…
“ဂြတ္ႏုိက္…ေက်ာ္…အတူတူပါပဲကြာ”
ဟမ္းဖုန္းကလိုင္းက်သြားေပမယ့္…လင္းလင္းအေတြးထဲမွာေက်ာ္ကမထြက္ေသးဘူး…အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေက်ာ္…သည္းကိုသည္းတယ္…လူကိုလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္သြားၿပီး…လုိခ်င္တာလည္းယူသြားေသးတယ္…မရမကနမ္းခိုင္းေသးတယ္…ေကာင္ဆိုးေလး…ဖုန္းေလးကို၆း၃၀ႏိႈးဖို႔လုပ္လိုက္သည္…ဖုန္းေလးကိုပစ္ခ်ၿပီး…ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့….ပန္းေလးထဲကအရည္ေတြကမေျခာက္ေသး…ေတာင္ၾကားေလးကမို႔ေမာက္ေနသည္…တင္းမာေနတဲ့…ေတာင္ကုန္းေလးက…အေရာင္က်မသြား…ေသြးေတြတိုးေနသျဖင့္…အျဖဴေရာင္မွပန္းနီေရာင္ေလးသို႔ေျပာင္းေနသည္…ခ်စ္စရာေလး…အရည္ေတြေၾကာင့္မီးေရာင္ေအာက္မွာ…တင္းၿပီးေျပာင္ေနသည္…ဟယ္…ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ရွိတယ္လို႔ခံစားမိသည္…တစ္ေယာက္ထဲရွက္ေသြးနီေနသည္…အားလံုးၿပီးသြားေတာ့မွ…ရွက္ေနမိသည္…ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီး…ဂါ၀န္ကိုမလိုက္သည္…ျဖဴ၀င္းေနတဲ့ေပါင္တံႏွစ္ခုကိုအနည္းငယ္ကားၿပီးရပ္လိုက္သည္…ေပါင္ၾကားကပန္းကေလးကိုအေသအခ်ာေရေဆးလိုက္သည္…ေရပန္းေလးက…ေရစူးစူးေလးက…အတြင္းသားကိုထိမိလိုက္ေတာ့…စိတ္ထဲမွာမေနႏုိင္…အရင္တုန္းက…ဒီလိုမ်ိဳးေရေဆးရင္သိပ္မခံစားရ…ဒီေန႔က်မွထိလုိက္တာနဲ႔…စိတ္ကထလာသည္…
က်င္ကနဲ…က်င္ကနဲျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီး…စိတ္ကျပန္ထလာသည္…လင္းလင္း…ဒူးေလးေတြယိုင္လာသည္…စိတ္ကိုအႏုိင္ႏုိင္ထိန္းၿပီး…အိပ္ယာဆီျပန္လာမိသည္…မ်က္စိထဲက…ေက်ာ့္မ်က္ႏွာေလးကိုမထြက္…ဒီအိပ္ယာေလးေပၚမွာ…လင္းလင္းပန္းေလးကုိ…ေက်ာ့္ဟာနဲ႔ေထာက္သြားတာ…ျပန္ျမင္လာသည္…ဟင္း…ဘာလို႔မ်ား…တဆံုးမသြင္းတာလဲေက်ာ္ရယ္…ဒီလိုဆန္႔တငင္လုပ္သြားေတာ့…လင္းလင္းအိပ္လို႔မရၿပီ…လင္းလင္းစဥ္းစားေနသည္…ေက်ာ့္ထိပ္ဖူးကေသးေသးေလးမဟုတ္…ေဂၚလီလံုးလို…ေဖာင္းကားေနသည္…ဒါႀကီးသာလင္းလင္းဟာထဲ၀င္လာရင္ဆန္႔ပါ့မလား…အို…မသိပါဘူး…တလိပ္လိပ္ဖီလင္ကတက္လာေတာ့…လက္ကေပါင္ၾကားထဲျပန္ေရာက္သြားသည္…အေစ့ေလးကေထာင္ေနဆဲ…ေက်ာ္လင္းလင္းႏို႔စို႔သြားတာကိုလည္း…တေရးေရးျပန္ျမင္လာသည္…ပက္လက္ကေလးလုပ္ရတာအားမရ…ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္ေလးကိုညာဘက္ေစာင္းၿပီး….ဖက္ေခါင္းအံုးေလးေပၚေဘးတစ္ေစာင္းခြလိုက္သည္…ဖက္ေခါင္းအံုးကို…ေက်ာ္မ်ား…ထင္ေနလားမသိ…လံုးက်စ္ေနတဲ့တင္သားႏွစ္ခုကဒီလိုမ်ိဳးဖက္ေခါင္းအံုးကိုခြထားေတာ့မွ…ႏွစ္ခုကသိသိသာသာကြဲကာေဖာင္းမို႔ေနသည္…ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ေပါင္ေလးက…ဖက္လံုးကိုတအားဖိထားသည္…ညာဘက္လက္ဖက္ေခါင္းအံုးေအာက္မွေန၍ပိုက္ၿပီးဖက္ထားသည္...ဘယ္ဘက္လက္ေတာ့…ပန္းေလးကိုပြတ္သပ္ေနဆဲ…ဒီလိုေဘးတစ္ေစာင္းေျပာင္းလိုက္ေတာ့…ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကပိုၿပီးကပ္သြားသည္…ၾကပ္သြားသည္…လက္ကမရမကအေစ့ေလးကိုလိုက္စမ္းေနသည္…ေပါင္ႏွစ္ကိုေဘးတစ္ေစာင္းနဲ႔အစြမ္းကုန္ၿဖဲလိုက္ေတာ့…ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကအတြင္းသားႏုႏုေလးေပၚလာသည္…ပန္းေရာင္ေလး…လင္းလင္းရဲ႕…ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကား..ေကာင္းလွသည္…တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြက႐ုပ္ေလးကျဖဴစြတ္၀င္းပေနေပမယ့္…ဒီေနရာေလးကမဲေနတတ္သည္…လင္းလင္းဟာကမမဲ…ျဖဴ၀င္းေနသည္…အတြင္းသားႏုႏုေလးက…ေနမထိေလမထိ…ဘယ္ေယာက်္ားေလးႏွင့္မွမဆက္ဆံဖူးေသာအပ်ိဳပစၥည္းစစ္စစ္...ပန္းႏုေရာင္ေလး...အသက္သာ၂၈ေက်ာ္လာသည္...အတြင္းသားေလးေတြက...၁၆ႏွစ္အပ်ိဳျဖန္းေလးအတိုင္းႏုဖတ္ေနသည္…အေစ့ေလးကိုသာသဲသဲမဲမဲပြတ္ရင္း…ေက်ာ့္ကိုတမ္းတမ္းတတေရရြတ္ေနသည္…ဖက္လံုးေအာက္ကညာဘက္လက္ကဖက္လံုးေလးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသည္…အားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္…ျဖဴ၀င္းေနတဲ့လက္ေလးရဲ႕လက္ဆစ္နီနီရဲရဲေလးေတြေတာင္ေပၚေနသည္…ဖီလင္ကတက္လြန္းသျဖင့္…တင္သားေတြကေကာ့ေကာ့ေပးေနမိသည္…လင္းလင္းစိတ္ကူးထဲမွာေတာ့…ေက်ာ္ကသူ႔အေစ့ေလးကိုပြတ္သပ္ေနသည္…လင္းလင္းမခံႏိုင္…
“ဟင့္…ေက်ာ္ရယ္”
“ဟာ…ေကာင္းတယ္…အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ”
“ဟာ…ဟင့္…ရွီး”
ပိုၾကမ္းလာသည္…ကာမအရသာဆိုတာ…အစလုပ္မိရင္ရပ္ဖို႔ကားခက္သည္…ဒီအရသာကိုသိသည္…တစ္ကိုယ္လံုးမွာရွိတဲ့…ေသြးေၾကာေလးေတြထဲမွာ…ပ႐ြက္စိပ္ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာေလွ်ာက္သြားေနသလို…႐ြစိ႐ြစိျဖစ္လာသည္…ရင္ခုန္သံေတြကားအက်ယ္ဆံုးျမည္ဟည္းေနသည္…အေၾကာေလးေတြတံု႔ဆိုင္းသြားသည္…
အာ႐ံုထဲမွာတစ္ခုထဲရွိသည္…ခႏၶာကိုယ္ထဲကရမက္ရည္ေတြထြက္ဖို႔…ဒါထြက္သြားလွ်င္…လင္းလင္းနတ္ျပည္ေရာက္ၿပီ…ပန္းကေလးကား…၀တ္ရည္ေတြထြက္ဖို႔အစြမ္းကုန္ရႈံ႕ပစ္လိုက္သည္…
တစ္ကိုယ္လံုးမွာရွိတဲ့အေၾကာေတြတံု႔ဆြဲသြားၿပီး…ဆစ္ကနဲျဖစ္သြားသည္…၁ခါ…၂ခါ…၃ခါ…ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပန္းထုတ္ပစ္လုိက္သည္…အရသာ…ဒီေလာကမွာအထူးဆန္းဆံုးအရသာ…ေမ့ေဖ်ာက္လို႔မရ…တမ္းတမ္းတတျဖစ္ေစရမည့္အရသာ…လင္းလင္းသိသြားၿပီ…လင္းလင္းၿငိမ္သြားသည္…ရင္ခုန္သံေတြကေတာ့တဒိန္းဒိန္းျဖစ္ဆဲ…လူ႔ေလာကရဲ႕တျခားေနရာကိုေရာက္သြားသလို…ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး…လင္းလင္းပန္းေလးထဲက…လက္က်န္အရည္ေလးေတြကေတာ့တအိအိနဲ႔ထြက္ေနဆဲ…ခႏၶာကိုယ္မွာအင္အားမရွိေတာ့…လင္းလင္းမ်က္စိမွိတ္ၿပီး…ဆက္မွိန္းေနဆဲ…ဒီလိုနဲ႔…ဒီလိုနဲ႔…လင္းလင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္…အိမ္မက္ထဲမွာေက်ာ္ကဆက္ေသာင္းက်န္းေနဆဲ…ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါလား…ေက်ာ္ရယ္…
တီ…တီ…တီ…
မနက္၆း၃၀…ဖုန္းကႏႈိးသံေလးေၾကာင့္ဆတ္ကနဲ…လင္းလင္းႏိုးလာသည္…တျခားေန႔ေတြဆို…ႏိႈးစက္သံကိုပိတ္ၿပီးျပန္အိပ္ေနက်…ဒီေန႔ေတာ့ေက်ာ္လာမည္တဲ့…ခ်စ္သူအသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔မနက္စာအတူတူစားရအံုးမည္…မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုေသခ်ာသစ္ၿပီးသြားတုိက္လိုက္သည္…ေရပန္းကိုအကုန္ဖြင့္ၿပီး…ဆပ္ျပာရည္ကိုပိုထည့္ကာတစ္ကိုယ္လံုးကိုဆပ္ျပာတုိက္လုိက္သည္…မေန႔ကထက္လင္းလင္းကိုယ္ေလးကပိုေမႊးေနသည္…တစ္ကိုယ္လံုးကိုမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔ေသခ်ာသုတ္လိုက္သည္…လင္းလင္းရင္သားကိုပိုၿပီးပံုေပၚေစေသာဘရာစီယာကိုေရြးၿပီးဗီဒိုထဲမွထုတ္လိုက္သည္…ဘယာစီယာကိုခါးေနာက္ကုိေျပာင္းျပန္ပတ္လိုက္သည္…အေရွ႕ေတြခ်ိတ္ကိုေသခ်ာခ်ိတ္သည္…၀င္းမို႔ေနေသာရင္ႏွစ္မႊာက…ေလထဲမွာမို႔မို႔ေလးေဖာင္းေနသည္…ဘယာစီယာကိုေရွ႕ဆြဲလွည့္လိုက္သည္…ဘယာစီယာကရင္ႏွစ္မႊာကိုအုပ္မိေအာင္နည္းနည္းအေပၚကိုတင္လိုက္သည္…ႀကိဳးၾကားထဲကုိလက္လွ်ိဳၿပီးႀကိဳးကို…ပခံုးေပၚတင္လိုက္သည္…ပန္းေရာင္ဘရာစီယာက…လင္းလင္းရဲ႕အလွတရားကိုပိုၾကြေစသည္…ပိုၿပီးေဖာင္းမို႔ေစသည္…လင္းလင္းရင္ႏွစ္မႊာကား…ဘရာစီယာေအာက္မွာ႐ုန္းထေနသည္…တင္းတင္းေလး…လွမွလွ…ရင္ႏွစ္မႊာၾကားကို…လင္းလင္းေရေမႊးဆြတ္လိုက္သည္…ဘရာစီယာၿပီးေတာ့ပင္တီ…မိန္းမအ၀တ္ေတြကရႈပ္ကိုရႈပ္ပါတယ္…ပင္တီေလးကိုလည္းနည္းနည္းက်ပ္တဲ့အထည္ကိုေရြးလိုက္မိသည္…အေရာင္ကပန္းေရာင္…ေျခေထာက္လွလွေလးကိုေျမွာက္ၿပီးစြပ္လိုက္သည္…ပင္တီေလးက…ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ေပါင္တံအတိုင္း…အေပၚကိုတက္လာသည္…လင္းလင္းရဲ႕ေဖာင္းၾကြေနတဲ့ပန္းေလးကိုပင္တီေလးကအုပ္ပစ္လိုက္သည္…တင္းၿပီးကားစြံ႔ေနတဲ့တင္ေတြကပင္တီအၾကပ္၀တ္လိုက္ေတာ့ေကာက္ညွင္းထုပ္လုိျဖစ္သြားသည္…တင္းတင္းေလး…ထံုးစံအတိုင္း…႐ံုးတက္အက်ီၤအစိမ္းႏုေရာင္ေလး၀တ္လိုက္သည္…ၾကယ္သီးတပ္သည္…စကဒ္ကိုလည္းေသခ်ာ၀တ္သည္…မွန္ေရွ႕မွာကိုယ္ကိုတပတ္လွည့္ၾကည့္သည္…ဟိုဆြဲ…ဒီဆန္႔နဲ႔…သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပင္လိုက္သည္…ေရေမႊးဆြတ္သည္…
ဘာလို႔အတြင္းခံအ၀တ္ေတြကအစ…လင္းလင္းေသခ်ာေရြးခ်ယ္ေနတာလဲ…လင္းလင္းမသိစိတ္ထဲမွာ…ေက်ာ့္ကိုဆြဲေဆာင္ခ်င္ေနသည္…ေက်ာ့္အေတြးေတြ…အာ႐ံုေတြအားလံုးလင္းလင္းပဲျဖစ္ခ်င္သည္…ဒါကိုအျပစ္ေျပာမရ…ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူကကိုယ့္ကိုပဲသည္းသည္းလႈပ္ျဖစ္ေနတာျမင္ခ်င္သည္…ကိုယ့္ကိုပဲဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္သည္…မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕...အတၱ...မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုေသေသခ်ာခ်ာေလးခ်ယ္သလိုက္သည္...အရင္ကခရမ္သာလိမ္းေနက်...ဒီေန႔ေတာ့...မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးလိမ္းလိုက္သည္...၀င္းမြတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက...ျမင္သူကိုေငးသြားေစသည္...ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကိုအနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းနီေလး...ဆိုးေပးလိုက္သည္...ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကိုဖိကပ္ၿပီး...ညွိလိုက္သည္...ခ်စ္စရာႏႈတ္ခမ္းေလးက...ပါးလ်ျခင္း...ျပတ္သားျခင္း...အထက္တန္းက်ျခင္းကိုေဖာ္ျပေနသည္...ေက်ာ္သာေတြ႔လွ်င္...ဖက္နမ္းပစ္လိုက္မည္ကားအမွန္...စိတ္ႀကိဳက္အလွျပင္ၿပီးေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္သြားၿပီး...
“မိႏွင္း...ၾကက္ဥႏွစ္လံုးေၾကာ္ထားေနာ္...မၾကက္တၾကက္ေလးေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့...မမ”
သူလာလွ်င္ေပါင္မုန္႔ႏွင့္ၾကက္ဥေၾကာ္စားရေအာင္လို႔ပါ...
တီ…ေတာင္…
မမတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့…
ေက်ာ္…
“ဟယ္”
အံ့ၾသသြားေပမယ့္…ေက်နပ္သြားသည္…ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕အစမွာကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့လူကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့…လင္းလင္းေပ်ာ္သြားသည္…
“ဂြတ္ေမာနင္း…မ”
“ဂြတ္ေမာနင္း…ေက်ာ္…လာေလအထဲကို၀င္ခဲ့”
ေက်ာ္...အိမ္ထဲ၀င္လာသည္...လင္းလင္းတံခါးကုိျပန္ပိတ္လိုက္သည္...
“မုန္႔စားၿပီးသြားၿပီလား”
“ဘယ္စားရအံုးမလဲ…မကိုေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔အေစာႀကီးထလာတာ…မေကာစားၿပီးၿပီလား”
“ဟင့္အင္း”
ဘယ္စားရအံုးမလဲ…အိပ္ယာထေနာက္က်ေနတာကိုး…ညကေက်ာ့္အေၾကာင္းေတြးၿပီးဖီလင္တက္ေနတာ…ေကာင္ဆိုးေလးေသာင္းက်န္းသြားေတာ့…လင္းလင္းခမ်ာ…ေျဗာင္းဆန္ၿပီးက်န္ခဲ့တာကိုး…ေနာက္ဆံုးအားကုန္သြားမွ…အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ…လင္းလင္းျပန္ေတြးၿပီးရွက္ေသြးျဖာသြားသည္…
“မကို…တိုးတုိးေလးေျပာစရာရွိတယ္”
“ေက်ာ္…ဘာေျပာမလို႔တုန္း”
ေက်ာ္ကလက္ႏွစ္ဖက္ကိုကေတာ့ပံုမ်ိဳးလုပ္ကာ…တိုးတိုးေလးေျပာမယ့္ဟန္ျပင္သည္…လင္းလင္းမ်က္ႏွာေလး…ေက်ာ့္အနားကပ္သြားသည္…
“ရႊတ္”
လင္းလင္း…ခံလိုက္ရသည္…ေက်ာ္လူလည္က်သည္…လင္းလင္းကိုညာတာပါေတးႏွင့္ခိုးနမ္းသည္…လင္းလင္းသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေနာက္က်သြားသည္…ေက်ာ္…လင္းလင္းပါးျပင္မွာ…အခ်စ္တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ပစ္လိုက္သည္…
“ဟာ…လူဆိုး”
လင္းလင္းမ်က္ႏွာေလး…နီသြားသည္…ရွက္သြားသည္…ဒါေပမယ့္ေက်နပ္ပါသည္…ၾကည္ႏူးမိပါသည္…“ေက်ာ္...မေကာင္ဘူးကြာ”
ေက်ာ့္ရင္ဘတ္ကိုလက္သီးႏုႏုေလးနဲ႔တစ္ခ်က္လွမ္းထုလိုက္သည္...ေက်ာ္ရီေနသည္...ဒီေန႔မ...သိပ္လွသည္...မေန႔ထက္မ...ပိုလွသည္...ရွက္ေသြးျဖန္းၿပီး...ကိုယ္ကိုခ်ာကနဲလွည့္ကာ...ထမင္းစားခန္းကိုေလွ်ာက္သြားသည္...
“လာ...မုန္႔သြားစားရေအာင္”
ေက်ာ္ေနာက္ကလိုက္သြားသည္...လင္းလင္းမွားျပန္ၿပီ...ေက်ာ္...ေက်ာ္...လင္းလင္းရဲ႕တင္သားက်စ္က်စ္ေလးေတြ...ဘယ္လိုလႈပ္သြားတယ္ဆိုတာ...အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ေနမိသည္...မလမ္းေလွ်က္တာအရမ္းမိုက္သည္...ေမာ္ဒယ္ေတြလို...မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းထဲေပၚတြင္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္...ေျဖာင့္တန္းတဲ့ေပါင္တံေတြကိုတင္းေနတဲ့စကဒ္ေအာက္မွာအထင္းသား...သြယ္လ်တဲ့ေျခသလံုးသားေလးက...ဆင္စြယ္တစ္ေခ်ာင္းလို...ျဖဴ၀င္းေနသည္...ဟင္း...ကိုက္စားပစ္လိုက္ခ်င္သည္...မရဲ႕၀ိုင္းစက္ေနတဲ့တင္သားေတြကက်စ္လစ္ေနသည္...တင္ေတြကမရမ္းခါ...ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး...လႈပ္သည္ဆုိရံုေလးလႈပ္သည္...မရယ္...မတစ္ကိုယ္လံုးကိုအနမ္းမိုးရြာခ်ပစ္လိုက္ခ်င္သည္...မအလွကား...ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ေသြးဆူေစသည္...မေနာက္ကေနေပြ႔ၿပီးဖက္ထားခ်င္သည္...ဧည့္ခန္းႏွင့္ထမင္းစားခန္းကေျခလွမ္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္သာရွိသည္...ေက်ာ္မေက်နပ္...အလွမ္း၁၀၀ေလာက္ျဖစ္ေစခ်င္သည္...ဒါမွမရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကိုတ၀ႀကီးၾကည့္လို႔ရမွာ...
လင္းလင္းရင္ထဲမွာေပ်ာ္ေနသည္...ေက်ာ္ကိုထမင္းစားခန္းထဲေခၚကာ...မနက္စာအတူတူစားမည္...
ထိုင္ခံုကိုေနာက္သို႔ဆြဲေပးၿပီး
“ဒီမွာထုိင္...ေက်ာ္”
ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခုၾကားကိုၾကက္ဥေၾကာ္ေလးထည့္ေပးၿပီး...ေက်ာ့္အေရွ႕ကိုခ်ေပးလိုက္သည္...ယိုဘူးကိုဖြင့္ၿပီး...ေပါင္မုန္႔ေပၚမွာေသခ်ာသုတ္ေပးလိုက္သည္...
“စားေနာ္...ေက်ာ္”
“မေရာ...မစားဘူးလား”
“စားမွာေပါ့...ေက်ာ္ရဲ႕”
ေကာ္ဖီေလးကိုေမႊေပးၿပီး...ေက်ာ့္အနားကိုတိုးေပးလိုက္သည္...
“ေက်ာ္...ေဖ်ာ္တာေလာက္ေတာ့ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္”
“ေကာင္းပါတယ္မရဲ႕...ဒီေလာက္လည္းမဟုတ္ပါဘူး”
မနက္ခင္းမွာခ်စ္ျခင္း...ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႕...ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကည္ႏူးေနသည္...တီတီတာတာေျပာၾကသည္...မ်က္၀န္းေတြက...တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မခြာ...တစ္ခ်ိန္လံုးျပံဳးေနသည္...ေအာ္...ခ်စ္စခင္စၾကင္နာစဆိုေတာ့...အားလံုးစားၿပီးသြားေတာ့အလုပ္သြားဖို႔နည္းနည္းေစာေနေသးသည္...
ေက်ာ္က...
“မ...သြားဖို႔ေစာပါေသးတယ္...Laptopကိုဆက္လုပ္ရမလား”
ေက်ာ္ဥာဏ္ဆင္တာလား...ရိုးရိုးသားသားလား...လင္းလင္းေက်ာ့္မ်က္ႏွာေလးကိုအကဲခတ္လိုက္ေတာ့...သေဘာရုိးနဲ႔ေျပာတာထင္ပါရဲ႕...ေတာ္ၾကာ...မေန႔ကလိုျဖစ္ၿပီး...ဒီေန႔အလုပ္သြားႏိုင္မည္မထင္...ရွက္ေသြးျဖာသြားသည္...မေန႔ကအေၾကာင္းျပန္ေတြးတိုင္းဘာလို႔ရွက္ေနမိသည္မသိ...
“လာ...လိုက္ခဲ့”
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့...ေက်ာ္ကစားပြဲမွာထုိင္ၿပီးLaptopကိုဖြင့္လိုက္သည္...လင္းလင္းအကဲခတ္ေနဆဲ...သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနသလိုလို...အလုပ္သြားဖို႔ဟိုုဟာထည့္ဒီဟာထည့္လုပ္ေနသလို...ေက်ာ့္ကိုေခ်ာင္းေနသည္...လင္းလင္း...အမွန္အတိုင္းေျပာလွ်င္ေက်ာ့္ကိုေၾကာက္သည္...ခ်စ္တာကခ်စ္သည္...ေယာက်္ားဟာ...ေယာက်္ားပဲ...အခြင့္အေရးေပးလာလွ်င္ယူမွာပဲ...ပလူးပလဲေနလွ်င္...ေက်ာ္...လင္းလင္းကိုအထင္ေသးလိမ့္မည္...အခုေတာ့ေက်ာ္ကရိုးပါသည္...သူ႔Laptopကိုပဲျပင္ေနသည္...စိတ္ခ်သြားလို႔လားမသိ...ျပတင္းေပါက္ေလးက...လိုက္ကာေလးကိုဟရင္းအျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေနသည္...ဒီေန႔မိုးမရြာ...မနက္မရြာလွ်င္ညေနက်ေတာ့ရြာလိမ့္မည္ထင္ပါသည္...
အနားကေနေက်ာ္ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္လင္းလင္းလန္႔သြားသည္...ေက်ာ္...အေနာက္မွာရပ္ေနသည္...လင္းလင္းကကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ေတာ့...ေက်ာ့္ရင္ခြင္ထဲကိုတန္းေရာက္သြားသည္...ဟင္း...ေရွာင္ပါတယ္ဆိုမွ...တည့္တည့္လာတိုးေနသည္...ေက်ာ္ကတင္းတင္းေလးဖက္လိုက္သည္...လင္းလင္းနဖူးေလးကိုအျမန္နမ္းလိုက္သည္...
ညာဘက္ပါးကိုနမ္းဖို႔ျပင္သည္...
“လူဆိုး”
“ေတာ္ပါေတာ့”
မရ...ေက်ာ္...ဘယ္ဘက္ပါးကိုထပ္နမ္းသည္...လင္းလင္းရုန္းသည္...မရ...ရုန္းတယ္ဆိုရံုေလးရုန္းတာကိုး...ေက်ာ့္လက္ကမလြတ္...
“ဟင့္...ေတာ္ၿပီကြာ”
ေက်ာ္...မ...ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းခ်င္သည္...ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနီးေအာင္ကပ္လုိက္ေတာ့...လင္းလင္ရုန္းေတာ့သည္...မရ…ေက်ာ္…လင္းလင္းခါးက်င္က်င္ေလးကိုအတင္းဖက္ထားသည္…မ်က္ႏွာေလးကိုလႊဲဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္…တစကၠန္႔ေလာက္ေနာက္သြားသည္...ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုဂေဟဆက္သြားသည္…လင္းလင္း႐ုန္းဖို႔ေမ့သြားသည္…မႏႈတ္ခမ္းေလးႏူးညံ့သည္…ႏႈတ္ခမ္းနီလွလွေလးရဲ႕ရန႔ံေလးကသင္းသင္းေလးေမႊးေနသည္…ခ်ိဳလိုက္တာ…ေျဖးေျဖးေလးစုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့…လင္းလင္းမွင္တက္ေနမိသည္…ေက်ာ္ရဲ႕လွ်ာကလင္းလင္းပါးစပ္ထဲကို၀င္လာသည္…မေနတတ္…စိတ္ထဲတြင္ရြံ႕သလိုလိုခံစားရသည္…ခဏသာ…ငရွဥ့္လိုပဲလင္းလင္းပါးစပ္ထဲကိုဟိုဟိုဒီဒီတိုး၀င္လာသည္…လင္းလင္းလွ်ာေလးနဲ႔တားလိုက္မိသည္…လွ်ာႏွစ္ခုထိသြားခ်ိန္မွာေတာ့…လင္းလင္းေမ်ာသြားသည္…လင္းလင္းမ်က္စိေလးကိုမိွတ္လိုက္သည္…ေက်ာ့္လွ်ာေလးကိုျပန္တို႔မိသည္…ႏွစ္ေယာက္သားပါးစပ္ထဲတြင္လွ်ာခ်င္းခ်စ္တင္းေႏွာေနသည္…ေက်ာ္…လင္းလင္းေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္ယူလိုက္သည္…လင္းလင္းႏႈတ္ခမ္းေလးက…ဂ်ယ္လီေလးက်ေနသည္…အိအိေလးနဲ႔ေက်ာ့္ပါးစပ္ထဲကိုေရာက္လာသည္…တယုတယနဲ႔ေက်ာ့္လွ်ာေလးနဲ႔ယက္လိုက္သည္…လင္းလင္း…အလုိက္သင့္ေက်ာ့္အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးကို…ဆြဲယူလိုက္သည္…ေက်ာ့္လိုပဲ…လင္းလင္းလွ်ာေလးနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို…လွ်ာနဲ႔တို႔လိုက္သည္…သံုးမိနစ္အနမ္း…ႏွလံုးသားထဲမွာအခ်စ္ေတြေပ်ာ္၀င္သြားသည္…ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေနတာကခဏေလးရပ္သြားသည္…လင္းလင္း…ေက်ာ့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္…ေက်ာ္သိသည္…သို႔ေသာ္ဘာမွန္းမသိ…လင္းလင္းခါးေလးကိုတင္းကနဲဖက္ပစ္လိုက္ျပန္သည္…လင္းလင္းလက္ႏွစ္ဖက္က…ေက်ာ့္ကိုဖက္လုိက္သည္…ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပူးကပ္သြားသည္…သို႔ေသာ္…တစ္ခုခုခံေနသည္…အတင္းဖိကပ္ပစ္လိုက္သည္…ၾကားကခံေနေသာ…လင္းလင္းရင္ထြားထြားကား…ေက်ာ့္ရင္ဘတ္ႏွင့္ကပ္သြားသည္…ျပားကပ္သြားသည္…ေက်ာ့္…လက္ေတြကဒီအတိုင္းမေန…လင္းလင္းခါးကိုဖက္ထားရာကေနေအာက္ကိုေလ်ာက်လာသည္…လံုးက်စ္တဲ့တင္သားေတြကိုအုပ္ကိုင္လိုက္သည္…ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္သည္…ညွစ္သည္…တင္သားလံုးလံုးေလးက…ေက်ာ့္လက္ထဲမွာ…တင္းေနသည္…လင္းလင္းရဲ႕အေရွ႕ကအဖုတ္ေလးကလည္း…ေဖာင္းကားေနသည္…အတြင္းသားေတြကေျဖးေျဖးေလး…ညွစ္ေနမိသည္…ေက်ာ့္ဟာလည္းေဖာင္းကားလာသည္…အတြင္းခံထဲမွာထၾကြေနသည္…အတြင္းခံထဲကေနၿခိမ္းေျခာက္ေနသည္…အတင္းဖိကပ္ထားေတာ့…ေက်ာ့္ဟာေလးကေသြးတိုးေနတာ…လင္းလင္းသိသည္….ေက်ာ္….ရယ္….ေက်ာ့္လက္ေတြကလင္းလင္းတင္သားေပၚမွာေဆာ့ကစားေနသည္…ပြတ္ရင္းပြတ္ရင္း…အရွိန္ကတက္လာသည္…ေက်ာ္…မသိမသာနဲ႔ခုတင္နားကိုေရႊ႕သြားသည္…လင္းလင္းသတိမထားမိ…အေတြ႔အထိမွာမိန္းေမာေနဆဲ…ခ်စ္သူႏွစ္ဦး…ခုတင္ေပၚကိုမသိမသာလဲက်သြားသည္…ေက်ာ္ကေအာက္မွာ…လင္းလင္းကအေပၚမွာ…ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကားအနမ္းမပ်က္…ပတ္၀န္းက်င္ကိုေမ့သြားသည္…ႏွစ္ေယာက္စလံုး…ရင္ထဲမွာတစ္ခုပဲသိသည္…အရမ္းခ်စ္ခ်င္ေနသည္…ေက်ာ့္လက္က…လင္းလင္းတင္သားမို႔မို႔ကိုဆုတ္နယ္ေနသည္…တင္ႏွစ္လံုးၾကားကေနရာေလးကိုလက္ကမထိတထိ…စမ္းလိုက္သည္…
“အ…ဟာ”
လင္းလင္းတြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္…ရန္သူကေနာက္ေက်ာကေန…၀င္ခ်လာသည္…အတြင္းစည္းနဲ႔နီးကပ္ေနၿပီ…လင္းလင္းဖင္ေလး…အတင္းရႈံ႕ပစ္လိုက္သည္…အေရွ႕ကလိွဴဏ္ေခါင္းေလးက…ေပ်ာ္ေနသည္လားမသိ…အရည္ေတြစိုစြတ္လာသည္…သဘာ၀က…သူ႔အလိုအေလ်ာက္…လုပ္ေပးေနသည္…ပင္တီေလးက…အရည္ေတြေၾကာင့္စိုရႊဲေနၿပီး…အကြဲေၾကာင္းေလးနဲ႔တသားထဲျဖစ္ေနသည္…ေက်ာ္လက္ေတြကေရွ႕တိုးခ်င္သည္…သို႔ေသာ္…တင္းမို႔ေနတဲ့တင္သားေတြေၾကာင့္…အတြင္းေနရာကိုအလြယ္တကူစမ္းလို႔မရ…တင္ႏွစ္ခုၾကားမွာေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္…ေက်ာ္…လက္ေတြကပြတ္သပ္ရင္း…ေပါင္သားေလးတစ္ေလွ်ာက္ပြတ္သပ္ေနမိသည္…အစုန္အဆန္…စကဒ္ရဲ႕ေအာက္စေလးကိုစမ္းမိေတာ့…အေတြးထဲမွာလက္ကနဲ…လက္ကနဲျဖတ္ကနဲမသိမသာဆြဲတင္လိုက္သည္…လင္းလင္းမသိေသး…ေက်ာ္ရဲ႕ေရွ႕ကဟာက…ေဖာင္းကားေနသည္…လင္းလင္းအေရွ႕ကေတာင္ကုန္းေလးကိုေထာက္ထားသည္…ခံစားခ်က္ကား…ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ေတာ့…လင္းလင္းခမ်ာ…အေရွ႕ေကာအေနာက္ေကာ…ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရသည္…ေက်ာ္…လက္ကေလးက…ေပါင္သားေတြကိုပြတ္ေနရင္းက…တင္သားေဖာင္းေဖာင္းေလးေအာက္နားကိုပြတ္လိုက္သည္…တေျဖးေျဖးနဲ႔…အတြင္းပိုင္းကိုေရာက္လာသည္…ေျဖးေျဖးေလး…ရန္သူ႔စခန္းကိုတိတ္တိတ္ေလး…၀င္စီးမည့္ပံုစံ…အကြဲေၾကာင္းေလးနားကိုလက္ကေရာက္သြားသည္…ပင္တီေလးက…အရည္ေတြစိုရႊဲေနသည္…ဒါျပႆနာမဟုတ္...ပိုေတာင္ေကာင္းေသးသည္...အရည္ေလးေတြက…ေခ်ာက်ိေခ်ာက်ိနဲ႔ပိုၿပီးပြတ္လို႔ေကာင္းသည္…အကြဲေၾကာင္းနဲ႔လက္ၾကားမွာပင္တီေလးသာခံေနသည္…ေနာက္ကေန…လက္နဲ႔…လင္းလင္းအကြဲေၾကာင္းကိုေထာက္ထားေတာ့…လင္းလင္း႐ူးၿပီ…ရန္သူ…
အသိေပးသံကဆူညံသြားသည္…အရည္ေတြကအတင္းလိွမ့္ထြက္လာသည္…ေက်ာ္ပင္တီေလးေပၚကေနအကြဲေၾကာင္းေလးကိုမွန္းၿပီးပြတ္ေပးေနသည္…ဒီေနရာကအေရးႀကီးသည္…ထိတာနဲ႔…ရင္ထဲမွာဟုန္းခနဲမီးေတာက္သြားသည္…မခံႏုိင္…ျဖစ္မွာေပါ့…လူးလူးလိမ့္လိမ့္ေလးျဖစ္သြားေတာ့…လင္းလင္းရင္ႏွစ္မႊာကအေပၚကေန…ပြတ္ဆြဲသလိုျဖစ္သြားသည္…ေက်ာ္လက္တစ္ဖက္ကခါးေလးကိုတင္းတင္းေလး…ဖက္ပစ္လုိက္သည္…ဒီအခ်ိန္မွာလက္လြတ္မခံႏုိင္…ခါးလည္ကျဖတ္ၿပီးဖက္ထားေတာ့…လင္းလင္း႐ုန္းေသာ္လည္းမရ…ခက္ေနတာကအကြဲေၾကာင္းေလးက…သမန္းျမက္ရွသေလာက္ပဲဟေနသည္…အပ်ိဳကိုး…ေနာက္…ဒီလိုအထိအေတြ႔မ်ိဳးႀကံဳရေတာ့…လင္းလင္း…ပန္းေလးကိုအတင္းရႈံ႕ထားသည္…မလြယ္…ေက်ာ္စိတ္မေလ်ာ့ပါ…ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကိုေသခ်ာနမ္းေနရင္း…ေအာက္ကလည္းပြတ္ေပးေနမိသည္…လင္းလင္းကလူသား…အထိအေတြ႔ကိုမခံႏုိင္…အပ်ိဳဆိုေတာ့ပိုဆိုးသည္…တစ္ခါမွေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကဒီလိုမ်ိဳးပြတ္ေပးတာမခံဘူး…ေက်ာ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုမြတ္သိပ္စြာ…စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္…ခုနက႐ုန္းလိုက္ေတာ့…လင္းလင္းခႏၶာကိုယ္ေလးကအေပၚကိုအနည္းငယ္တက္လာသည္…ေက်ာ္ေသခ်ာစမ္းလို႔ရသြားသည္…အတြင္းကိုလက္လွမ္းမွီသြားသည္…ေက်ာ္…စမ္းရင္းစမ္းရင္း…အကြဲေၾကာင္းေလး…တစ္ေလွ်က္ကိုစုန္ကာဆန္ကာပြတ္ေနသည္…လင္းလင္းအေတြးေတြကနတ္ျပည္ေက်ာ္ကာဟိုးကမာၻ႔အျပင္ဘက္ကိုေရာက္ေနၿပီ…အကြဲေၾကာင္းေလးေအာက္ဆံုးကအေစ့ေလးလားမသိ…ပြတ္ပစ္လိုက္သည္…
“မလုပ္ပါနဲ႔ဆုိကြာ”
လင္းလင္းပါးစပ္က…မုသာ၀ါဒေလးထြက္သြားသည္…စိတ္ထဲမွာေတာ့…ပြတ္စမ္းပါေက်ာ္ရယ္…အရည္ေတြထြက္တဲ့အထိပြတ္ေပးေစခ်င္သည္…ေက်ာ္ကလည္း…ဂ႐ုတစိုက္ပြတ္ေနဆဲ…လင္းလင္းတစ္ကိုယ္လံုး…တီေကာင္ဆားပက္ခံရသလို…တြန္႔လိမ္ေနသည္…ခံစားခ်က္ကားတရိပ္ရိပ္နဲ႔အျမင့္ဆံုးေရာက္သြားသည္…လင္းလင္း…ေက်ာ့္ကိုအတင္းဖက္ထားသည္…ေက်ာ့္လက္ေတြကပိုျမန္လာသည္…
လင္းလင္း…ဖင္ေလးကိုအစြမ္းကုန္ေနာက္ကိုေကာ့ပစ္လိုက္သည္…အကြဲေၾကာင္းေလးကပိုဟလာသည္…သို႔ေသာ္…က်ဥ္းက်ဥ္းေလး…ေက်ာ့္လက္ခလယ္ေတာင္မ၀င္…ပိုၿပီးဖိပြတ္ပစ္လိုက္သည္…ဖင္ကေလးက…ေလထဲမွာပိုၿပီးရမ္းခါေနသည္…ေက်ာ့္လက္ကလည္းအတင္းလိုက္ပြတ္သည္…
“ေက်ာ္ရယ္”
“ေက်ာ့္”ခ်စ္သူနာမည္ကိုအသံေလးဟစ္ၿပီးေခၚပစ္လိုက္သည္…
“ျပြတ္”
အတြင္းကေန…အရည္ေတြပန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္…လက္ကေႏြးကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္…အရည္ပူေႏြးေတြကပင္တီမွာအုိင္ထြန္းေနသည္…လင္းလင္းတုန္ရီေနတာကေန…ၿငိမ္သြားသည္…လင္းလင္းၿပီးသြားၿပီ…ေက်ာ္လုပ္ေပးတာ…အရမ္းေကာင္းသည္…လင္းလင္းေက်နပ္သြားသည္…ေက်ာ္…အရမ္းေတာ္သည္…လင္းလင္းရင္ထဲကမီးကိုၿငိမ္းပစ္လိုက္ႏုိင္သည္…ေအာင္ေက်ာ္ထက္…မရဲ႕…စကဒ္ကိုခၽြတ္ပစ္ခ်င္ေနသည္…လင္းလင္းၿပီးသြားေပမယ့္…ေက်ာ္ကဘာမွမလုပ္ရေသး…ေက်ာ္ေသြးဆူေနၿပီ…အရမ္းခ်စ္ရတဲ့…မကေက်ာ့္ကိုယ္ေပၚမွာလူးလိွမ့္ေနတာ…ေက်ာ္လည္းလုပ္ခ်င္သည္…ညာဘက္တင္သားေဘးက…ဇစ္ကို…လက္ကစမ္းမိသည္…ဆြဲခ်လိုက္သည္…မရ…လင္းလင္းလက္ကေလးကဇတ္ကနဲေက်ာ့္လက္ကိုဖမ္းကိုင္ထားသည္…
“အရမ္းခ်စ္တယ္…မရယ္”
“ခ်စ္ပါတယ္…ေက်ာ္ရယ္”
“ေက်ာ္…မကိုခ်စ္ခ်င္တယ္ကြာ”
“ဟင္း…ေတာ္ၿပီေနာ္”
“ဟင္း”
ေက်ာ္…မေက်နပ္…သူကို႔က်ေတာ့ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးရသည္…ဒီကတန္းလန္းႀကီး…အတြင္းခံေအာက္မွာ…ညီေလးကေပါက္ကြဲေတာ့မည္…တင္းေနတာမွ…ကြဲထြက္ေတာ့မလားထင္မွတ္ရသည္…
“ေက်ာ္…မကိုခ်စ္တယ္မလား”
“ခ်စ္တာေပါ့”
“ေက်ာ့္ကို…အေျဖအလြယ္ေလးေပးလိုက္လို႔…ေက်ာ္ကအထင္ေသးတာလား”
“ဟာ…မဟုတ္ဘူးေနာ္…လံုး၀မဟုတ္ဘူး”
“ဒီအရြယ္ထိဘယ္သူ႔ကိုမွခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးေနာ္…ေက်ာ္နဲ႔က်မွခ်စ္မိသြားတာ…ေက်ာ္…မကုိတန္ဖိုးထားရမယ္ေနာ္”
“အင္းပါ”
လင္းလင္း…စကားလံုးေတြနဲ႔…ပါမစ္ပိတ္လိုက္သည္…ခ်ာတိတ္ကမလြယ္…စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ခရီးဆံုးထိ…ေလွ်ာက္လုပ္ႏုိင္သည္…လင္းလင္းကမိန္းကေလး…မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းရမည္…ေက်ာ့္ကိုေတာ့သနားသည္…သူလည္းလုပ္ခ်င္ရွာေပမေပါ့…ဒါေပမယ့္…ဒီေလာက္လိုက္ေလ်ာတာေတာင္လြန္လွၿပီ…ေက်ာ္နဲ႔ပလူးပလဲေနတာ….လင္းလင္းပန္းေလးကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္ပြတ္တာ…အေတာ့္ကိုလြန္ေနၿပီ…
“အလုပ္သြားရေအာင္ေနာ္”
“ခဏေလး…မ”
ေက်ာ္…သူ႔ပါးျပင္ေလးကိုလက္ညွိဳးထိုးျပသည္…လင္းလင္းနမး္လိုက္ပါသည္…
လင္းလင္း…ပါးေလးကိုျပန္ၿပီးလက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္သည္…ေက်ာ္…ရီေနသည္…အျမန္နမ္းလိုက္သည္…
“ကဲ…ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္”
လင္းလင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားၿပီးအရည္ေတြကိုေသခ်ာေဆးလိုက္ပါသည္…ရွက္လိုက္တာ…တစ္သက္လံုးထိန္းလာသမွ်…သူနဲ႔က်မွအရည္ေပ်ာ္သြားသည္…ပလူးပလဲေနမိသည္…သူလုပ္သမွ်မျငင္းဆန္ႏုိင္…လင္းလင္း…ပင္တီေပၚကေနေရေလာင္းခ်ေနသည္…မရ…လင္းလင္းေအာက္ကႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုက…တင္းၿပီးေဖာင္းကားေနသည္…ရွက္စရာႀကီးကြယ္…ပင္တီေလးေပၚမွာ…အရည္ေတြကရႊဲေနတာပဲ…ေက်ာ္…လူဆိုး…လင္းလင္းအကြဲေၾကာင္းအတိုင္း…အစုန္အဆန္ပြတ္ေနလိုက္တာ…လင္းလင္းကလည္းမျငင္းမိ…တကယ္ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းသည္…ဟင္း…အရသာကေတာ့တစ္သက္မေမ့စရာပဲ…ပင္တီေလးကိုအသာခၽြတ္ၿပီး…အကြဲေၾကာင္းအတိုင္းေရနဲ႔ပြတ္ေဆးလိုက္ခ်င္သည္…စကဒ္ကိုေရမစိုေအာင္…ေသခ်ာ…မ…တင္သည္…မရ…တင္းၿပီးကားေနတဲ့တင္ေတြကခံေနသည္…ဇစ္ကိုဆြဲခ်ၿပီးခၽြတ္လိုက္သည္…တင္ေတြကခံေနသည္…ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ့ဖင္…အေပၚကုိလွန္ေတာ့လည္းခံေနသည္…ေအာက္ကိုခၽြတ္ေတာ့လည္းတစ္ေနသည္…ကိုယ္ကိုေရွ႕နည္းနည္းကုန္းၿပီးခၽြတ္ခ်လိုက္သည္…စကဒ္ေလးက…ကၽြတ္က်သြားသည္…ေရမစိုေအာင္ေျခသလံုးေလာက္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္မယူလိုက္သည္…ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုတစ္ေခ်ာင္းခ်င္း…ပင္တီထဲကထုတ္လိုက္သည္…အိုး…လွလိုက္တာ…ျဖဴ၀င္းေနတဲ့တင္ႏွစ္လံုးက…ကားစြံ႔ကာရာ၀င္အိုးပံုစံေလးျဖစ္ေနသည္…ဒါ့ေၾကာင့္လည္း…ေတြ႔သမွ်ေယာက်္ားေတြက…လင္းလင္းဖင္ကိုငမ္းၾကျခင္းျဖစ္သည္…ေပါင္ရင္းကားမတုတ္…တင္ကသပ္သပ္…ေပါင္ကသပ္သပ္ျဖစ္ေနသည္…ဒီလိုျဖစ္ေအာင္…လင္းလင္းGymေဆာ့ရသည္…လင္းလင္းကလူတစ္မ်ိဳး…တျခားမိန္းကေလးေတြလို…ေရႊေတြဘာေတြသိပ္မမက္…အလွလည္းသိပ္မျပင္…ခႏၶာကိုယ္အလွကိုေတာ့မက္သည္…၁၇…၁၈ကတည္းကGymေဆာ့ေတာ့…ေဘာ္ဒီကအမိုက္စားျဖစ္ေနသည္…အစားလည္းထိန္းတာပါသည္…အဆီပုိမရွိတဲ့…ေျဖာင့္တန္းတဲ့ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကားလိုက္သည္…လင္းလင္းအတြင္းပစၥည္းကေဖာင္းေနသည္...ကားေနသည္...သို႔ေပမယ့္...ၿပဲမေန...စိေနသည္...ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကားထားတာေတာင္...အကြဲေၾကာင္းကသိပ္ဟမလာ...အရည္ေတြကေတာ့စိုရႊဲေနဆဲ...ေရျမန္ျမန္ေဆးလိုက္သည္…အကြဲေၾကာင္းၾကားထဲကပန္းႏုေရာင္အတြင္းသားေလး…ေပၚတယ္ဆို႐ံုေလးေပၚေနသည္…အနားတြင္ရွိေသာမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးနဲ႔အျမန္သုတ္လိုက္သည္…ပင္တီကစိုရႊဲေနသည္…ဒါကိုျပန္မ၀တ္ခ်င္…စိုစိစိုစိနဲ႔…အတြင္းမွာအနာေတြေပါက္လိမ့္မည္…အလုပ္မွာကအၾကာႀကီးထိုင္ရမွာ…ဒီလိုစိုေနလွ်င္…ေအာက္ေစာ္နံ႔ထြက္လာလိမ့္မည္…တန္းေလးေပၚကိုပင္တီေလးလႊားတင္ထားလိုက္သည္…စကဒ္ကိုျပန္၀တ္လိုက္သည္…တစ္ေနသည္…အေရးထဲ...ဒင္းကတေမွာင့္...ျမန္ျမန္၀တ္ကာကပိုကယိုျဖစ္ေနတာကိုျပင္လိုက္သည္…ဟင္း…ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတာ့…ခက္ပါတယ္…အျပင္ထြက္လာေတာ့…ေက်ာ္ကျပံဳးစိစိနဲ႔…မကိုၾကည့္ေနသည္…အနားကိုေရာက္လာေတာ့…
“ေကာင္းရဲ႕လား…မ”
“ဘာေကာင္းတာလဲ…မသိဘူးသြား”
“မသိဘူးေပါ့”
“ဟာ…ရွက္စရာႀကီးကြာ…ေတာ္ေတာ့”
ေက်ာ္ကလင္းလင္းကိုဖက္ဖို႔ဟန္ျပင္သည္…
“ဟင္းေနာ္”
ေက်ာ္လက္ကေလး…တြန္႔သြားသည္…
“ေက်ာ္…လူေတြေရွ႕မွာေကာင္းေကာင္းေနေနာ္”
“ဘာျဖစ္လို႔တုံး”
“မကဲရဘူးေနာ္”
“စိတ္ခ်…ေနာက္မွာပဲကဲမယ္”
“ဘာ”
ေက်ာ္ေပ်ာ္ေနသည္…မ…ေဒါကန္ေနတဲ့ပံုေလးကခ်စ္စရာ…ေက်ာ္…ဧည့္ခန္းဘက္ကိုေျပးထြက္လာသည္…လင္းလင္း…ေဒါပြၿပီးက်န္ခဲ့သည္…လင္းလင္းတံခါးကိုအျမန္ပိတ္ၿပီး…စကဒ္ကိုအျမန္ခၽြတ္လိုက္သည္…ဗိဒိုထဲမွပင္တီအသစ္တစ္ထည္ထုတ္လိုက္သည္…မွန္တင္ခံုေပၚကေပါင္ဒါမႈန္႔ဘူးကိုယူလိုက္သည္…ေပါင္ဒါမႈန္႔ကို…လက္ထဲနည္းနည္းထည့္ၿပီး…တင္ႏွစ္လံုးကိုလူးလိုက္သည္…လွပါတယ္ဆိုမွ…ေမႊးပါေမႊးေနသည္…ပင္တီကိုျပန္၀တ္သည္…ေရေမႊးေလးနည္းနည္းဆြတ္လိုက္သည္…ေအာက္ပိုင္းေလးကေမႊးရန႔ံေလးသင္းပ်ံ႕ေနသည္…စိတ္ထဲမွာဒီပင္တီကနည္းနည္းၾကပ္တယ္လို႔ခံစားေနရသည္…ျဖစ္မွာေပါ့…ေရွ႕ကဟာကေဖာင္းေနတာမွမို႔မို႔ေလး….ေဖာင္းကားေနတဲ့ပန္းေလးကိုပင္တီကမနည္းအုပ္ေနရသည္…စကဒ္ကိုအျမန္၀တ္ၿပီး…သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္…အက်ီၤကိုဆြဲဆန္႔လိုက္သည္…လင္းလင္း…ျခင္းေတာင္းေလးနဲ႔…လက္ကိုင္အိတ္ေလးယူၿပီး…အျပင္ထြက္လိုက္သည္…ေက်ာ္ကအိမ္အျပင္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ…
“မိႏွင္းေရ..တံခါးလာပိတ္ပါအံုး”
“တံခါးေသခ်ာပိတ္ထားေနာ္…ေန႔လည္ေလာက္ေဖေဖတို႔ျပန္ေရာက္မယ္သိလား”
မိႏွင္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္သည္…
ေအာက္ထပ္ဆင္းေတာ့ေက်ာ့္ကအရင္ဆင္းမိသည္…ဒီတစ္ခါေတာ့ေက်ာ္…လင္းလင္းအလွကိုငမ္းလို႔မရေတာ့…
“မ…ခဏေလး”
ေက်ာ္အိတ္ထဲမွသၾကားလံုးေလးထုတ္ၿပီးမပါးစပ္ထဲကိုထည့္ေပးလိုက္သည္…
“စားလို႔ေကာင္းလား”
ေက်ာ္…နမး္ျပန္သည္…
လင္းလင္းခံလိုက္ရျပန္သည္…လင္းလင္းပါးေလးကိုကိုင္ၿပီးရွက္ၿပံဳးေလးၿပံဳးေနသည္…
“လူႀကီးကိုမုန္႔ေကၽြးၿပီးခိုးနမ္းတယ္ကြာ…ေက်ာ္…မေကာင္းဘူး”
“ဟားဟားဟား”
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကည္ႏူးမိသည္…ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္…လင္းနဲ႔ေက်ာ္…စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေအာင္ေျပာၿပီးအလုပ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္လာၾကသည္…တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ…တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး…ျပံဳးေနၾကသည္…ေပ်ာ္ေနၾကသည္…ပတ္၀န္းက်င္ကိုေမ့ေနသည္…လမ္းထိပ္ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေစာင့္ေနက်…ခ်ာတိတ္ကေတာ့စိတ္ပ်က္သြားသည္…ဒီေန႔လင္းလင္းေဘးမွာ…ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္…ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာမ်ား…မိုးမျမင္ေလမျမင္…
“ေတာက္”
လင္းလင္းၾကားသည္…သို႔ေပမယ့္…မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္…သူန႔ဲကိုယ္နဲ႔က…ဘာမွမပတ္သက္…တကယ္…ပတ္သက္တဲ့လူကေဘးမွာ…ေက်ာ့္ကိုသာခ်စ္သည္…ေက်ာ့္ကိုသာဂ႐ုစိုက္ရမည္…သူကလူဆိုး…
တကယ္ဆိုးတဲ့လူဆိုး…
